Kot syjamski jest bardzo inteligentnym zwierzęciem, które bez trudu nauczy się różnych sztuczek, a także chodzenia na smyczy. Jest to jedna z najstarszych i najdłużej znanych kocich ras, która pochodzi z Dalekiego Wschodu.
Kot syjamski był doceniany od wieków dzięki swojemu niesamowitemu urokowi. Należy on do kotów długowiecznych, ponieważ może żyć nawet 20 lat, pod warunkiem, że ma właściwą opiekę. Posiada charakterystyczne spojrzenie swoimi niebieskimi oczami. Jest to wspaniały koci przyjaciel wnoszący wiele ciepła do domowego ogniska.
Historia
Kot syjamski pojawił się w Syjamie czyli w dzisiejszej Tajlandii już w XIV wieku. Pierwsze opisy tej rasy widnieją w manuskrypcie Tamra Maew, jako Kocie wiersze. Krąży o nim legenda, że mieszkał w świątyni, gdzie był stróżem. Uważany był także za stworzenie święte, któremu oddawano cześć.
Do Europy koty te trafiły za sprawą brytyjskiego konsula, który przebywając w Bangkoku zachwycił się naturalnym wylądem tych zwierząt. Rasa ta pojawiła się na wystawie w Pałacu Kryształowym w Londynie w 1971 roku. Wzorzec rasy został stworzony dwadzieścia jeden lat później. Syjamy w Stanach Zjednoczonych znalazły się w 1878 roku.
Wygląd
Kot syjamski w dzisiejszych czasach znacznie różni się od swoich poprzedników. Współczesny syjam jest szczuplejszy i ma mniejszą głowę. Istnieją dwie odmiany tego kota: tradycyjna i współczesna, która ma smukłą i proporcjonalnie zbudowaną sylwetkę. Waga jego ciała waha się w granicach: 3 – 5 kg.
Kraj pochodzenia to Tajlandia.
Głowa jego mająca kształt trójkąta osadzona jest na długiej i chudej szyi. Oczy o kształcie migdała są średniej wielkości i mają kolor ciemnoniebieski. Natomiast jego duże uszy są szerokie u nasady i zakończone spiczasto.
Kocięta zawsze rodzą się całe białe i dopiero po dwóch miesiącach przybierają właściwą barwę.
Syjam ma długie i szczupłe kończyny, które są dobrze umięśnione. Tylnie nogi są dłuższe od przednich. Jego długi i smukły ogon jest biczowato zakończony. Kot ten posiada krótką i gęstą sierść przylegającą do ciała, która jest delikatna w dotyku.
Kot syjamski ma różnej barwy ciekawe umaszczenie.
Najczęściej spotykane ubarwienie to:
- Lilac – point to okrywa koloru liliowego ze znaczeniami różowo – niebieskimi.
- Chocolate – point to okrywa koloru kości słoniowej z czekoladowymi znaczeniami.
- Blue – point to okrywa biała albo niebieska, pointy stalowoniebieskie.
- Seal – point to okrywa brązowa z ciemnobrązowymi znaczeniami.
Ciemne znaczenia są wynikiem mutacji tyrozyny, która jest odpowiedzialna za produkcję melaniny. Działanie tego enzymu jest w tych częściach ciała, które są najchłodniejsze. Ciemne znaczenia widoczne są więc na: pyszczku, uszach, kończynach i ogonie.
Pielęgnacja
Kot syjamski nie jest skomplikowany w pielęgnacji, ponieważ można go czesać raz w tygodniu. Do tej czynności w odmianie współczesnej używa się szczotki. Natomiast odmiana tradycyjna czesana jest metalowym grzebieniem. Dwa czy trzy razy w tygodniu sierść kociego przyjaciela powinna być przecierana irchową ściereczką.
Od najwcześniejszych miesięcy życia pupila należy oswajać z wodą, ponieważ kąpiele stanowią ważny element pielęgnacyjny. Poza tym bardzo ważną rzeczą w życiu kota jest przestrzeganie diety ze względu na jego niepochamowany apetyt. Jest wielkim łasuchem i dlatego ma tendencję do tycia.
Koci temperament
Kot syjamski jest bardzo aktywnym i żywiołowym zwierzęciem o dużym temperamencie. Potrzebuje on wiele miłości i czułości ze strony opiekuna. Szybko przyzwyczaja się do człowieka i nie lubi zostawać sam w domu. Dobrym rozwiązaniem jest trzymanie dwóch syjamów lub kota i psa. Kot tej rasy potrafi zdominować otoczenie.
Nie powinien on sam zostawać na noc na dworze ze względu na słabszy wzrok w porównaniu z innymi kotami. Nie toleruje również mroźnych zim, gdyż pochodzi z tropików. Syjam jest bardzo zazdrosny o swojego opiekuna i potrafi mu to okazać, gdy jego właściciel zajmuje się innym zwierzęciem.
Kot tej rasy jest bardzo towarzyski i rozmowny.
Kot syjamski polecany jest osobom, które nie spędzają dużo czasu poza domem. Rasa ta dobrze czuje się w rodzinie z dziećmi. Jest również dobrym kompanem dla samotnych ludzi, ponieważ uwielbia pieszczoty i przytulanie się do człowieka. Przedstawiciel tej rasy jest bardzo towarzyskim i rozmownym pupilem, wydającym dużo różnych dźwięków.
Akt prawny Akwarystyka Fruwanie Gryzonie Koty Niebezpieczne Pies w pracy Psy Ptaki Pupil Ryby Wirusy Zoologia Zwierzęta domowe Świat zwierząt Żywienie
ZOBACZ TAKŻE
Kot himalajski
Opieka nad ślimakami
Czy ryby wydają dźwięki?
Żywienie i zdrowie mastomysy
Jak psu założyć kaganiec?
