LORYSA GÓRSKA

21/02/2021 Wyłączono przez AKS

Podziel się

Lorysa górska jest gatunkiem średniej wielkości ptaka egzotycznego. Należy ona do królestwa: zwierząt, typu: strunowców, gromady: ptaków, rzędu: papugowych. Występuje w ponad dwudziestu podgatunkach i w naturze często tworzy kolonie. Ze względu na swoje ubarwienie nazywana jest również lorysą tęczową.

Lorysa górska jest piękną papugą ozdobną w kolorach tęczy. Jest łatwym ptakiem do oswojeni i chętnie naśladuje dźwięki. Doskonale nadaje się na ptasiego towarzysza, ponieważ jest papugą łagodną. Tylko czasami bywa nerwowa i złośliwa. Wskazane jest trzymanie jednej pary w dużej klatce lub wolierze. W środowisku naturalnym najczęściej występuje parami lub w małych stadach i nocuje w koronach wysokich drzew.

Zasięg występowania

Lorysa górska występuje w południowo – wschodniej i północnej Australii. Zamieszkuje niektóre wyspy Indonezji, Nową Gwineę i Nową Zelandię. Żyje w lasach eukaliptusowych, rzadkich lasach deszczowych i namorzynowych. Papugi te można spotkać w parkach, sadach i w przydomowych ogródkach. Larysy górskie przebywają również w lasach manganowych, które rosną na styku lądu i morza.

Niejednokrotnie papugi zmieniają miejsca pobytu w celu poszukiwania pożywienia. Uwielbiają żerować na kwitnących drzewach. Żerują przeważnie o świcie i zmierzchu. Gniazda zakładają w starych i wypróchniałych dziuplach. Okres godowy i lęgowy u tych ptaków trwa od czerwca do stycznia. Samica składa od 2 do 3 jaj i wysiaduje je około 25 dni. Potomstwo wychowywane jest przez oboje rodziców.

Charakterystyka gatunku

Lorysa górska jest średniej wielkości papugą. Jest to wielobarwny i piękny ptak o harmonijnej budowie. Długość jej ciała waha się w granicach 25 – 32 cm. Natomiast rozpiętość skrzydeł wynosi około 17 cm. Papuga waży około 130 g. Długość jej życia wynosi 20 lat, a nawet dłużej.

Zdarzają się osobniki dożywające 25 lat.

Lorysa górska, jak wszystkie papugi posiada zakrzywiony dziób i stopy z czterema palcami. Dwa palce wysunięte są do przodu, a pozostałe dwa do tyłu. Posiada dosyć długi ogon. Płeć u tego gatunku jest trudna do rozpoznania. Jedynie można poznać po zabarwieniu tęczówki oka, która u samca jest jasnoczerwona, a u samicy jasnopomarańczowa. Jednoznacznie i dokładnie płeć stwierdzi lekarz weterynarii.

Papuga ta jest z natury ptakiem śmiałym i skorym do zabaw.

Jest bardzo ruchliwa i lubi prowadzić intensywny tryb życia. Trzeba z nią spędzać dużo czasu i nie można po wypuszczeniu z klatki pozostawić jej bez opieki. Przestraszona lub podniecona może dziobnąć człowieka. Bardzo szybko uczy się pojedynczych słów i zwrotów. Lubi naśladować dźwięki i często je powtarza. Jest papugą hałaśliwą.

Barwne upierzenie

Lorysa górska ze względu na swoją harmonijną budowę i tęczowe upierzenie jest prawdziwą miss wśród ptaków. Głowa jej jest niebieska albo czarnoniebieska z delikatnym kreskowanym wzorkiem barwy czerwonawej. Ma czerwoną pierś z bokami żółto – czerwonymi lub czerwoną z niebieskimi poprzecznymi pręgami. Brzuch jest bardziej lub mniej niebieski.

Dziób lorysy jest koloru szkarłatnego. Kark ma barwy żółtozielonej lub żółtej. Natomiast grzbiet, skrzydła i ogon są ciemnozielone z wyrazistym połyskiem. W ubarwieniu u poszczególnych podgatunków mogą występować nieduże różnice.

Lorysa górska należy do ptaków bardzo atrakcyjnych, które przyciągają ludzki wzrok.

Podsumowując lorysa górska jest pięknym ptakiem o arystokratycznym wyglądzie. W warunkach hodowlanych papuga ta najlepiej czuje się w wolierze. Jest ona dosyć odporna na warunki atmosferyczne. W warunkach naturalnych i hodowlanych pokarm lorysy różni się od pożywienia innych papug. Ma ona specjalne wymagania pokarmowe. Gatunek ten nie jest zagrożony wyginięciem.