Nieświszczuk czarnoogonowy należy do: królestwa zwierząt, typu strunowców, gromady ssaków, rzędu gryzoni, rodziny wiewiórkowatych. Jest jednym z pięciu gatunków pieska preriowego. W warunkach domowych nie jest on często hodowany w Polsce. Jest mniej popularny, jak inne gryzonie.
Nieświszczuk czarnoogonowy zagościł w polskich sklepach zoologicznych niedawno. Zwierzęta te wybierają obszary przeważnie z niską roślinnością, ponieważ ułatwia to obserwowanie środowiska. Posiadają one jeden z najbardziej rozwiniętych w świecie zwierząt system porozumiewania. Jest to gryzoń znany z opowieści o Dzikim Zachodzie, a ich środowiskiem naturalnym jest amerykańska preria.
Zasięg występowania
Nieświszczuk czarnoogonowy jest najbardziej znanym pieskiem preriowym o nazwie łacińskiej ludovicianus. Jest to odpowiednik imienia męskiego Ludwik, w języku angielskim to Louis. W stanie dzikim zasięgiem jego występowania są narożne równiny, które ciągną się od południowych terenów Kanady po północny Meksyk Ameryki Północnej. Dawniej gryzoń ten zajmował znacznie większe obszary.
Jego terenem są prerie porośnięte niską roślinnością i bardzo rzadko krzewami. Preferuje tereny płaskie lub lekko pofałdowane. Bytuje w pobliżu strumieni, dorzeczy rzek i jezior, gdzie buduje nory z nasypami. Występuje także na obszarach do wysokości 1700 m. Samce wykazują wyższy stopień rywalizacji i są bardziej agresywne, niż gatunek białoogonowy.
Jest zwierzęciem prowadzącym dzienny styl życia. Pozostaje w norze i jest mniej aktywny, gdy temperatura powietrza przekroczy 30oC. Hodowcy bydła i rolnicy uważają nieświszczuka za szkodnika. Jest gatunkiem silnie terytorialnym i socjalnym. Te pieski preriowe przystępują do rozrodu w drugim roku życia. Okres godowy zaczyna się wczesną wiosną, a owulacja u samicy trwa tylko 1 dzień.
Wygląd
Nieświszczuk czarnoogonowy to największy przedstawiciel spośród piesków preriowych. Posiada harmonijną i zwartą budowę ciała. Długość korpusu łącznie z głową wynosi około 30 cm, a ogon osiąga 10 cm. Waga jego to około 1 kg. W środowisku naturalnym samice dożywają siedmiu lat, a samce pięciu lat.
W warunkach domowych mogą żyć nawet 10 lat.
Nieświszczuk czarnoogonowy jest bardzo sympatycznym i inteligentnym gryzoniem. Posiada małe uszy i ładne podłużne oczy w kształcie migdałów. Sierść na grzbiecie przybiera kolor od szaro – żółtego poprzez brązowy do czerwono – brązowego. Futro na brzuchu jest jaśniejsze, a na ogonie ciemnobrunatne.
Charakter
Nieświszczuk czarnoogonowy oswojony jest wspaniałym towarzyszem człowieka. Lubi pieszczoty i bardzo kocha swojego opiekuna. Niejednokrotnie zatrzymuje się w wyprostowanej pozycji. Kiedy w naturze wyczuwa niebezpieczeństwo to przenikliwie gwiżdże. W ten sposób komunikuje się ze swoimi członkami rodziny i ostrzega przed zagrożeniem.
Gryzonie te w środowisku naturalnym mają dużo wrogów, zwłaszcza wśród ptaków drapieżnych. Zajmują często teren około 1 km2. Żyją w koloniach, które liczą od kilku do wielu tysięcy osobników. Rodziny tych zwierząt są poligamiczne. Nierzadko młode samce po roku od urodzenia opuszczają członków rodziny, żeby w małej odległości założyć własną. W szybkim tempie rodziny ich ulegają powiększeniu.
Nieświszczuk czarnoogonowy jest średniej wielkości gryzoniem, który uwielbia zabawy i pieszczoty. Zwierzątko nie lubi samotności. Jest to stworzenie, które można kontrolować, ale nie wolno zdominować. Należy pamiętać, że w niewoli są to zwierzęta bardzo towarzyskie. Kochają bezwarunkową miłością opiekuna. Obserwacja nieświszczuka jest bardzo interesującym i wciągającym zajęciem.
Akt prawny Akwarystyka Fruwanie Gryzonie Koty Niebezpieczne Pies w pracy Psy Ptaki Pupil Ryby Wirusy Zoologia Zwierzęta domowe Świat zwierząt Żywienie
ZOBACZ TAKŻE
Jak psu założyć kaganiec?
Jakie ptaki tracą okresowo zdolność lotu?
Najmniejszy gatunek dzikiego kota na świecie
Żywienie i zdrowie ślimaków
Opieka nad gurami olbrzymim
