Choroby płuc u kota mogą przebiegać łagodnie, mieć nawroty lub być tragiczne w skutkach. Trzeba zwracać uwagę na wygląd i zachowanie kociego towarzysza. W przypadku utrzymujących lub powtarzających się dolegliwości, należy udać się z kocim pacjentem do weterynarza. Na budowę i funkcjonowanie płuc u kota wpływa jakość pokarmu.
Choroby płuc u kota mogą być wywołane błahymi lub poważnymi czynnikami. Płuca są głównym narządem układu oddechowego. Narządem pomocniczym płuc są drogi oddechowe, którymi powietrze jest doprowadzane do płuc i z nich odprowadzane. Układ oddechowy dostarcza organizmowi tlenu, przy jednoczesnym wydaleniu dwutlenku węgla podczas procesów metabolicznych.
Anatomia płuc w pigułce
Choroby płuc u kota powinny zostać zdiagnozowane u psiego specjalisty. Płuco jest narządem parzystym, które leży w jamie klatki piersiowej i ma w przybliżeniu kształt stożka. Nie posiada ono stałego rozmiaru ani kształtu, gdyż dostosowuje się do zmian oddechowych w przestrzeni klatki piersiowej. Zapada się i kurczy, ponieważ jest elastyczne.
U kota wyróżniamy:
- płuco lewe,
- płuco prawe.
W każdym płucu wyróżnia się brzeg dogrzbietowy i brzeg ostry. Istotną częścią układu oddechowego jest miąższ płuc. Złożony jest on z oskrzelików oddechowych, przewodzików pęcherzykowych i pęcherzyków płuca. Razem tworzą drzewo pęcherzykowe. Miąższ płuc jest wspierany przez oskrzela, naczynia i przynaczyniową tkanką łączną.
Barwa płuc uzależniona jest od stopnia ukrwienia. Płuca i wewnętrzna powierzchnia ściany klatki piersiowej otoczone są z zewnątrz cienką błoną surowiczą, określaną mianem płucnej. Złożona jest ona z opłucnej ściennej i opłucnej opłucnej. W płucach zachodzi wymiana gazowa pomiędzy wydychanym powietrzem, a krwią.
Powszechne choroby płuc u kota
Choroby płuc u kota po przeprowadzeniu badań powinny zostać zdiagnozowane przez lekarza weterynarii. Warto przestrzegać zbilansowanej diety i pielęgnacji podopiecznego w celu uniknięcia wielu chorób. Jednak nie należy samodzielnie leczyć kota, ani podawać mu lekarstw przeznaczonych dla ludzi. Trzeba troszczyć się o stan zdrowia kociego towarzysza.
Choroby płuc wcześnie wykryte u kota i podjęte właściwe leczenie rokuje szybki powrót do zdrowia. W porę przeprowadzona kuracja zaoszczędzi kotu wielu cierpień. Niekiedy choroba rozwija się w ukryciu. Oznacza to, że brak jest wyraźnych jej oznak. W celu rozpoznania schorzenia trzeba wiedzieć, co stanowi normę. Najlepiej zabrać kota do weterynarza.
Powszechne choroby płuc u kota:
- Zapalenie bakteryjne płuc.
- Zapalenie śródmiąższowe płuc.
- Gruczolakorak.
- Płyn w jamie opłucnej.
Zapalenie bakteryjne płuc
Zapalenie bakteryjne płuc jest to nabyta reakcja zapalna w odpowiedzi na bakteryjne zakażenie miąższu płuc. W drogach oddechowych i przestrzeniach pęcherzyków płucnych dochodzi do gromadzenia wysięku. Bakterie dostają się do dolnych dróg oddechowych podczas wdechu. Zakażenie powoduje reakcję zapalną.
Do typowych objawów zapalenia bakteryjnego płuc należą:
- kaszel,
- duszności,
- brak apetytu,
- utrata masy ciała,
- wypływ z nosa,
- apatia,
- gorączka,
- nietolerancja wysiłkowa.
Zapalenie śródmiąższowe płuc
Zapalenie śródmiąższowe płuc atakuje ściany pęcherzyków płucnych i tkankę śródmiąższową. Układ oddechowy objęty jest procesem chorobowym, który może rozwinąć się i przejść na układ krążenia. Idiopatyczne włóknienie płuc jest najczęściej rozpoznawane u kotów w średnim wieku i starszych.
Toksoplazmoza występuje najczęściej u kotów w wieku średnim, płci męskiej. W przypadku toksoplazmozy pojawia się zapalenie: siatkówki i błony naczyniowej oka, objawy neurologiczne i/lub objawy układu pokarmowego. Zakażenie toksoplazmozą istnieje na całym świecie.
Przyczyny choroby mogą być:
- Wrodzone – zarostowe zapalenie oskrzelików z rozwijającym się zapaleniem płuc.
- Metaboliczne – rozstrzeń oskrzeli czy zapalenie trzustki u kota.
- Naczyniowe – krążące larwy wędrujące, zatorowość.
