Opieka nad końmi

Opieka nad końmi jest pracochłonna i wymaga zaangażowania. Większość koni, z którymi ludzie mają do czynienia przyszła na świat wśród udomowionych zwierząt. Jednak stworzenia te ciągle posiadają dziki instynkty, które stanowią podstawę ich zachowań.

Opieka nad końmi powinna być przyjemnością. Polecana jest miłośnikom tych inteligentnych zwierząt. Udomowione konie posiadają takie same wymagania, jak ich dzicy krewni. Potrzebują zaspokoić swoje pragnienia i wymagania, żyjąc zgodnie ze swoimi naturalnymi potrzebami.

Do listy końskich potrzeb należą:

przetrwanie, polegające na unikaniu okaleczenia czy zjedzenia przez drapieżnika,
jedzenie i picie,
prokreacja, polegająca na potrzebach i zachowaniach seksualnych,
socjalizacja ze zwyczajami, polegająca na potrzebie łączenia się koni w stada.

Czego nie lubią konie

Opieka nad końmi wymaga wiedzy w temacie czego nie lubią konie? Pomoże to opiekunom lepiej zrozumieć końską naturę i nie popełniać błędów. Większość rzeczy, które konie nie lubią dotyczy pokarmu bądź zagrożenia ich bezpieczeństwa.

Lista rzeczy, których konie nie lubią:

Konie nie lubią być zagrożone, ponieważ w takiej sytuacji łatwo wpadają w panikę.
Konie nie lubią niespodzianek, które mogą tylko tolerować. Głośne dźwięki i hałasy mogą wywołać u konia strach i przerodzić się w paniczną ucieczkę. Niepożądane dla konia są takie hałasy, jak: wystrzał z broni czy wybuch dynamitu.
Konie nie lubią niekonsekwencji. Zwierzęta te są zadowolone, gdy wiedzą, co człowiek od nich oczekuje. Będą zagubione, kiedy za takie samo zachowanie są traktowane w inny sposób.
Konie nie lubią fizycznego bólu, ale nierzadko go tolerują. Wiele tych zwierząt znosi zadawany ból przez nieświadomych bądź niedoświadczonych ludzi.
Konie, jako zwierzęta stadne nie lubią izolacji. Nie chętnie zostają same ale mogą się do tego przystosować.
Konie nie lubią fizycznych i innych ograniczeń, ponieważ mają zamkniętą drogę do ucieczki. Ograniczeniem dla konia jest zamknięcie go na długi czas w boksie czy przyczepie.

Współczesne konie spędzają coraz więcej czasu w zamkniętym pomieszczeniu. Muszą się często dostosować do ludzkiego harmonogramu. Posiadają zbyt mało ruchu i otrzymują za dużo koncentratów, a za mało błonnika. Zwierzęta te cierpią również na klaustrofobię. Życie w stajni może być dla koni bardzo stresujące.

Utrzymywanie koni

Opieka nad końmi polega na zapewnieniu tym zwierzętom warunków najbardziej zbliżonych do życia w przyrodzie. Trzymanie koni w niewoli nie jest naturalne. Można jednak tak zaplanować ich życie w niewoli, aby czuły się dobrze i były szczęśliwe. Wymaga to odpowiedniego zaprojektowania stajni i właściwej opieki.

Należy unikać błędów w opiece nad końmi, która powinna być zgodna z naturalnymi regułami.

Należą do nich:

Trzymanie tych zwierząt wraz z towarzyszami lub blisko nich.
Duży wybieg z trawy, która nadaje się do jedzenia. Przygotowane miejsce, gdzie zwierzę może się schronić przed niesprzyjającymi warunkami atmosferycznymi. Na wybiegu koń powinien mieć dużo przestrzeni na swobodny galop.
Minimalna ilość paszy energetycznej.
Nieprzerwany dostęp do siana z trawy albo co najmniej trzykrotne karmienie pełnowartościowym sianem w ciągu doby.
Swobodny dostęp do świeżej albo naturalnie natlenionej wody, a także do soli i minerałów.

Opieka nad końmi jest ciekawym i pełnym wyzwań zajęciem. Należy pamiętać, że konie są indywidualistami. Każdy z nich posiada własne usposobienie. Na temperament konia składa się wiele czynników, które mogą być wrodzone lub nabyte. Często są wynikiem otoczenia i wczesnych doświadczeń.

Genetyczne wpływy obejmują:

rasę,
typ,
końskie rodowody.

Boks dla konia powinien być przytulnym miejscem, które nadaje się do odpoczynku. Klaustrofobię u koni na przykład można zminimalizować, trzymając je w stajniach typu angielskiego. W takich boksach mogą widzieć inne konie i bliskie otoczenie.

