Żywienie i zdrowie bażanta diamentowego

Żywienie i zdrowie bażanta diamentowego dotyczy zwierząt żyjących na wolności i w niewoli. W środowisku naturalnym ptaki te mogą potrzebować ludzkiego wsparcia. Bażant diamentowy osłabiony, chory czy okaleczony, który przebywa na wolności często pozostaje bezradny. W takiej sytuacji zagrożeniem dla niego są drapieżniki.

Żywienie i zdrowie bażanta diamentowego wpływa na jego funkcjonowanie w naturze i w hodowli. Ten duży ptak z rzędu grzebiących zamieszkuje w Chinach, Tybecie i Birmie. Do Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych został wprowadzony sztucznie.

Bażanty diamentowe, które uciekły w Anglii z hodowli utworzyły własne, dzikie stada żyjące na wolności. Bażant diamentowy to bliski krewniak bażanta złocistego oraz jest jednym z najbardziej popularnych gatunków bażantów.

Stołówka bażanta diamentowego

Żywienie i zdrowie bażanta diamentowego wpływa na jego dobrostan. Przekłada się na jego rozmnażanie i stan zdrowia potomstwa. Gatunek ten w naturze sam musi zadbać o swoje pożywienie. Nie tylko istnieją hodowle bażantów diamentowych, ale również ptaki te są mieszkańcami ogrodów zoologicznych.

Bażanty w naturze żywią się zarówno roślinami, jak również drobnymi bezkręgowcami. Zjadają najczęściej nasiona traw, zielone części roślin, owoce jagodowe oraz owady i ich larwy. Nie pogardzą również wygrzebanymi ze ściółki korzonkami i pierścienicami.

W warunkach hodowlanych pożywieniem tych ptaków są przede wszystkim mieszanki zbożowe. Wzbogacane są one specjalnym granulatem dla bażantów. Należy podawać im także zieleninę, owoce i drobno pokrojone warzywa. Pisklęta do posiłku powinny mieć dodane białko zwierzęce, które przyspieszy ich rozwój.

Zdrowy styl życia

Żywienie i zdrowie bażanta diamentowego wpływa na ich życie w warunkach hodowlanych. Zawsze lepiej zapobiegać wszelkim chorobom niż później leczyć zwierzęta. Należy stworzyć bażantom odpowiednie warunki do życia, zbliżone do ich bytowania w środowisku naturalnym. Trzeba zadbać o warunki higieniczne w przestronnych wolierach i prawidłową dietę dla tych ptaków.

Do znanych chorób, na które zapadają bażanty należą:

Kokcydioza, która objawia się ogólnym osłabieniem ptaków, nastroszeniem piór, biegunką, a nawet pojawieniem się krwi w odchodach. Poziom śmiertelności może być wysoki, jeżeli ptaki nie będą leczone.
Mykoplazmoza, która objawia się wysięgiem z nosa, kichaniem i trudnościami w oddychaniu. Widoczne są spuchnięte zatoki nad i pod okiem. Niekiedy ptaki mogą być bezobjawowymi nosicielami tego schorzenia. Chore ptaki nie tylko kichają, ale też potrząsają głową. Może również wystąpić obrzęk stawów i kulawizna.
Kolibakterioza, która najczęściej atakuje młode osobniki. Występuje cuchnąca biegunka o barwie białej, żółtej lub brązowej. Poza tym występują duszności, obustronny stan zapalny gałki ocznej. U piskląt wątroba jest koloru żółtego, a u dorosłych ptaków ciemnofioletowa. W przypadku tej choroby konieczny jest antybiotyk. Zakażenie wywołują pałeczki Escherichia coli.
Zakaźne zapalenie oskrzeli, których objawami są duszności, wycieki z nosa i ogólne osłabienie. Ptaki stoją bądź siedzą z wyciągniętą szyją i otwartym dziobem.
Zakaźne zapalenie krtani i tchawicy, gdzie objawy podobne są do mykoplazmozy. Ptaki mają wyciągniętą szyję i otwarty dziób, przy czym kilkakrotnie kichają. Bażanty mogą się przy tej chorobie zadusić, jeżeli nie wyksztuszą śluzu z tchawicy i dzioba.
Kapilarioza, która wywołana jest przez pasożyty wewnętrzne czyli nicienie, które bytują w całym układzie pokarmowym.
Świerzbowiec nóg, który wywołany jest przez świerzbowiec Knemidocopes mutans. Zakażenie następuje przez bezpośredni kontakt. Objawami są odstające łuski, narośla i wapniaki.

Leki dla bażantów nie podajemy profilaktycznie, ponieważ niszczą one układ odpornościowy i florę bakteryjną zwierząt. Muszą być one przepisane przez lekarza weterynarii i nie mogą być przeterminowane. Nie można podawać leków przeznaczonych dla ludzi. W hodowli bardzo ważną rolę spełnia pomieszczenie przeznaczone na kwarantannę.

Bażanty w ogrodach zoologicznych

Żywienie i zdrowie bażanta diamentowego przekłada się na jego długość życia. Bażanty w swojej diecie powinny mieć zapewniony pokarm roślinny i bezkręgowce. Podawanie posiłku we właściwej formie i o tej samej porze wpływa korzystnie na funkcjonowania tych ptaków. Mogą również same spacerować po terenie ZOO i zdobywać pokarm.

W ogrodzie zoologicznym ich posiłki podobnie, jak innych zwierząt są urozmaicone. Mają tam przede wszystkim podawany pokarm roślinny, ziarna, owady i ich larwy. Życie bażantów w niewoli dostosowane jest do bytowania ich w środowisku naturalnym. Mogą tam spacerować na dużym wybiegu i korzystać z piaskowych kąpieli.

Pracownicy ogrodów zoologicznych są pod tym względem bardzo dobrze przeszkoleni. Często mają skończone studia weterynaryjne o kilku specjalizacjach. Bażanty w ZOO mają zapewnione higieniczne warunki bytowania i opiekę medyczną. Potomstwo, które przychodzi na świat objęte jest opieką weterynaryjną i otrzymuje niezbędne szczepienia.

W polskich ogrodach zoologicznych na świat przychodzi zdrowe potomstwo. Odtworzone jest tam naturalne środowisko tych zwierząt. Podoba się to mieszkańcom ogrodów zoologicznych, jak i osobom zwiedzającym. Jest tam wspaniały raj dla mieszkańców ZOO. Bażanty w ogrodach zoologicznych żyją dłużej niż na wolności.

Żywienie i zdrowie bażanta diamentowego przekłada się na jego wygląd i zachowanie. Ptaki te są najczęściej hodowanym gatunkiem bażantów ze względu na swój piękny wygląd i małe wymagania hodowlane. Rozmnażanie bażantów również nie przysparza trudności, jeżeli będą hodowane w odpowiednich warunkach. Gatunek ten polecany jest poczatkującym hodowcom.