OPIEKA NAD SOSNOWIÓRKĄ CZERWONĄ

Opieka nad sosnowiórką czerwoną nie stwarza problemów, ani nie jest zajęciem czasochłonnym. Nie można to stworzenie zdominować, ale wyłącznie kontrolować. Sosnowiórka czerwona dobrze traktowana stanie się towarzyszem dnia codziennego i zapełni wolny czas swojemu opiekunowi.

Opieka nad sosnowiórką czerwoną wymaga dużej odpowiedzialności ze strony jej opiekuna. Nie należy niepokoić pupila, który może stać się nieufny i nerwowy. Zwierzątko to nie nadaje się do ludzi, którzy lubią w domu idealny porządek. Gryzonie często wysypują ściółkę i ziarno z klatki. Mogą również zrzucać drobne przedmioty z półek czy podgryzać meble. Sosnowiórka hodowana w domu nie hibernuje.

Klatka lub woliera

Opieka nad sosnowiórką czerwoną wiąże się z zakupem klatki lub zamontowanie zewnętrznej woliery. Zwierzątko powinno mieć w mieszkaniu stworzone odpowiednie warunki. Nadmierny hałas stresuje gryzonia, który wobec domowników może stać się nieufny. Stworzenie powinno mieć możliwość poznania klatki i otoczenia.

Poza klatką pupil powinien wybiegać się minimum dwie godziny dziennie.

Wskazana jest klatka ocynkowana z solidnymi prętami oraz plastykową i głęboką kuwetą, którą łatwo można utrzymać w czystości. Istnieją również modele z dnem metalowym i wysuwaną szufladą. Klatka czy woliera powinny być zbudowane z metalowych prętów i mocnej siatki. Wiewiórka jest w stanie przegryźć słabej jakości metalową siatkę.

Nie wolno stosować drewnianych konstrukcji, które pupil przegryzie ostrymi zębami.

Dobrym rozwiązaniem jest klatka o wymiarach: 80 x 60 x 120 cm. Mniejszych rozmiarów może być przyczyną napięć stresowych u gryzonia. Jednak najwygodniejszym miejscem dla wiewiórki będzie zewnętrzna woliera, w której wiewiórka może pozostać na zimę. Klatka czy woliera powinny posiadać solidne zamknięcie, żeby gryzoń nie był w stanie wydostać się na zewnątrz.

Dno klatki należy wysypać grubą warstwą ściółki. Popularnym materiałem są wióry czyli powszechnie znane trociny, które charakteryzują się wydajnością i niewysoką ceną. Nie są wskazane wióry zapachowe, które mogą podrażnić drogi oddechowe pupila. Odpowiednią ściółką jest mieszanina torfu, siana i kory drzewnej.

Żywienie i zdrowie sosnowiórki czerwonej

Wyposażenie klatki

Opieka nad sosnowiórką czerwoną dotyczy również odpowiedniego wyposażenia klatki czy woliery jeszcze przed przybyciem nowego członka rodziny.

Do podstawowego wyposażenia klatki należą:

Domek, który może być drewniany, gliniany czy kartonowy.
Miski na pokarm i kulkowe poidełko.
Paśnik lub podwieszona kula na siano.
Drabinki i półki.
Duży i pełny kołowrotek, najlepiej bez metalowych prętów.
Stabilne konary.
Zabawki, które nadają się do gryzienia, np. gałęzie drzew owocowych czy kawałki drewna.

Higieniczne warunki

Opieka nad sosnowiórką czerwoną to także przestrzeganie regularnych zabiegów higienicznych. Trzeba systematycznie podawać świeżą wodę i usuwać niedojedzony pokarm. Miseczki należy utrzymywać w czystości, myjąc je systematycznie, po zjedzonym pokarmie. Karmę należy kupować w sprawdzonych sklepach i dobrej firmy.

Mieszanka powinna być z przeznaczeniem dla gryzoni, bez oznak stęchlizny i zagrzybienia.

Poza tym do zadań opiekuna należy także częste sprzątanie kuwety i wymienianie ściółki w klatce czy wolierze. Czynności te wykonuje się w zależności od potrzeb i rodzaju ściółki. Podłoże nigdy nie powinno być zawilgocone. Dobrze jest również umyć kuwetę przed wymianą ściółki. Higieniczne warunki pozwolą gryzoniowi być radosnym i cieszyć się dobrym zdrowiem.

Bezpieczny dom

Opieka nad sosnowiórką czerwoną nie wymaga dużo obowiązków. Pupilowi umilamy życie, wypuszczając go z klatki w celu biegania po mieszkaniu. Taka sytuacja wymaga przestrzegania zasad bezpieczeństwa. Dobrym rozwiązaniem jest wypuszczenie gryzonia w pomieszczeniu bez mebli, aby zwierzątko nie podgryzało je i nie zaklinowało się pomiędzy nimi.

Zabezpieczone powinny zostać wszystkie kable od urządzeń elektrycznych, żeby gryzoń nie miał możliwości ich przegryzienia, co grozi porażeniem pupila prądem. Drzwi i wszystkie okna pomieszczenia, w którym biega sosnowiórka czerwona trzeba pozamykać. W ten sposób pupil nie zaginie w domu.

Wiewiórki czerwonej nie wolno wypuszczać na wolność, gdyż może zagrozić populacji wiewiórek rudych.

Ponadto trzeba również pochować lekarstwa, środki chemiczne ostre przedmioty czy trujące rośliny, np. fiołka afrykańskiego. Nie zostawiać w zasięgu gryzonia plastikowych toreb na zakupy. Opiekun powinien wiedzieć, że sosnowiórka uwielbia wygrzewać się w promieniach słonecznych, dlatego należy jej to udostępnić.

Opieka nad sosnowiórką czerwoną to satysfakcja i radość dla jej właściciela. Jest to gryzoń dla ludzi odpowiedzialnych, którzy potrafią zaangażować się w wychowanie pupila przez jego całe życie. Obserwacja wiewiórki jest dobrym sposobem na spędzanie wolnego czasu, który nie obciąża dodatkowo domowego budżetu.