Myszochomik afgański

Myszochomik afgański to rząd: gryzoni, nadrodzina: myszowych i rodzina myszochomikowatych. Zwierzęta te prowadzą nocy styl życia. Nie zapadają w sen zimowy. W naturze potrafią pokonać duże odległości w poszukiwaniu pożywienia. Myszochomik afgański to nieduży i sympatyczny gryzoń.

Myszochomik afgański zwany jest również myszochomikiem turkmeńskim ze względu na swoje pochodzenie. W środowisku naturalnym występuje w południowo-zachodniej części Azji. Jego ojczyzną jest: Turkmenistan, Iran, Syria, Azerbejdżan, Afganistan i Pakistan. Myszochomik nie ma znaczenie gospodarczego ani laboratoryjnego. W swoich ojczystych krajach uważany jest za szkodnika.

Zasięg występowania

Myszochomik afgański zamieszkuje na terenach o skromnej roślinności, zwykle obszary pustynne, półstepy i stepy. Często bytuje na terenach z licznymi szczelinami skalnymi, które stanowią dla niego schronienie. Tam również zakłada gniazdo i gromadzi zapasy żywności. Preferuje suche tereny z małą ilością roślin.

Myszochomik afgański w poszukiwaniu jedzenia wędruje na pola uprawne. Bytuje również w stodołach i stajniach, gdzie znajduje się pasza dla zwierząt gospodarskich. Najczęściej można spotkać te zwierzęta na wyżynach. Unika obszarów wilgotnych. W naturze myszochomiki afgańskie żywią się pędami roślin, liśćmi oraz nasionami i źdźbłami traw.

Dietę uzupełniają owadami i drobnymi bezkręgowcami. Zjadają także odchody innych zwierząt, które bogate są w składniki mineralne. W krótkim czasie potrafią zmagazynować w swoich kryjówkach duże ilości pokarmu. W niewoli potrzebują terrarium z grubą warstwą ściółki do chomikowania jedzenia.

Wygląd zewnętrzny

Myszochomik afgański wyglądem przypomina mysz, zwłaszcza z pyszczka. Osiąga długość 20 cm wraz z ogonem, który mierzy powyżej 10 cm. Masa ciała waha się w granicach 15-30 g. Posiada szpiczasty pyszczek z długimi włosami czuciowymi. Nie jest wyposażony w torebki policzkowe. Z tego względu małe ilości pokarmu przenosi w pyszczku.

Jego długi ogon jest lekko owłosiony i na końcu zakończony pędzelkowato. Samica ma trzy pary sutków w dwóch rzędach. Młode osobniki posiadają sierść o barwie szarej lub popielatej. Po dwóch miesiącach futro gryzoni zmienia kolor. Dorosłe myszochomiki grzbiet i boki mają porośnięte złoto-piaskową sierścią, a brzuch biały.

Myszochomik afgański w niewoli jest zwierzęciem długowiecznym w porównaniu z myszami czy szczurami. Może żyć 5-6 lat, a nawet dłużej. Znany jest przypadek myszoskoczka, który w domowych warunkach żył ponad 9 lat. W środowisku naturalnym zwierzęta te żyją krócej, zwykle około 3 lat. Zagrożeniem dla nich jest człowiek i zwierzęta drapieżne.

Zachowanie i temperament

Myszochomik afgański jest szybki i zwinny, ale płochy. Woli utrzymywać dystans w stosunku do ludzi. Jednocześnie jest bardzo ciekawski i posiada łagodne usposobienie. Zwierzęta te nie są stadne, ale wzajemnie się tolerują. Jednak samce często są agresywne w stosunku do swoich rywali.

Z tego względu najlepiej trzymać te gryzonie parami lub w haremie z kilkoma samiczkami i jednym samcem. Samiczki są względem siebie spokojne i zgodne. Można je oswoić podobnie, jak pozostałe gryzonie. Uwielbiają biegać po kołowrotku i wspinać się po gałęziach czy konarach. Wysoko skaczą w czym pomaga im długi ogon, pełniący funkcję steru.

Myszochomiki często odbiją się od sufitu i ścian terrarium. Potrafią też wykonywać salta w tył. Wydają charakterystyczne odgłosy o wysokiej częstotliwości. Gryzonie te są bardzo żywotne i szybko biegają. Myszochomik turkmeński załatwia swoje potrzeby fizjologiczne w jednym miejscu. Nie wolno chwyt tych zwierząt za ogon, gdyż broniąc się zrzucają z niego skórę.

Rozmnażanie myszochomików

Myszochomik afgański nie jest zwierzęciem trudnym do rozmnażania. Trzeba stworzyć tylko parze myszochomików odpowiednie warunki do rozrodu i dbać o ich zdrowie psychiczne i fizyczne. Gryzonie te dojrzałość płciową uzyskują w wieku czterech miesięcy. Do rozmnażania najlepiej dopuścić osobniki roczne.

Okres rozpłodowy na wolności trwa zwykle od wczesnej wiosny do końca czerwca, niekiedy trochę dłużej. W niewoli mogą rozmnażać się przez cały rok. Po około jednym miesiącu na świat przychodzi zwykle 1-5 noworodków. Po urodzeniu są nagie i mają zamknięte oczy oraz słabo wykształcone uszy. Jednak ogon ich od początku jest długi.

Młode zaczynają widzieć po dwóch tygodniach, a usamodzielniają się po miesiącu. Należy je odsadzić od matki w wieku 5-6 tygodni. Mogą rosnąć jeszcze około pół roku. Ich waga w porównaniu do narodzin zwiększa się prawie dziesięciokrotnie. W roku możliwe są dwa mioty. Po porodzi nie należy stresować matki, ponieważ może dojść do kanibalizmu.

Podsumowując myszochomik afgański jest miłym i delikatnym gryzoniem. Nie jest trudny w pielęgnacji i rozmnażaniu. Przy troskliwej opiece może cieszyć się dobrym zdrowiem do końca swojego życia. Na przykład myszochomik turkmeński polecany jest pasjonatom długowiecznych gryzoni. Jest on w Polsce mało popularnym zwierzęciem domowym.