Bengalik czerwony należy do świata: zwierząt, typu: strunowców, gromady: ptaków, rzędu: wróblowych, rodziny: astryldowatych, którą reprezentuje około 140 gatunków. Bengalik to bardzo towarzyski mały ptaszek. W okresie godowym samiec zmienia swoje upierzenie. W ubarwieniu jego piór dominuje kolor szkarłatnoczerwony.
Bengalik czerwony należy do łagodnych gatunków i może być trzymany w wolierze z innymi niedużymi ptakami. Samiczka znosi w gnieździe od 5 do 6 białych jajeczek. Ogrzewane są one na przemian przez samca i samicę. Z nich po dwunastu dniach wylęgają się pisklęta. Młode opuszczają gniazdo po trzech tygodniach i nadal przez pewien czas karmione są przez rodziców. Młode ptaki z wyglądu bardzo przypominają samicę.
Zasięg występowania
Bengalik czerwony w środowisku naturalnym zamieszkuje licznie południowe i wschodnie tereny Azji. Miejscem jego występowania są: Indie, Pakistan i Półwysep Indochiński. Można go również spotkać na wyspach: Lombok, Hajman, Flores, Timor i Sumba. Jest on tam ptakiem wszechobecnym. Najczęściej zamieszkuje tereny nizinne, które porośnięte są wysokimi trzcinami. Bytuje także w mokradłach z wysoką roślinnością.
Ptaki te przeważnie tworzą stada, które żerują w wysokich trzcinowiskach. W takiej sytuacji ich obserwacja jest utrudniona. W trawach i zaroślach poszukują ziaren. Żywią się również drobnymi owadami. Dopiero w okresie lęgowym tworzą się pary. Na wolności budują gniazda w suchej trawie, w krzakach i kępkach traw. Gniazdo ich ma kształt kulisty z otworem bocznym.
Wygląd
Bengalik czerwony to mały ptaszek egzotyczny o pięknym upierzeniu zwłaszcza w okresie godowym. Dorasta on do 10 cm. Jest on również znany pod nazwą bengalik pospolity, bengalik tygrysi czy amandawa. Posiada czerwony dziób, ciemne oczy i pomarańczowe skoki. Długość życia tych ptaków wynosi w granicach 8 – 17 lat. W środowisku naturalnym bengaliki czerwone żyją krócej.
Ptaki te wyróżniają się charakterystycznym ubarwieniem i wyraźnie występuje u nich dymorfizm płciowy. Upierzenie samca w okresie godowym jest prawie całe szkarłatnoczerwone. Skrzydła i pióra pomiędzy przednim kącikiem oka, a dziobem czyli kantorek jest szaroczarny. Sterówki samca mają barwę czarną. Natomiast na bokach brzucha, na piórach nadogonowych i pokrywach skrzydłowych występują malutkie białe plamki.
Samica posiada ubarwienie szarobeżowe. Podobnie jak u samca kantorek i sterówki mają kolor czarny. Wyraźne białe plamki występują także u samicy na czerwonych piórach pokrywy nadogonowej. Poza okresem godowym upierzenie samca nie jest tak barwne i przypomina upierzenie samicy. Młode bengaliki czerwone posiadają ubarwienie samicy. Nie mają one jednak charakterystycznych białych plamek na piórach.
Bengalik czerwony budową przypomina wróbla.
Charakter
Bengalik czerwony to kolorowy i pełen energii ptaszek. Jest on stworzeniem bardzo aktywnym i ciekawym świata. Jest to skrzydlak pełen temperamentu, bardzo ruchliwy i wesoły. Dlatego trzeba zapewnić mu dużo ruchu i możliwość fruwania w dużej klatce, witrynie czy wolierze. Ze względu na swój nieagresywny charakter może być hodowany z innymi astryldami.
Bengalik czerwony hodowany jest pojedynczo lub parami. Trzeba jedynie pamiętać, żeby nie było nierówności w liczbie samic i samców. Są zwinne i raczej nie agresywne w stosunku do innych ptaków. Najlepiej zamówić parę bengalików w sklepie zoologicznym lub bezpośrednio u hodowcy. Przed nabyciem ptaka trzeba kierować się własnym doświadczeniem i wiedzą. Poza tym należy zapewnić ptakom odpowiednie warunki do życia.
Akt prawny Akwarystyka Fruwanie Gryzonie Koty Niebezpieczne Pies w pracy Psy Ptaki Pupil Ryby Wirusy Zoologia Zwierzęta domowe Świat zwierząt Żywienie
ZOBACZ TAKŻE
[pt_view id=”6f01e38f2y”]