- Toksyczne – wdychanie kurzu, gazów, pary. Pylica azbestowa, krzemowa, zatrucie herbicydem parakwatu.
- Nowotworowe – rak płuc związany z włóknieniem płuc u kotów.
Czynnikami ryzyka u kota są:
- Toxoplazmoza,
- FIV,
- Wirus grypy.
Do objawów zapalnych śródmiąższowego płuc należą:
- kaszel,
- przyspieszony oddech,
- trzaski podczas wdechu i wydechu,
- apatia,
- nietolerancja wysiłkowa.
Konieczna jest hospitalizacja i stały nadzór nad kocim pacjentem z objawami niewydolności oddechowej. U kotów z dusznością należy ograniczyć aktywność, a osobniki otyłe odchudzić. Choroba ta wymaga nad kotem opieki paliatywnej. Do włóknienia płuc może przyczynić się wdychanie toksycznych gazów lub substancji.
Gruczolakorak
Gruczolakorak stanowi do 75% pierwotnych guzów płuc. Może dawać przerzuty i być związany z osteopatią przerostową. Stanowi 1% wszystkich nowotworów. Średnia wieku zachorowania u kotów wynosi 11 lat i występuje rzadziej niż u psów. Nie zostały stwierdzone u kotów predyspozycje rasowe zachorowań.
Do objawów gruczolakoraka należą:
- kaszel bez odkrztuszania,
- utrudnione oddychanie,
- krwioplucie,
- osowiałość.
Do objawów paranowotworych zaliczono:
- gorączkę,
- nadmierne pragnienie albo wielomocz,
- nadczynność kory nadnerczy lub hiperkalcemia,
- obrzęk kończyn,
- kulawizna, która spowodowana jest osteoartropatią przerostową lub przerzutami do kości. U kota kulawizna jest też spowodowana przerzutami powodującymi osteolizę kości palców podporowych.
- najczęściej występują u kota zmiany w lewym płacie dolnym.
Najbardziej wiarygodnym badaniem jest TK. Na podstawie jego można ocenić: możliwość leczenia chirurgicznego, zmiany przerzutowe i powiększenie węzłów chłonnych. Daje dobre wyniki w 93%. W tej chorobie leczenie chirurgiczne jest podstawą. Radioterapia jest korzystna u niektórych kocich pacjentów. Warto jest rozważyć podawanie chemioterapii po zabiegu chirurgicznym.
Płyn w jamie opłucnej
Płyn w jamie opłucnej to nagromadzenie się płynu w nieprawidłowych ilościach. Wpływ na to mają: ciśnienie onkotyczne i hydrostatyczne, przepuszczalność ścian naczyń krwionośnych, a także funkcjonowanie układu limfatycznego. Następuje większa, niż zwykle produkcja płynu lub mniejsze, niż zwykle usuwanie płynu z jamy opłucnej.
Procesem chorobowym objęty jest układ oddechowy i sercowo-naczyniowy. Nie wyróżnia się predysponowanych osobników do tej choroby. Nie ma znaczenia wiek, płeć czy rasa kota. Choroba występuje w zależności od przyczyny, która ją wywołała.
Przyczynami choroby mogą być:
- Zwiększone ciśnienie hydrostatyczne spowodowane: zastoinową niewydolnością serca, przewodnieniem, nowotworem w klatce piersiowej.
- Zmniejszone ciśnienie onkotyczne spowodowane: nefropatią białkogubną i chorobami wątroby.
- Zaburzenia naczyń krwionośnych i limfatycznych spowodowane: zaburzeniami krzepnięcia, nowotworem, skrętem płatu płucnego, zapaleniem trzustki, chorobą zatorowo-zakrzepową płuc, przepukliną przeponową. Może być przyczyną zakażenie: bakteriami, wirusami czy grzybami.
Do objawów obecności płynu w jamie opłucnej należą:
- kaszel,
- przyspieszony oddech,
- oddychanie przez jamę ustną,
- sinica,
- ospałość,
- brak łaknienia,
- nietolerancja wysiłkowa.
Objawy tej choroby uzależnione są od: objętości płynu, szybkości z jaką się pojawia czy pierwotnej przyczyny. Większość kotów poddawana jest hospitalizacji ze względu na konieczność intensywnej opieki. Zapobiega się ponownemu zbieraniu płynu po znalezieniu przyczyny choroby. Mogą wystąpić powikłania i śmierć spowodowana trudnościami w oddychaniu.
Leczenie farmakologiczne stosowane jest w przypadkach:
- w zależności od konkretnej choroby,
- leki moczopędne stosowane są w przypadku zatrzymania płynu i przeciążenia objętościowego.
Podsumowując choroby płuc u kota mają różny przebieg w zależności od ich przyczyn. W każdym przypadku należy udać się z podopiecznym do lekarza weterynarii, który zbada kociego pacjenta, zdiagnozuje chorobę i zastosuje leczenie. W niektórych przypadkach konieczne będzie hospitalizacja w klinice dla zwierząt. Wczesne wykryte choroby mogą uratować kotu życie.
