5 Ciekawostek o nieświszczuku czarnoogonowym

02/03/2022 Wyłączono przez AKS

Podziel się

5 Ciekawostek o nieświszczuku czarnoogonowym przybliży bardziej życie tych inteligentnych i sympatycznych gryzoni. W środowisku naturalnym występują w Ameryce Północnej. Gryzonie te należą do zwierząt stadnych i terytorialnych, które tworzą społeczności rodzinne. Nieświszczuk często mylony jest z susłem Richardsona.

5 Ciekawostek o nieświszczuku czarnoogonowym pokaże jego interesujące umiejętności i potrzeby. Ssaki te pochodzące z rodziny wiewiórkowatych prowadzą dzienny tryb życia. Nie są trudne do oswojenia i są bardzo ciekawskie. Można je również nauczyć korzystać z kuwety. Uwielbiają wspólne zabawy ze swoim opiekunem. Inna nazwa nieświszczuka czaroogonowego to piesek preriowy.

Wybrane ciekawostki o nieświszczuku czarnoogonowym

5 Ciekawostek o nieświszczuku czarnoogonowym przeznaczonych jest dla wszystkich miłośników zwierząt. Gryzonie te są roślinożerne. Ich pokarm powinien być niskokaloryczny o dłużej zawartości włókna. Pieski preriowe nie posiadają worków policzkowych, a więc nie gromadzą pokarmu. Zwykle nie zapadają w sen zimowy. Jedynie bardzo rzadko mogą doświadczyć kilkudniowego letargu.

5 Ciekawostek o nieświszczuku czarnoogonowym warto jest poznać i zapamiętać, gdyż te zwierzęta posiadają ciekawe i pełne wrażeń życie. Posiadają jak wszystkie gryzonie bezkorzeniowe siekacze, rosnące przez całe życie. Z tego względu siekacze powinny ulegać naturalnemu ścieraniu.

Do wybranych pięciu ciekawostek o nieświszczuku czarnoogonowym należą:

Nieświszczuk czarnoogonowy nazwę piesek preriowy zawdzięcza dzięki wydawaniu specyficznych dźwięków, które przypominają szczekanie psa.
W środowisku naturalnym nieświszczuk czarnoogonowy ma tendencje do kopania długich korytarzy. Mogą one osiągać nawet 5 metrów głębokości i 30 metrów długości. Korytarze te wyposażone są w liczne komnaty. Oddzielnie znajduje się sypialnia, toaleta czy spiżarnia. Korytarze zapatrzone są w kilka wyjść.
Wokół wejść do nor uformowane są przez nieświszczuki kraterowe kopce w kształcie wulkanu. Wysokość ich wynosi około 100 cm, a średnica do 150 cm. Mogą także budową niższe, ale znacznie szersze kopuły. Ziemskie kopce czy kopuły stanowią miejsce obserwacyjne dla osobników stojących na straży oraz chronią nory przed zalaniem wodą.
Wyróżniają się bardzo rozbudowaną i złożoną komunikacją wokalną. Dźwięki wydawane są w zależności od sytuacji. Kiedy na przykład w naturze gryzoń ten wyczuwa niebezpieczeństwo to przenikliwie gwiżdże. W ten sposób komunikuje się ze swoimi członkami rodziny i ostrzega przed zagrożeniem. Gryzonie te potrafią także porozumiewać się niewerbalnie. Doskonałym przykładem jest wzajemne dotykanie się siekaczami bądź różne ustawienia i ruchy ogona.
Nieświszczuki czarnoogonowe mogą tworzyć bardzo liczne kolonie, składające się z tysięcy osobników. Największa znana w środowisku naturalnym kolonia znajdowała się na terenie Teksasu w Stanach Zjednoczonych. Zamieszkiwało ją 400 milionów gryzoni na obszarze 64 tysięcy hektarów. Kolonia może być podzielona na dwie lub trzy dzielnice. Te obwody ulegają dalszemu podziałowi na mniejsze grupy 2-3 rodzinne, które nazywane są koteriami. Te grupy rodzinne to haremy składające się z jednego samca i kilku samic i ich potomstwa. Mogą być też dwa dominujące samce, które przeważnie są braćmi.

Podsumowując 5 ciekawostek o nieświszczuku czarnoogonowym pozwala lepiej poznać potrzeby tego gryzonia i różne jego zachowania. Jest to niezbędna wiedza w hodowli tych zwierząt. Pomaga dostosować dietę i warunki życia do ich wymagań. Niezwykłe umiejętności tych zwierząt są ciekawymi informacjami dla miłośników gryzoni. Nieświszczuk czarnoogonowy coraz częściej hodowany jest w polskich domach.