Myszoskoczek mongolski

25/08/2021 Wyłączono przez AKS

Podziel się

Myszoskoczek mongolski należy do królestwa: zwierząt, gromady: ssaków, rzędu: gryzoni, nadrodziny: myszowych, rodziny: myszowatych, rodzaju: myszoskoczków. Jest on najbardziej znanym i najczęściej spotykanym w sklepach myszoskoczkiem. Nazywany jest również suwakiem mongolskim.

Myszoskoczek mongolski w środowisku naturalnym żyje z daleka od wody. W hodowli gryzonie te pojawiły się w 1954 roku dzięki doktorowi Victorowi Schwentkerowi, pochodzącemu ze Stanów Zjednoczonych. Głównym pożywieniem tych zwierząt są: korzenie traw, zielone lub suche pędy, owoce i nasiona. W hodowli należy im zapewnić stały dostęp do wody.

Zasięg występowania

Myszoskoczek mongolski żyje na terenach: Mongolii i północno-wschodnich Chin. Występuje również na obszarach południowo-wschodniej Rosji. Gryzonie te zamieszkują tereny trawiaste, stepowe i półpustynne. Żyją tam w trudnych warunkach i z dala od wody. Są przystosowane do bytowania w ciężkich warunkach, na półpustynnych terenach.

Żywot swój wiodą w kilkumetrowych tunelach, które podzielone są na spiżarnie i sypialnie. Gryzonie te budują również tymczasowe i ochronne nory. Nie są one podzielone na komory, ponieważ myszoskoczki mongolskie wykorzystują je rzadziej. Są to bardzo wytrzymałe zwierzęta.

Mogą bytować w temperaturze od -40^oC do +50^oC.

Wygląd

Myszoskoczek mongolski to niewielkie gryzoń, który prowadzi dzienny tryb życia. Posiada zdolności przystosowawcze do zmieniających się warunków. Wyróżnia się krępą budowę ciała, którego długość wynosi około 12 cm. Długość jego życia w naturze wynosi w granicach 2-4 lat, natomiast w niewoli może dożyć nawet 6 lat. Na wolności zwierzęta te bytują w grupach i małych stadach, które liczą od 2 do 20 osobników.

Myszoskoczek mongolski ma wydłużoną głowę z dosyć długimi wibrysami oraz duże i ciemne oczy. Nos tego stworzenia ma specyficzne cechy, dostosowany jest do warunków panujących w suchym klimacie. Wilgoć zawartą w atmosferze czerpie przez błonę śluzową nosa, co pozwoli zaspokoić część zapotrzebowania na wodę. Czynność ta ma miejsce przede wszystkim w godzinach porannych i nocnych.

Myszoskoczek mongolski posiada wydłużone stopy tylnych łap. Ułatwia to mu szybkie skakanie po gorących piaskach pustyni. Tylne łapy wykorzystywane są także do komunikacji. Przestraszony gryzoń staje na piętach, uderzając rytmicznie palcami o podłoże. W taki sposób ostrzega pozostałe osobniki o nadchodzącym zagrożeniu. Kończyny przednie mają cztery palce, a tylnie pięć palców.

Ogon myszoskoczka mongolskiego zakończony jest kępką dłuższych włosów, które służą mu do zachowania równowagi przy skokach. Długość ogona w przybliżeniu pokrywa się z długością ciała zwierzątka. W razie ataku drapieżnika myszoskoczki gubią ogon, niekiedy dochodzi nawet do zrzucenia skóry. Myszoskoczki na wolności wyposażone są w umaszczenie maskujące.

Futro tych zwierząt jest barwy aguti, czyli szarobeżowe. Sierść na brzuchu jest szarobiała. W warunkach hodowlanych istnieje kilka odmian barwnych: biała, srebrna, szara, złocista, pomarańczowa, cynamonowa, liliowa, czarna i himalajska. Ta ostatnia ma dominującą barwę białą, natomiast ciemne uszka, ogon i końcówki kończyn.

Temperament

Myszoskoczek mongolski potrafi samodzielnie bawić się przez większość dnia. Nie wymaga specjalnego zainteresowania czy poświęconego mu czasu. Można go zostawić samego na klika godzin. Gryzonie te mają żywiołową naturę, są bardzo ruchliwe, potrafią skakać szybko i daleko. Przesypiają dużą część dnia, ale po obudzeniu stają się aktywne. To bardzo kontaktowe zwierzęta i ciekawe świata.

Lubią towarzystwo innego osobnika tego samego gatunku. Najlepiej hodować dwie czy trzy samiczki, które nie są agresywne względem siebie. Osoby zainteresowane rozmnażaniem tych miłych zwierzątek, powinny zakupić parkę, dużą klatkę oraz zapewnić opiekę maluchom. Potomstwo rodzi się w przedziale co 2 – 3 miesiące.

Podsumowując myszoskoczek mongolski jest bardzo ciekawski, wypuszczony z klatki chętnie zwiedza nieznany mu teren. Nie są zadowolone z powrotu do swojego szklanego czy drucianego domku. Zwierzęta te są czyste, co sprawia, że łatwo utrzymać porządek w ich klatce. Polecane są osobom samotnym i rodzinom z dziećmi. W naturze przystosowane są do życia pustynnego.