Konie lubią schematy. Wolą odpoczywać, spożywać pokarm, pić i wykonywać inne czynności o określonych porach. Taki styl życia zapewnia tym zwierzętom sprawy układ pokarmowy. Przełoży się również na stan zdrowia psychicznego i fizycznego koni oraz długość ich życia.

Wrażliwe obszary i dotyk

Opieka nad końmi wiąże się z szacunkiem dla wrażliwości konia. Zwierzęta te są czułe na dotyk. Oznacza to, że powinny być szkolone za pomocą lekkiego nacisku. Dotyk to zmysł aktywny, gdzie nie ma znaczenia wielkość konia.

Wrażliwość uzależniona jest od:

grubości skóry i sierści,
rodzajów receptorów rozmieszczonych na ciele.

Końska skóra i mięśnie reagują na dotyk lekki czy ciężki, a także stały nacisk ciepła i zimna oraz ból. Konie posiadają szczególnie wrażliwe obszary. Pysk konia stanowi centrum czucia. Wrażliwe miejsca to wąsy na końskich wargach, nosie i wokół oczu. Wibrysy pełnią rolę obronną i nie wolno ich przycinać.

Chrapy to czuły obszar, na którym znajdują się zakończenia nerwowe, a także receptory smaku i węchu. Chrapy są miękkie, ale nie należy ich głaskać. Koń czując się zagrożony może boleśnie ugryźć, a nawet odgryźć palce. Większość koni lubi być głaskana, a nie klepana.

Najczęściej uwielbiają być drapane po czole, szyi, grzbiecie, klatce piersiowej, kłębie i zadzie.

Niekiedy zdarzają się konie, które domagają się głaskania po wrażliwych miejscach, takich jak nos, uszy, boki, brzuch czy nogi. Konia należy dotykać w miejscach dla niego przyjemnych. Każde z tych zwierząt ma swoje ulubione miejsce do głaskania. Konie lubią pocieranie wielu miejsc na ciele.

Zwierzęta te ocierają się również o płoty, budynki czy inne konie. Robią to przez długi czas, kołysząc się przy tym rytmicznie. Takie końskie zwyczaje nie są pożądane i dlatego trzeba tego unikać. Regularne czyszczenie konia i pozwalanie zwierzęciu na swobodne tarzanie, zapobiega powstawaniu złych zwyczajów. Koń nie lubi łaskotania, które może być wywoływane przez muchę czy bat.

Rozważne czyszczenie konia

Opieka nad końmi dotyczy też rozważnego czyszczenia zwierzęcia. Należy stosować prawidłową technikę i właściwe narzędzia na każde miejsce konia. Narzędzia do czyszczenia mogą być łagodne i mocno działające.

Należą do nich:

Ręka w rękawicy albo bez. Stosowana jest na pysk, żuchwę, uszy i dolną część nóg.
Gąbka, szmatka, która stosowana jest do czyszczenia pyska, słabizny, pod ogonem oraz do czyszczenia wymion i puzdra. Czyszczenie ułatwia ciepła woda, która jest dla konia przyjemna.
Bardzo miękka szczotka. Stosowana jest do końskiego pyska, brzucha, dolnej części nóg i słabizny.
Bardzo miękkie gumowe zgrzebło. Stosowane jest na pysk, brzuch, dolną część nóg. Zgrzebło powinno być gumowe o małych gumowych wypustkach.
Średnio twarda szczotka, którą stosuje się na żebra i górną część nóg. Układa sierść i usuwa resztki kurzu. Może być także używana do wyczesywania grzywy i ogona.
Szczotka do błota o twardym włosiu, która stosowana jest na silnie umięśnione części ciała. Ściera kurz i błoto z sierści. Końcówki włosia tej szczotki nie mogą być ostre. Szczotka może być wykonana z włosia syntetycznego i naturalnego.
Zgrzebło gumowe, które przeznaczone jest do mocno umięśnionych części ciała. Wykorzystywane jest do zmierzwienia sierści i wyczesania zaschniętego błota. Nie należy stosować twardych, plastikowych zgrzebeł.
Ściągaczka do potu z przeznaczeniem do silnie umięśnionych części ciała. Pomaga usunąć pot po ciężkich treningach bądź nadmiar wody po kąpieli.
Trymer, który stosowany jest do mocno umięśnionych części ciała, takich jak: szyja, łopatki, zad. Wykorzystywana jest do usuwania długiej i gęstej zimowej sierści.

Podsumowując opieka nad końmi wymaga odpowiedniej wiedzy i doświadczenia. Nie należy zapominać, że wiele zachowań koni bierze się z instynktów. Rozwinęły się one u koni przez miliony lat życia w wędrownych stadach końskich. Na przykład większość koni jest miła, czujna i chętna do współpracy. Konie na wolności żyją w małych grupach zwanych stadami.