Najdłuższy ssak płetwonogi to mirunga, która nazywana jest również słoniem morskim. Ten niezwykły okaz należy do rzędu drapieżnych i podrzędu psokształtnych. Został sklasyfikowany w rodzinie fokowatych i rodzaju mirungi. Słoń morski jest zwierzęciem stadnym. Walczy on z morsami o tytuł największego ssaka płetwonogiego.
Najdłuższy ssak płetwonogi nazwę słoń morski zawdzięcza dzięki swoim pokaźnym rozmiarom i trąbie, która jest ozdobą samców. Powstała ona w wyniku przekształcenia nozdrzy. Stada tych zwierząt wylegują się na plażach. Samce spędzają tam około 80 dni, a samice zaledwie około 30 dni. Uznany jest za gatunek monotypowy czyli niezróżnicowany geograficznie.
Samce są znacznie większe od samic i mogą osiągać długość do 6 metrów i i masę ciała do 4 ton. Samice sporadycznie przekraczają 3 metry długości i wagę 600 kg. Podczas sezonu rozrodczego samce toczą krwawe walki o haremy samic, których liczebność wynosi w zależności od gatunku w granicach 40-50 osobników płci żeńskiej.
Układ systematyczny
Najdłuższy ssak płetwonogi jest niezwykłym stworzeniem, przystosowanym głównie do życia w wodzie. Podział systematyczny słonia morskiego oparty jest na przyporządkowaniu gatunków do poszczególnych jednostek systematycznych wyższego rzędu. Podział taki ma za zadanie uporządkować wspólne cechy zwierząt.
Oznacza to, że gatunek połączony jest w rodzaje, natomiast rodzaje w rodziny. Rodziny podporządkowane są rzędom, rzędy gromadom, a gromady połączone są w typy. Podział słoni morskich w układzie systematycznym to: królestwo, typ, gromada, rząd, rodzina, rodzaj, gatunek. W systematyce można porównać przedstawicieli rzędów, gromad czy rodzin.
Stosowane są również dodatkowe kategorie w celu podkreślenia bliższego pokrewieństwa niektórych grup systematycznych. Układ systematyczny wyróżnia wówczas bardziej szczegółową klasyfikację. Przykładem kategorii są: podtypy, podgromady, nadrzędy, podrzędy, nadrodziny, podrodziny czy podgatunki.
Rodzaj mirunga w układzie systematycznym został podzielony na dwa gatunki, takie jak:
- mirunga północna – słoń morski północny,
- mirunga południowa – słoń morski południowy.
Mirunga północna
Najdłuższy ssak płetwonogi w zależności od reprezentowanego gatunku zróżnicowany jest przede wszystkim rozmiarowo i strefowo. Mirunga północna zamieszkuje przede wszystkim w północno-wschodniej części Oceanu Spokojnego, na Aleutach, na zachodnim wybrzeżu Ameryki Północnej i w Zatoce Alaska.
Zwierzęta te rzadko można spotkać w Japonii, na Morzu Beringa czy na Hawajach. Nie jest zwierzęciem migrującym. Po raz pierwszy gatunek ten opisał w 1866 roku amerykański zoolog Theodore Nicholas Gill. Nadał mu wówczas nazwę Macrorhirus angustirostris. Samiec słonia morskiego północnego osiąga długość 4 metrów i wagę w granicach 1,8-2,5 tony.
Natomiast długość samicy nie przekracza 3 metrów, a waga mieści się w przedziale 300-600 kg. Mirunga północna podobnie jak południowa posiada 30 zębów. W skład podstawowej diety wchodzą ryby i głowonogi. Proces rozmnażania przebiega na lądzie. Długość życia samców wynosi 14 lat, a samic 20 lat.
Mirunga południowa
Najdłuższy ssak płetwonogi w morzu intensywnie poszukuje pożywienia. Pod powierzchnią wody mogą przebywać do 120 minut. W tym czasie schodzą na głębokość aż do 50 metrów. W poszukiwaniu pokarmu potrafią pokonać dalekie dystanse. U tych zwierząt wyraźnie zaznaczony jest dymorfizm płciowy.
Mirunga południowa zamieszkuje Ocean Południowy, Półwysep Antarktyczny i wybrzeża południowej części Argentyny. Jest to gatunek wędrujący, mogący odbywać dalekie podróże. Istnieją również populacje występujące w Brazylii, Australii, Chile, Urugwaju czy Nowej Zelandii. Ssak ten przede wszystkim żeruje u wybrzeży Antarktydy, a rozmnaża się na wyspach.
Długość samca wynosi w granicach 5-6 metrów, a samic około 3-3,5 metra. Masa ciała samca mieści się w przedziale 2-4 tony, a samica może ważyć 600-800 kg. W skład uzębienia mirungi południowej wchodzi 30 zębów. Pożywieniem słoni morskich południowych są przede wszystkim ryby i głowonogi. Samce w sezonie rozrodczym żyją w haremie liczącym do 50 samic.
Rozmnażanie słoni morskich
Najdłuższy ssak płetwonogi żyjący w środowisku naturalnym rozmnaża się na lądzie. Ciąża trwa 11 miesięcy. W roku na świat przychodzi 1 potomek. Noworodek obu gatunków po urodzeniu osiąga długość do 125 cm. Potomek słonia morskiego północnego może osiągnąć masę ciała do 35 kg. Natomiast mirungi południowej może ważyć do 45 kg.
Po przyjściu na świat młode słonie morskie rozwijają się bardzo szybko. Przybierają na wadze nawet 4 kg na dobę. Szybki wzrost wymuszony jest przez naturę tych ssaków. Organizm matki zdolny jest wytwarzać mleko zaledwie przez 23 dni. Po tym okresie młode mirungi w poszukiwaniu pokarmu muszą radzić sobie same.
Najdłuższy ssak płetwonogi jest interesującym okazem, który wzbudza podziw z powodu swoich pokaźnych rozmiarów. Słonie morskie większość swojego życia, aż około 75% spędzają w wodzie. W dzisiejszych czasach gatunek ten nie jest zagrożony wyginięciem. Wcześniej programy ochrony tych zwierząt zwiększyły znacznie ich liczebność.
