Opieka nad wiewiórką szarą

25/01/2023 Wyłączono przez AKS

Podziel się

Opieka nad wiewiórką szarą bytującą w środowisku naturalnym uzależniona jest czasami od ludzkiego wsparcia. Zwierzęta osłabione, chore czy okaleczone często są bezradne. W takiej sytuacji narażone są na różne niebezpieczeństwa.

Opieka nad wiewiórką szarą żyjącą na wolności niezbędna jest w wyjątkowych sytuacjach. Naturalnym ich środowiskiem są Stany Zjednoczone i Kanady. Kiedy wiewiórka szara pod koniec XIX wieku trafiła do Europy to stała się zagrożeniem dla wiewiórki pospolitej. Wiewiórka szara w Anglii, Irlandii i we Włoszech uważana jest za gatunek inwazyjny.

Gatunek inwazyjny

Opieka nad wiewiórką szarą nie dotyczy przeciwników tego gatunku na anielskich wyspach w Irlandii czy we Włoszech. W krajach tych dochodzi do konkurencji pomiędzy wiewiórkami szarymi, a gatunkiem rodzimym. Organizacje społeczne często zajmują się zwalczaniem wiewiórek szarych.

Ograniczenie populacji tych zwierząt polega na niszczeniu gniazd, odstrzale, zatruwaniu i łapaniu w pułapki tunelowe lub sprężynowe. W 2021 roku w Wielkiej Brytanii zdecydowano o zahamowaniu rozrodu wiewiórek szarych w celu zaprowadzenia równowagi w przyrodzie.

Natomiast we Włoszech stosowany jest odłów żywych osobników w celu ich uśpienia. Jednak w wyniku protestów ludzi broniących praw zwierząt nasilenie akcji tępienia tych gryzoni został tam zablokowany. W Londynie prawie w każdym parku można spotkać wiewiórki szare. Czekają one na ludzi, którzy dokarmiają je ich ulubionymi orzechami.

Pomoc weterynaryjna

Opieka nad wiewiórką szarą żyjącą na wolności może okazać się niezbędna nawet do końca jej życia. Wiewiórki po urazach, osłabione i młode, które wypadły z gniazda, nie przetrwają bez wsparcia człowieka. Okaleczona wiewiórka, która została znaleziona powinna mieć przeprowadzanych szereg potrzebnych badań weterynaryjnych.

W pierwszej kolejności oceniane jest:

zachowanie chorego osobnika,
oddech,
krwawienie z nozdrzy,
zdolności poruszania się,
temperatura ciała,
napięcie skóry,
stan i barwa śluzówek.

Po tych zabiegach szukane są złamania i otwarte rany. Zaropiałe i zanieczyszczone zranione miejsca zostają oczyszczone i zaopatrzone chirurgicznie. W razie potrzeby stosowane są antybiotyki. U wiewiórek, które są odwodnione, albo znajdują się w stanie wstrząsu w pierwszej kolejności podtrzymywane jest krążenie.

W przypadku licznych złamań wiewiórka najczęściej do końca życia trzymana jest w obszernej wolierze, ponieważ nie będzie już sprawna ruchowo. Oznacza to, że nie poradzi sobie na wolności. Podczas rehabilitacji wiewiórki otrzymują odpowiedni i pełnowartościowy pokarm. Po rekonwalescencji powraca do środowiska.

Opieka nad wiewiórką szarą przekłada się na funkcjonowanie tego gryzonia i jego potomstwa. Wpływa również na stan zdrowia psychicznego i fizycznego tych zwierząt. Niekiedy może uratować okaleczonemu czy niedożywionemu zwierzęciu życie. Wiewiórka szara uznawana jest za gatunek inwazyjny, który burzy ekosystem.