Bażant diamentowy to królestwo zwierząt i gromada ptaków. Należy on do rodziny kurowatych i podrodziny bażantów. To duży ptak z rzędu grzebiących. Zamieszkuje w Chinach, Tybecie i Birmie. Został sztucznie sprowadzony również do Wielkie Brytanii i Stanów Zjednoczonych.
Bażant diamentowy nie przysparza trudności w hodowli. Jest zwierzęciem zimoodpornym. Z tego względu może być trzymany w pokaźnych, zadaszonych oraz porośniętych krzewami i trawą wolierach. Można bażanty diamentowe również hodować na wolnym wybiegu. W podziale systematycznym nie zostały wyróżnione podgatunki bażanta diamentowego.
Zasięg występowania
Bażant diamentowy zamieszkuje w Azji na górzystych i zalesionych obszarach. Występuje również w rozległych zaroślach bambusowych. Bytuje tam na wysokości od 2000 do 5000 m n.p.m. W środowisku naturalnym pożywieniem bażantów są: owoce jagodowe, nasiona traw, części roślin i owady. Bażant nie pogardzi też korzonkami i pierścienicami wygrzebanymi ze ściółki.
Charakterystyka ogólna
Bażant diamentowy z budowy podobny jest do bażanta złocistego, ale jest od niego trochę większy. Bez problemu można skrzyżować obydwa gatunki. Długość ciała samicy wynosi około 70 cm, a samca mieści się w przedziale 130-170 cm. Samica osiąga wagę 625-800 g, a samiec waży 675-750 g.
Ogon kury ma długość 35-40 cm, natomiast koguta jest długi i mierzy do około 1 metra. Rozpiętość skrzydeł bażantów wynosi w granicach 68-78 cm. Bażant diamentowy posiada silne skoki o barwie niebieskoszarej, które mają u koguta ostrogi. Kura posiada niebieskoszary dziób, natomiast samca dziób jest żółtozielony.
Tęczówka u kury brązowa, a u samca jasnożółta. Na głowie koguta widoczny jest czerwony czub, którego nie posiada samica. Kogut ma szarą i nagą skórę w kształcie płatka wokół oka, a także pod okiem. Samiec jest kolorowy, a samica mało atrakcyjna.
Upierzenie kury
Bażant diamentowy to dostojny ptak. Samica jest znacznie mniej barwna od koguta. Szara skóra występuje wokół oczu. Kura posiada maskujące ubarwienie. Ciało kury pokryte jest szarobrązowymi piórami z niebieskim odcieniem i czarnymi prążkami.
Sterówki są prążkowane i zaokrąglone na końcach. Na głowie widoczne są rdzawe plamki. Pióra z czerwonobrązowym nalotem pokrywają głowę, gardło, górną część piersi i grzbiet. Brzuch samicy jest jasnoszary, prawie biały.
Upierzenie koguta
Kogut kroczy dumnie i ma atrakcyjny wygląd. Głowa samca porośnięta jest zielononiebieskimi piórami. Z tyłu głowy samca wyrastają jaskrawoczerwone piórka, które skierowane są do tyłu. Prawdziwą ozdobą samca jest kołnierz utworzony z białych piór na szyi i poprzecznych czarnoniebieskich pręg.
Zielone i lśniące pióra z czarną obwódką porastają gardło, pierś, okolice ramion i górną część grzbietu. Brzuch i boki ciała są białe. Niebieskie i lśniące pióra pokrywają skrzydła. Uda są białe z czarnymi plamkami. Ogon złożony jest z długich i szerokich białoszarych piór.
Rozmnażanie bażantów
Bażant diamentowy to ptak poligamiczny. W wolierach można hodować bażanty w haremie czyli łączyć jednego samca z kilkoma samicami. Okres lęgowy zaczyna się najczęściej w maju. Kura znosi do gniazda na ziemi jaja w ilości 6-12 sztuk i wysiaduje je sama.
Jaja mają barwę oliwkową z błyszczącą skorupą. Waga ich wynosi około 30 g. Okres inkubacji trwa w granicach 22-23 dni. Pisklęta powinny przebywać w ciepłym i suchym pomieszczeniu. Do pokarmu należy dodać białko zwierzęce w celu przyspieszenia rozwoju piskląt. Występuje tylko jeden lęg w roku.
Podsumowując bażant diamentowy to ciekawy okaz. Samica jest mniej okazała od samca. Ptak ten gniazdo buduje na ziemi i wykłada je suchymi liśćmi i źdźbłami traw. Bażanty i pawie należą do najbardziej kolorowych przedstawicieli ptaków z rzędu grzebiących. Bażanty w Polsce nie występują zbyt licznie. Jest to ptak łowny z okresem ochronnym.
ZOBACZ TAKŻE
[pt_view id=”6f01e38f2y”]
