Rozmowa z kotem

Rozmowa z kotem wymaga zrozumienia kociego języka. Przyjmując kota do domu należy kształtować jego otoczenie i środowisko. Warto wcześnie rozpocząć zewnętrzną stymulację kociaka. Na naukę i zabawę nigdy nie jest za późno. Koty szybko przystosowują się do zmiennych warunków.

Rozmowa z kotem polega na wysyłaniu kocich sygnałów dźwiękowych, zapachowych i mowy ciała. Przytulanie i dotykanie kociaka pokazuje mu świat i dźwięki. Opiekun powinien przyzwyczajać pupila do swojego głosu, od pierwszych dni poznawania otoczenia. Kot powinien być zapoznany z innymi zwierzętami żyjącymi w domu, żeby był odważniejszy i bardziej rozmowny.

Podstawy kociego języka

Rozmowa z kotem polega na odpowiednim przystosowania kota do otoczenia, ludzi i innych zwierząt. Koty wysyłają sygnały, które należą do dwóch grup. Są to sygnały: bezpośrednie i pośrednie. Zwierzęta nie znając rozmówcy mają kłopoty z odczytaniem sygnałów drugiej strony. Z tego względu nie chcą nawiązywać bliższych kontaktów.

Koty nie będąc pewne swojej przewagi starają się przeważnie unikać konfrontacji. W takiej sytuacji wykorzystują zwykle metody komunikacji pośredniej, które związane są z zapachami. Osobnik, który przybędzie w dane miejsce kilka godzin po wizycie nadawcy odczyta pozostawioną wiadomość. Zastosuje się do niej lub sam zostawi własną, przytłumiając przekaz poprzednika.

Rozmowa z kotem przebiega na wiele sposobów. Z komunikacji bezpośredniej korzystają koty, gdy znajdują się w zasięgu swojego wzroku albo słuchu. Wtedy są w stanie odczytywać przesyłane przekazy. Do przekazów bezpośrednich zaliczane są wszystkie bodźce wzrokowe i dźwiękowe.

Szczegółowy podział obejmuje sygnały:

Wzrokowe, na które składają się: mimika, ruchy i pozy oraz ustawienie ciała.
Dźwiękowe obejmujące różnorodne elementy wokalizacji, które dostosowane są do odbiorcy i przekazu.
Zapachowe do których należą feromony i znaczenie terenu.

Każda z wyżej wymienionych grup ma inne zadanie i jest wykorzystywana do innych celów. Sygnały zapachowe w komunikacji na linii kota z człowiekiem niejednokrotnie sygnalizują, że zwierzę nie czuje się dobrze. Znaczenie moczem może oznaczać koci stres, odbieranie jakiegoś elementu otoczenia, jako zagrożenie.

Kot może nie akceptować zmiany, jaka zaistniała w jego świecie z winy opiekuna.

Sygnały wzrokowe

Rozmowa z kotem polega również na wysyłaniu sygnałów wzrokowych. Jest to bezpośrednia forma rozmowy. Dobra komunikacja wzrokowa polega na poznaniu rozmówcy, żeby dobrze odczytać wysyłane przez niego sygnały.

Do sygnałów wzrokowych zaliczane są:

Mimika, która obejmuje ruchy kociej twarzy i głowy. Koty w ten sposób potrafią wyrazić szeroki wachlarz emocji. Może to być przyjaźń, zaciekawienie, obojętność czy agresja.
Ruchy i pozy kocie mają bardzo bogaty repertuar. Zwierzęta te potrafią wyskakiwać z ukrycia, szybko biegać, atakować w zabawie czy w walce. Mogą również godzinami pozostawać w bezruchu wpatrując się w jeden punkt lub w zwierzę. Często nie wydają przy tym żadnych dźwięków.
Ustawienie ciała, która polega na staniu, siedzeniu czy poruszaniu się. Te wszystkie zachowania są odzwierciedleniem kociego nastawienia czy zamiarów. Koty często wykorzystują swoją pozycję ciała, żeby zainteresować sobą inne koty czy zaznaczyć swoją pozycję w kociej grupie.

