Ptak chodzący głową w dół to kowalik. Jest on jedynym ptakiem w Europie i Polsce posiadającym takie umiejętności i jednym z nielicznych na świecie. Jest to mały ptaszek, wielkości wróbla. Należy on do rzędu wróblowatych i rodziny kowalików. Zaliczany jest do ptaków śpiewających.
Ptak chodzący głową w dół zamieszkuje Europę poza północnym skrajem i Azję Mniejszą. Występuje również w znacznej części Azji, bez części centralnej i na północno-zachodnich terenach Afryki. Kowalik jest słodkim ptaszkiem i niezwykłym akrobatą. Kowalik prowadzi osiadły tryb życia i zwykle trzyma się jednego miejsca. Pokarm wyciąga ze szczelin w korze. Długość życia tych ptaków w środowisku naturalnym wynosi około 10 lat.
Styl życia
Ptak chodzący głową w dół zamieszkuje liczne lasy. Preferuje młode lasy liściaste i mieszane, zwłaszcza parki, i rozległe śródpolne zadrzewienia. Poza tym można go spotkać na cmentarzach i w dużych miastach. Jego ożywieniem są: owady i ich larwy, jajeczka, a także jagody i nasiona. Te ostatnie często chowa w szczelinach drzew, szykując sobie zapasy na okres zimowy.
Według Międzynarodowego Komitetu Omitologicznego, która zrzesza około 200 omitologów obejmuje 21 podgatunków. Najbardziej znane to:
- Kowalik białogardły, którego można spotkać w południowej części Japonii.
- Kowalich chiński, który zamieszkuje w Azji, na obszarze północno-środkowo-wschodnich Chin.
- Kowalik skandynawski, który bytuje w północno-wschodniej części Europy.
- Kowalik syberyjski, który występuje w Północnej i Południowo-Wschodniej Azji, na terenach Syberii. Można go również podziwiać w zachodniej części Mongolii i północnym Kazachstanie.
- Kowalik zwyczajny, który żyje na terenach zachodnich, środkowych i południowo wschodnich Europy, a w tym również w Polsce.
Ptak chodzący głową w dół ma słaby dziób, dlatego korzysta z dziupli innych ptaków. W przypadku zbyt dużego otworu wlotowego, zmniejsza go przez obmurowanie wilgotną gliną. Gniazdo buduje w szczelinie drzew, w budce lęgowej albo w dziupli. Gniazdo złożone jest z: suchych liści i łodyg roślin oraz łusek kory sosnowej. Z białych jajeczek, pokrytych rdzawo-czerwonymi plamkami wylęga się od 5 do 8 piskląt.
![Ptak chodzący głową w dół - kowalik](https://geozoo.pl/wp-content/uploads/2022/06/Ptak-chodzacy-glowa-w-dol-kowalik-2-1024x682.jpg)
Wygląd zewnętrzny
Ptak chodzący głową w dół jest niedużym i ślicznym ptaszkiem. Masa jego ciała waha się w granicach 17-28 g. Rozpiętość skrzydeł dochodzi do 29 cm, a długość ciała wynosi około 14 cm. Posiada on dosyć długi dziób, przypominający dziób dzięcioła o barwie szaroniebieskiej. Oczy ma koloru brązowego, a nogi żółtobrązowe i zakończone silnymi palcami .
Ptak chodzący głową w dół wyróżnia się krępą sylwetką i dużą głową. Posiada on białe policzki i podbródek. Wierzchnia część sylwetki jest koloru szaroniebieskiego. Przez oko tego ptaka we wszystkich podgatunkach przechodzi czarny pasek. Spodnia część ciała zróżnicowana jest w zależności od podgatunku.
U kowalika zwyczajnego ma ona różne odcienie koloru pomarańczowego. Natomiast u kowalika skandynawskiego spód ciała jest biały. Obie płcie posiadają takie samo ubarwienie. Ogon jest krótki koloru czarnobiałego. Rozróżnić je można głównie na podstawie śpiewu. Wyjątkowe zdolności wokalne posiada tylko samiec.
![Ptak chodzący głową w dół - kowalik](https://geozoo.pl/wp-content/uploads/2022/06/Ptak-chodzacy-glowa-w-dol-kowalik-3-1024x683.jpg)
Charakter i temperament
Ptak chodzący głową w dół chodzi po drzewach lub skałach. Porusza się bardzo zwinnie. Wykonuje swobodne ruchy po wilgotnych pniach drzew. Bardzo szybko wspina się i potrafi doskonale chodzić po spodniej części gałęzi. Poruszając się nie podpiera się ogonem, a jedynie zaczepia się pazurami o nierówności. Kowalik wydaje piękne i głośne dźwięki. Jego repertuar wokalny jest niezwykle bogaty.
Śpiew kowalika można usłyszeć cieplejszą porą, zimą odzywa się rzadko. Kiedy czuje się zagrożony słychać jest głośne dźwięki: „trek trek”. Głos kontaktowy samca to podwójne głośne sylaby. Śpiew jego można usłyszeć wiosną. Wydaje on szybkie, miękkie i donośne oraz wibrujące dźwięki. Samica wydaje pojedyncze tępe odgłosy. Ptak ten lata bardzo szybko falistym torem. Bez problemu porusza się między gałęziami.
Podsumowując ptak chodzący głową w dół jest szeroko rozpowszechniony w Polsce i nie jest zagrożony wyginięciem. Dodatkowo jest bardzo bystrym i ciekawskim ptakiem. Kowaliki są zwierzętami monogamicznymi. Spędzają życie tylko z jedną wybraną partnerką. Kowaliki rozmnażają się raz w roku. Lęgnie się przeważnie od maj a do czerwca. Jest on pożytecznym ptakiem, ponieważ ogranicza populację owadów.
ZOBACZ TAKŻE
[pt_view id=”6f01e38f2y”]