PIESEK PRERIOWY

26/08/2020 Wyłączono przez AKS

Podziel się

Piesek preriowy należy do: królestwa zwierząt, typu strunowców, gromady ssaków, rzędu gryzoni, rodziny wiewiórkowatych, rodzaju pieska preriowego. W warunkach domowych jest on rzadko hodowany w Polsce i nie jest tak popularny, jak inne gryzonie.

Piesek preriowy zagościł w polskich sklepach zoologicznych niedawno. Jest to gryzoń znany z opowieści o Dzikim Zachodzie, a ich środowiskiem naturalnym jest amerykańska preria. Zwierzęta te wybierają obszary przeważnie z niską roślinnością, ponieważ ułatwia im to obserwowanie środowiska. Posiadają one jeden z najbardziej rozwiniętych w świecie zwierząt system porozumiewania.

Gatunki piesków preriowych

Piesek preriowy nazywany jest również nieświszczukiem. Zamieszkuje Amerykę Północną i Środkową. Przypominają wyglądem polskie świstaki. Zwierzątko przyjmując specyficzną postawę „słupka” bacznie obserwuje otoczenie i ostrzega o niebezpieczeństwie swoje stado charakterystycznym szczekiem.

Wyróżniamy pięć gatunków tych gryzoni:

czarnoogonowy,
białoogonowy,
piesek preriowy Gunnisona,
meksykański piesek preriowy,
piesek preriowy z Utah.

Czarnoogonowy

Jest najpopularniejszym pieskiem preriowym o nazwie łacińskiej ludovicianus. Jest to odpowiednik imienia męskiego Ludwik, w języku angielskim to Louis. W stanie dzikim zasięgiem jego występowania są narożne równiny, które ciągną się od centralnego Teksasu do Kanady. Dawniej gryzoń ten zajmował znacznie większe obszary.

Jego terenem są prerie porośnięte niską roślinnością, w pobliżu strumieni lub dorzeczy rzek, a także obszary do wysokości 1700 m. Samce wykazują wyższy stopień rywalizacji i są bardziej agresywne, niż gatunek białoogonowy. Czarnoogonowe budują nory z nasypami.

Białoogonowy

Jak ich nazwa wskazuje posiadają biały ogon, futerko jasnobrązowe i czarne plamki nad i pod oczami. Występują w środkowo-zachodniej części Stanów Zjednoczonych, aż do granicy z Kanadą. Zajmują przeważnie tereny suche i wysoko położone od 1700 do 3000 metrów. Obszary te porośnięte są wysokimi trawami.

Nie zajmują się potomstwem, tylko bronią swojego terytorium i budują nory bez nasypów z kilkoma systemami wyjść z nory. Bytują w koloniach średniej wielkości. Wykazują najsłabsze tendencje socjalne ze wszystkich piesków preriowych. Gatunek białoogonowy więcej czasu spędza pod ziemią.

Piesek preriowy Gunnisona

Ma szarawe umaszczenie, które przechodzi w szarobiałe i posiada znacznie krótszy ogon od pozostałych gatunków. Występują w Stanach Zjednoczonych w czterech stanach: Utah, Kolorado, Nowy Meksyk i Arizony. Żyją one w trawiastych preriach i górskich dolinach, zajmując obszar powyżej 1830 do 3660 metrów. Buduje rozgałęzione nory, które są dosyć głęboko usytuowane.

Meksykański piesek preriowy

Jest gatunkiem słabo znanym i zagrożonym. Posiada jasno-żółto-brązowe umaszczenie, które jest przetykane czarnymi włosami. Ma charakterystyczny czarno zakończony ogon. Jego szata ma podszerstek. Zwierzęta te zajmują teren północno-wschodniego Meksyku, który jest nisko zarośnięty. Tworzą kolonie, składające się z około 50 osobników. Nie hibernują zimą i są aktywne w porze dziennej.

Piesek preriowy z Utah

To gatunek zagrożony wyginięciem, który jest najmniejszy ze wszystkich piesków. Posiada cynamonowy grzbiet i trochę jaśniejszy brzuch. Można go spotkać w górach skalistych południowo-wschodniego Utah. Zajmuje nisko zarośnięty i suchy teren. Gatunek ten występuje w koloniach, w systemie klanowym.

Piesek preriowy jest niedużym gryzoniem, który uwielbia zabawy i pieszczoty, nie lubi samotności. Jest to stworzenie społeczne, które można kontrolować, ale nie wolno zdominować. Należy pamiętać, że w niewoli są to zwierzęta niesamowicie towarzyskie, kochające bezwarunkową miłością opiekuna. Obserwacja pieska preriowego jest bardzo fascynującym i wciągającym zajęciem.