Sygnały dźwiękowe

Rozmowa z kotem to sztuka odbierania i rozumienia sygnałów dźwiękowych wysyłanych przez kociego pupila. Koty są niesamowitymi gadułami. Zakres wokalny tych zwierząt wykracza poza skalę słyszalności dla ucha ludzkiego. Zostało sklasyfikowanych około 100 dźwięków wydawanych przez koty.

Z tego tylko zaledwie 30 % jest słyszalnych dla człowieka. Pozostałe 70 % pozostaje w zbyt wysokiej częstotliwości dla ludzkiego aparatu słuchowego.

Kocia wokalizacja posiada dwojakie znaczenie:

Służy przekazaniu bezpośredniej informacji, gdzie jest mowa przeważnie o sygnałach odstraszających. Na przykład prychanie, plucie, warczenie, syczenie czy zawodzenie w specyficzny sposób. Tak zwykle rozmawiają koty zdenerwowane, które zostały doprowadzone do ostateczności.
Służy wysyłaniu sygnałów na odległość, gdzie zwierzęta potrafią się nawoływać. Często w ten sposób kotka nawołuje swoje dzieci, koty namawiają się do zabawy, wzywają pomocy czy wzajemnie ostrzegają o niebezpieczeństwie. Najlepszym przykładem jest kotka podczas rui, która głośno obwieszcza, że poszukuje partnera.

Kocie dźwięki posiadają bardzo dużo przyjaznych sygnałów. Najczęściej używane są one w rozmowie z człowiekiem, rzadziej w komunikacji pomiędzy innymi zwierzętami. Część komunikatów może być zachwiana z powodów urazów czy elementów fizjologicznych.

Interpretacja kociej mowy

Rozmowa z kotem polega na dobrym zrozumieniu kociego przekazu. Należy zwrócić uwagę na zachowanie kota i na otaczające go elementy. Ludzki wzrok nie powinien niczego pominąć. Nie wszystkie metody komunikacyjne musi wykorzystywać kot w rozmowie z człowiekiem. Czytanie kociego języka nie jest łatwe, ale można się jego nauczyć analizując części składowe.

Kocie zachowania starał się dokładnie opisać niemiecki badacz behawioryzmu zwierząt Paul Leyhausen. Zbudował on charakterystyczne wykresy w formie kwadratów. Ukazał na nich zmiany zachodzące w postawie, ułożeniu oczu, uszu i ogona. Było to uzależnione od odczuwanych emocji przez kota. Kwadraty Leyhausena przedstawiły rozmaitą mimikę tych zwierząt.

Natomiast amerykańska behawiorystka Pam Johnson-Bennett opracowała poradnik dotyczący odczytywania kocich przekazów. Podzieliła ona kota na elementy, analizując dokładnie każdy z nich. Zachęciła ludzi do samodzielnej obserwacji zwierzęcia. Kociego przyjaciela nie tylko należy oglądać, ale także dokładnie słuchać.

Kot potrafi wysyłać specjalne dźwięki wprost do swojego opiekuna, który może je usłyszeć.

Kocia modulacja głosu

Koci przyjaciel umie modulować głosem, który gwarantuje najszybszą odpowiedź. Zwierzęta te są w stanie naśladować płacz dziecka, ponieważ zdają sobie sprawę, że na ten dźwięk człowiek zareaguje. Niektórzy badacze proponują nagrywanie dźwięków kota, aby go lepiej zrozumieć.

Każdy kot w poszczególnych sytuacjach wydaje własne, indywidualne dźwięki. Na pewno wszyscy opiekunowie więcej niż jednego kota, potrafią rozpoznać głos konkretnego zwierzęcia. Kocie odgłosy można podzielić na: pojedyncze miauknięcie, miałczenie, świergot, chrząkanie, trel, jęczenie, syczenie, warknięcie, pomruk, pisk, wrzask, plucie, skrzek oraz krzyk defensywny i ofensywny.

Podsumowując rozmowa z kotem wymaga dobrego kontaktu z kocim towarzyszem. Najlepsze efekty daje wczesna nauka. Kocięta uczą się przez naśladownictwo. Najlepszym wzorem do naśladowania są inne koty, za którymi mogą podążyć. Odpowiednia socjalizacja i środowisko, w którym dorastają kocięta rzutują na ich kontakty z kotami i ludźmi. Koty posługują się również dźwiękami niesłyszalnymi dla ludzi.