Najmniejsza wiewiórka świata to myszowiórka karłowata. Należy ona do królestwa: zwierząt, typu: strunowców, gromady: ssaków i rzędu: gryzoni. W układzie systematycznym została zaklasyfikowana do rzędu wiewiórkokształtnych, rodziny wiewiórkowatych i podrodziny afrowiórek. Pochodzi z plemienia olejówek i rodzaju myszowiórek.
Najmniejsza wiewiórka świata zamieszkuje Afrykę Równikową. Zasiedla tereny nizinne w lasach tropikalnych. Występuje na północno-zachodnich terenach Kongo, w Gwinei Równikowej i Gabonie. Myszowiórkę karłowatą można również spotkać w Kamerunie. Gatunek ten jest jedynym przedstawicielem rodzaju myszowiórek czyli Myosciurus.
Wygląd myszowiórek
Najmniejsza wiewiórka na naszej planecie osiąga wielkość ludzkiego kciuka, nie licząc ogona. Swoim drobnym wyglądem przypomina mysz. Długość tego gryzonia bez ogona wynosi 7,5 cm, a ogon mierzy poniżej 6 cm. Natomiast masa ciała sięga 17 gram. Gryzoń ten posiada łukowatą czaszkę. Można zauważyć u tych zwierząt nieznaczny dymorfizm płciowy. Samiec jest nieco większy od samicy.
Posiadają stale rosnące siekacze i wrośnięte zęby policzkowe. Po każdej stronie szczęki znajduje się jeden przedtrzonowy ząb. Krawędzie powiek i uszu tego gryzonia są koloru białego. Futro jest barwy jasno-oliwkowo-białej. Na grzbiecie miękkie futro posiada szarobrązową barwę. Na brzuchu sierść jest jaśniejsza w kolorze oliwkowo-białym.
Zachowanie i temperament
Najmniejsza wiewiórka prowadzi samotny tryb życia kryjąc się w dziuplach drzew. Toleruje wyłącznie sąsiadów swojego gatunku. W przypadku nadchodzącego niebezpieczeństwa wydaje ostrzegawcze odgłosy, które określane są jako „słabe piszczące dźwięki”. Sygnały te ostrzegają młode osobniki o zagrożeniu.
Najmniejsza wiewiórka prowadzi dzienny styl życia żerując w ciągu dnia. Zwierzęta te zasiedlają różnego rodzaju lasy na terenach swojego występowania. Myszowiórki karłowate to szybkie i sprytne stworzenia. Potrafią wspinać się na wysokie drzewa. Jednak preferują krzewy, niskie drzewa i powalone pnie.
Większość czasu spędzają na wysokości 5 metrów. Nie jest to gatunek migrujący. W skład ich pożywienia wchodzą owady, owoce, grzyby, a także kora drzew. Nie gromadzą pokarmu w skrytkach. Jest zwierzęciem nadrzewnym. Jest jedynym gatunkiem wiewiórkowatych, które poruszają się do góry nogami i prawą stroną do góry po gałęziach w koronach drzew.
Rozmnażanie
Mało znane są warunki rozrodu tych ciekawych zwierząt, których zmniejsza się obszar występowania. Mają one poligamiczny system kojarzenia. Oznacza to, że samce rywalizują o względy samic, które wybierają najbardziej konkurencyjnego osobnika.
Myszowiórki karłowate łączą się w pary na chronionym terenie, żeby uniknąć zagrożenia podczas kopulacji. Na początku roku na świat przychodzi około 2 osobników. Opiekę nad potomstwem sprawują samice. Nie jest wiadomo, która pora roku sprzyja rozmnażaniu tych zwierząt. Wiewiórki te są ofiarami ptaków drapieżnych i węży.
Podsumowując
Najmniejsza wiewiórka to bardzo sympatyczne stworzenie i godne uwagi. W Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody – IUCN umieściła te gryzonie jako gatunek najmniejszej troski. Największym zagrożeniem myszowiórek karłowatych jest człowiek, który niszczy naturalne środowisko tych zwierząt poprzez wycinanie drzew.
