Terier tybetański to pies pasterski i towarzyszący, który przynosi szczęście. To stara rasa tybetańska. Jest on wspaniałym przyjacielem człowieka w domu i na spacerze. Terier tybetański to pies długowieczny. Pochodzenie jego owiane jest tajemnicą.
Terier tybetański to wesoły i aktywny pies, którego nie rozpiera energia. Nazywany jest również tibetan terrier i pochodzi z Tybetu. Zachwyca swoim wysokim poziomem inteligencji Jedyną cechą, która zbliża go do terierów to wzrost. Nie wiadomo z jakiego powodu został nazwany terierem. Rasa ta nie jest polecana osobom starszym ani rodzinom z małymi dziećmi.
Historia rasy
Terier tybetański Narodził się prawdopodobnie około 2000 lat temu w klasztorach lamaitów. Tam rasa ta została odizolowana od reszty świata, dlatego przez cały ten czas pozostała czysta. Psy te niekiedy pomagały w pracach gospodarczych i przy pasieniu bydła.
Uznano, że rasa ta przynosi szczęście i nazwano je „świętymi psami Tybetu”. Terier tybetański uważany był za psa niepracującego i rodzinnego. Psy te dawniej nie sprzedawano, tylko często wręczano w darze wdzięczności.
W 1920 roku indyjska lekarka Agnes Grieg w podziękowaniu za leczenie otrzymała teriera tybetańskiego. Rasa ta wzbudziła zainteresowanie doktor Grieg. Dzięki niej czworonogi te zostały wypromowane i uznane w Indiach. W Europie i Stanach Zjednoczonych pierwsze teriery tybetańskie pochodziły z hodowli Agnes Grieg.
W 1937 roku pojawiły się na wystawach w Anglii. Do Europy zostały sprowadzone przez węgierskich kupców. Później zaczęto hodować je w Niemczech i w Danii. W lecie strzyżono te czworonogi i pozyskiwano sierść. Wraz z wełną jaków i owiec sierść wykorzystywana była do produkcji tkanin.
Wygląd
Terier tybetański to średniej wielkości pies o kwadratowej, zwartej i dobrze zbudowanej sylwetce. Wyglądem przypomina polskiego owczarka nizinnego. Ma prosty grzbiet. Jest czworonogiem bardzo dobrze umięśnionym. Waga jego wynosi w granicach 9-12,5 kg. Wysokość psa mieści się w przedziale 36-41 cm, a suki są trochę niższe.
Posiada średniej wielkości głowę, która jest mocno owłosiona z włosami opadającymi na oczy. Grzbiet nosa nie jest ani masywny ani szeroki. Na żuchwie widoczna jest mała broda. Jego duże oczy są okrągłe i ciemne z czarnymi obwódkami. Uszy ma wiszące i obficie owłosione w kształcie litery „V”. Rasa ta ma średniej wielkości, zakręcony ogon.
Jest on mocno owłosiony i wysoko osadzony. Łapy jego są duże i okrągłe, przystosowane do chodzenia w trudnych warunkach klimatycznych. Kończyny przednie są równolegle ustawione i obficie owłosione, a tylne trochę dłuższe niż przednie. Posiada dwuwarstwową szatę. Składa się ona z warstwy okrywowej i podszerstka.
Włos jego opada aż do ziemi i jest obfity. Może być prosty bądź lekko falisty, a podszerstek wełniasty. Najczęściej spotykane umaszczenie to: białe, kremowe, złociste, dymne, szare i czarne, a także trójbarwne i łaciate. Występuje prawie w każdej odmianie barwnej, oprócz wątrobianego i czekoladowego. Długość jego życia wynosi 12-15 lat.
Charakter i temperament
Terier tybetański porusza się lekko i bez wysiłku. Jest to pies żywiołowy, które potrzebuje długich, codziennych spacerów i zabawy. Przystosowany jest do umiarkowanych warunków pogodowych. Z tego względu średnio toleruje upały i mrozy. Wykazuje przyjazny stosunek do innych czworonogów i zwierząt.
Jest psem czujnym i niezwykle inteligentnym. Nie jest skłonny do bójek i jest trochę nieufny wobec obcych mu ludzi. Terier tybetański uwielbia przebywać z ludźmi. Lubi być głaskany i przytulany. Chętnie się uczy, zwłaszcza podczas zabawy.
Kocha wspólne wędrówki i zabawy ze swoim opiekunem. Dobrze znosi towarzystwo dzieci. Jest odważny, lekki i zwinny. Instynkt stróżowania jest u niego słaby. W sytuacji zagrożenia chowa się pod meble, a nawet potrafi zawarczeć i ugryźć.
Zdrowie i pielęgnacja
Terier tybetański to dosyć zdrowa rasa. Niekiedy mogą pojawić się choroby o podłożu genetycznym. Może mieć problemy z oczami czy chorobą wieńcową. Czasami występuje dysplazja stawów biodrowych czy zwichnięcie rzepki. Wskazane jest badanie: oczu, bioder i kolan, o czym należy pamiętać.
Pielęgnacja teriera tybetańskiego jest czasochłonna i wymaga zaangażowania. Ze względu na długi włos musi być regularnie i starannie wyczesywany i kąpany. Nie wolno dopuścić do filcowania sierści, a w razie potrzeby trzeba włosy delikatnie rozplątywać. Odpowiednio zadbany wygląda niezwykle elegancko.
Terier tybetański nie nadaje się dla domatorów i ludzi zapracowanych, którzy spędzają dużo czasu poza domem. Pies ten nie sprawia kłopotu, jest wierny i posłuszny. Polecany jest rodzinom ze starszymi dziećmi oraz osobom lubiącym wspólne spacery i zabawy z psem. Rasa ta nadaje się dla alergików oraz osób wesołych i aktywnych.
ZOBACZ TAKŻE
[pt_view id=”6f01e38f2y”]
