Biegunka u psa

Biegunka u psa to schorzenie polegające na zwiększeniu zawartości wody w kale lub nadmierna objętość kału. Może występować jeden i drugi objaw jednocześnie. Biegunka wynika z zaburzeń we wchłanianiu, wydzielaniu bądź aktywności motorycznej jelit.

Biegunka u psa nie ma podłoża genetycznego. Każde stworzenie może mieć ostrą biegunkę. Jednak najczęściej schorzenie to dotyczy szczeniąt i kociąt. Niektóre przyczyny zakaźne mogą mieć uwarunkowanie geograficzne i występować regionalne.

Znane mechanizmy psiej biegunki

Biegunka u psa podobnie jak u kota dzieli się na następujące mechanizmy:

Biegunka osmotyczna, która oznacza nadmiar osmotycznie czynnych cząsteczek w jelicie, które ściągają do niego nadmiar wody, przekraczającej nadmiar jej wchłaniania. Przykładem może być przekarmianie, zaburzenia wchłaniania bądź raptowna zmiana diety.
Biegunka wydzielnicza polegająca na pobudzaniu czynności wydzielniczej jelit w stopniu wyższym niż zdolność wchłaniania. Przyczyną pobudzonego wydzielania w jelitach może być stymulacja układu przywspółczulnego.
Biegunka wysiękowa to zwiększenie pszepuszczalności ściany jelita z powodu wydostawania się płynu białek surowicy, krwi, płynu tkankowego lub śluzu z miejscu nacieku czy owrzodzenia.
Zaburzenia motoryki jelit. Wzmożenie motoryki występuje rzadziej niż niedrożność jelit. To pierwsze zaburzenie może być przyczyną osłabienia motoryki jelitowej. Przykładem może być zespół jelita drażliwego, niedrożność lub zaburzenia wchłaniania, co prowadzi do rozszerzenia jelit.
Biegunka mieszana.

Procesem chorobowym mogą być objęte:

Układ sercowo-naczyniowy, częstoskurcz, hipowolemia, która może być przyczyną zaburzenia rytmu serca.
Przewód pokarmowy, gdzie objawy mogą dotyczyć bólu brzucha. Powodem choroby może być zmniejszenie ruchów perystaltycznych.
Gospodarka elektrolitowa i kwasowo-zasadowa, w których zachodzą zaburzenia wydzielania wewnętrznego. Objawy to odwodnienie i azotemia przednerkowa czyli ostra niewydolność nerek.
Układ kostno-szkieletowy czyli hipokalemia, która może spowodować zmniejszenie siły mięśniowej.

Biegunka ostra u psa

Biegunka u psa o ostrym przebiegu polega najczęściej na zaburzeniach samoograniczających. Często stanowią pojedynczy krótkotrwałe zdarzenie. Większość zwierząt z ostrym przebiegiem biegunki nie posiada objawów choroby ogólnej. Wyjątek stanowi zespół ostrej biegunki krwotocznej.

Może to doprowadzić do zaawansowanego odwodnienia i nawet wstrząsu hipowolemicznego. Niekiedy przebiega ostro albo nadostro. Występują również objawy poważniejsze choroby. Przykładem mogą być: występujące wymioty, krew w kale, bolesność jamy brzusznej, ospałość czy zaawansowane odwodnienie.

Przyczynami choroby mogą być również:

schorzenia ogólne prowadzące do wtórnego wystąpienia biegunki,
nietolerancja pokarmowa czyli zaburzenia wchłaniania i trawienia oraz nadwrażliwość pokarmowa,
błędy dietetyczne,
nagłe zmiany żywieniowe,
schorzenia metaboliczne, np. choroby nerek, wątroby czy trzustki, co nierzadko powoduje ostrą lub przewlekłą biegunkę,
niedoczynność kory nadnerczy czyli choroby Addisona.

Bardzo ważne w przebiegu ostrej biegunki jest baczna obserwacja psa.

Objawy chorobowe ostrej biegunki to:

zwiększona zawartość wody w kale,
zwiększona objętość kału i częste wypróżnianie, które pojawia się w krótkich odstępach czasowych,
możliwość wystąpienia krwi lub śluzu w kale bądź trudności w jego oddawaniu.

Biegunka przewlekła u psa

Biegunka u psa przewlekła to zmiany w częstotliwości oddawania kału, jego konsystencji i objętości, która utrzymuje się ponad trzy tygodnie, albo mająca charakter nawracający. Przewlekła biegunka może dotyczyć jelita cienkiego lub grubego bądź mieć charakter mieszany.

Biegunka przewlekła dzieli się na następujące mechanizmy:

biegunkę osmotyczną, gdzie następuje zmniejszone wchłanianie wody i elektrolitów,
biegunkę sekrecyjną, charakteryzującą się wydzieleniem dużej ilości wody i elektrolitów,
niewłaściwa motoryka przewodu pokarmowego,
zwiększona przepuszczalność ściany przewodu pokarmowego,
może wynikać w wielu przypadkach z kilku mechanizmów jednocześnie.

Procesem chorobowym objęte są: przewód pokarmowy, układ wydzielania wewnętrznego i chłonny, a także wydzielania zewnętrznego W zależności od przyczyn chorobowych mogą być różne objawy.

Objawy chorobowe biegunki przewlekłej związane z jelitem cienkim:

nieznaczenie zwiększona częstotliwość wypróżniania,
zwiększona objętość stolca,
zwiększony apetyt,
zmniejszona masa ciała,
brak parcia na kał i trudności z jego wydalaniem,
występują wzdęcia i przelewania w jelicie,
mogą występować smoliste stolce,
niekiedy psy wymiotują.

Objawy chorobowe spowodowane schorzeniem jelita grubego:

zwiększona częstotliwość wypróżniania powyżej czterech razy na dobę,
zmniejszona objętość stolca oddawanego jednorazowo,
nieduża utrata masy ciała lub w ogóle nie występująca,
nierzadko świeża krew i śluz w kale,
duże parcie na kał, co prowadzi do pilnej potrzeby wypróżniania, problemy w oddawaniu kału,
wzdęcia i przelewania w jelitach,
sporadycznie występują wymioty.

Przyczyny przewlekłych biegunek może być wiele, najczęściej to:

Pierwotne choroby jelita cienkiego i grubego. Przykładem mogą być: grzyby, pasożyty, zapalenie jelit czy nowotwory.
Zaburzenia trawienne. Na przykład choroba wątroby lub dróg żółciowych czy nietolerancja glutenu.
Popełniane błędy żywieniowe. Na przykład nagła zmiana diety czy alergie pokarmowe.
Podłoże psychologiczne, stres.
Wrzodziejące zapalenie okrężnicy.

Czynnikami ryzyka są przewlekłe biegunki jelita cienkiego. Często występują z powodu diety bogatotłuszczowej i ciężkostrawnej oraz wprowadzone nagłe zmiany pokarmowe. U psów dużych ras jest duże ryzyko wystąpienia skrętu jelit. Na przykład owczarki niemieckie najczęściej chorują na biegunkę ze względu na leczenie antybiotykami.

Biegunka u psa ma różny przebieg w zależności o czynników ją wywołujących. W każdym przypadku należy udać się do lekarza weterynarii, który zbada psiego pacjenta i zastosuje odpowiednie leczenie. W przypadku ostrej biegunki krwotocznej nie wolno zwlekać, należy jak najszybciej podjąć leczenie.