Kardynał szkarłatny

05/09/2021 Wyłączono przez AKS

Podziel się

Kardynał szkarłatny to niewielki ptak ze świata: zwierząt, typu: strunowców, gromady: ptaków, rzędu: wróblowych. Należy do podrzędu śpiewających i rodziny kardynałów. Jest to gatunek pospolity na obszarze swojego występowania i znany z hodowli amatorskiej.

Kardynał szkarłatny należy do ptaków ozdobnych i wyróżnia się pięknym śpiewem. Polska nazwa wywodzi się od upierzenia samca, które jest barwy szkarłatnoczerwonej. Hodowcy na nóżkę pisklaka zakładają obrączkę, żeby w przyszłości łatwiej można było zidentyfikować ptaka. Rozmiar obrączki dla kardynała szkarłatnego wynosi 3,5 mm.

Zasięg występowania

Kardynał szkarłatny w środowisku naturalnym zamieszkuje wschodnią część północnej Ameryki. Można go spotkać na rozległych terenach od Kanady do Meksyku, a także w północnej Gwatemali. Żyje również we wschodniej i południowej części Stanów Zjednoczonych. Gatunek ten w 1700 roku został sztucznie wprowadzony na Hawaje i Bermudy przez zamierzoną ingerencję człowieka.

Znanych jest kilkanaście gatunków kardynała szkarłatnego, które związane są z miejscem jego występowania. Gatunek ten zasiedla brzegi lasów mieszanych i liściastych oraz zadrzewienia i zarośla śródpolne. Można go spotkać również w parkach, ogrodach i na bagnach. W okresie godowym samiec często karmi samicę w celu zdobycia jej względów.

Ptaki te chętnie zamieszkują w bliskim sąsiedztwie człowieka.

Wygląd

Kardynał szkarłatny jest niedużym ptakiem egzotycznym, którego długość ciała waha się w granicach 21-23 cm. Natomiast ciężar wynosi od 45 do 50 g. Widoczny jest dymorfizm płciowy. Samiec jest większy od samiczki i bogato ubarwiony.

Osobniki obu płci mają umieszczony na głowie charakterystyczny grzebień z piór, który podnoszą w chwili podniecenia.

Kardynał szkarłatny jest koloru karminowoczerwonego z brązowym nalotem na ogonie i skrzydłach. Intensywność kolorystyczna piór zależna jest od ilości karotenoidowego pigmentu zawartego w pokarmie. Samiec posiada czarne obrzeżenie dzioba i oczu. Samica jest mniej barwna. Jest koloru beżowego lub zielonobrązowego.

Na brzuchu pióra są bardziej żółte. Natomiast na skrzydłach brązowawe z czerwonym nalotem. Wokół dzioba samica posiada szarą otoczkę, a niekiedy brązową. Zarówno samiec, jak i samica posiadają grube w kształcie rożka dzioby, o barwie pomarańczowoczerwonej. Osobniki obu płci mają długie ogony.

Charakter

Kardynał szkarłatny jest ptakiem o łagodnym usposobieniu i łatwym do oswojenia. W naturze ptaki migrują tylko wówczas, gdy brakuje im pożywienia, na terenie przez nie zasiedlanym. Samice są mniej przywiązane do obranego przez siebie obszaru niż samce. Ptaki te tworzą związki monogamiczne i wspólnie opiekują się swoim potomstwem.

Przeważnie łączą się w pary na całe życie.

W naturze gniazdo zakłada samica w dobrze ukrytym miejscu i blisko powierzchni ziemi, najczęściej w zaroślach. Na samym początku układa grubsze gałązki, później cienkie i suchą trawę. Na końcu gniazdo wyścielone zostaje piórami. Materiału do budowania gniazda dostarcza jej samiec. Zwykle para kardynałów szkarłatnych korzysta z gniazda tylko raz.

Przystępując do następnego lęgu samica buduje nowe gniazdo, które ma średnicę 7,5 cm i wysokość około 10 cm. Lęgi odbywają się przeważnie dwa czy trzy, do czterech razy w roku. Samica składa niewiele jajek, do 4 sztuk. Po 13 dniach przychodzą na świat pisklaki, które najczęściej karmi samiec. Potomstwo opuszcza gniazdo po 10 dniach od wyklucia.

Kardynał szkarłatny w warunkach domowych trzymany jest w klatce lub wolierze. Pomieszczenie ptaków należy sprzątać nie rzadziej, niż dwa razy w tygodniu. Trzeba je również dezynfekować, niszcząc w ten sposób bakterie i wirusy. Ptaki utrzymywane w przestronnej klatce i odpowiednio żywione chorują sporadycznie. Zdrowy i zadbany kardynał szkarłatny pięknym śpiewem urozmaici życie domowników.