Lęki u psa

Lęki u psa wywołane są przez rozmaite czynniki. Pies i właściciel nieustannie wpływają na siebie. Utwierdzają się również w swojej postawie życiowej za sprawą obopólnej więzi. Nieprawidłowe relacje z opiekunem i brak zrozumienia naturalnych potrzeb psa to częste przyczyny lęków. Permanentne stany lękowe powodują u czworonoga silne cierpienie.

Lęki u psa są bardzo złożoną emocją, która może doprowadzić czworonoga do zaburzeń behawioralnych. Lęk to negatywny stan organizmu. Jest związany z niebezpieczeństwem nadchodzącym z zewnątrz bądź pochodzi z wewnątrz organizmu. Objawami jego to zagrożenie czy niepokój. Najczęstszą przyczyną lęku u psiego przyjaciela jest nieprawidłowo przeprowadzona socjalizacja lub jej brak.

Przyczyny lęków u psa

Lęki u psa zależą również od jego otoczenia, zachowania psiego właściciela i domowników. Pies jako istota społeczna i przyjaciel człowieka niejednokrotnie przybiera nastrój porównywalny z nastrojem właściciela. Agresywny właściciel ma często agresywnego psa. Natomiast lękliwy opiekun posiada nierzadko lękliwego czworonoga.

Najczęstszymi przyczynami leków u czworonogów obok braku socjalizacji są:

zbyt wczesne oddzielenie psiego noworodka od matki,
genetyka,
nadwrażliwość,
przykre doświadczenia,
przed rozłąką,
przemoc połączona z karaniem psa,
choroby, różne niedomagania i bóle,
wyuczone lęki,
szkolenie metodami awersyjnymi,
podeszły wiek i związane z nim schorzenia, takie jak głuchota, utrata wzroku czy zaburzenia węchu.

Reakcja psa na sytuacje lękowe

Lęki u psa pojawiają się często u zwierząt wziętych ze schroniska, które miały w swoim życiu przykre doświadczenia. Problemy lękowe mogą wystąpić u każdego zwierzęcia. Minimalizując stres u psa należy wykorzystać jego naturalną aktywność czyli węszenie, gryzienie i żucie. Każdy pies na sytuacje lękowe reaguje w inny swoisty dla siebie sposób.

Wyróżnia się różne reakcje psa na sytuacje lękowe i stresogenne, do których należy zaliczyć:

szczekanie,
skomlenie,
wycie,
niszczenie przedmiotów,
zanieczyszczanie mieszkania moczem,
panika w czasie burzy czy fajerwerków,
wyrywanie się na smyczy,
obszczekiwanie poruszających się samochodów i gonienie za rowerami,
bieganie w kółko, za własnym ogonem,
wylizywanie bądź wygryzanie sierści,
agresywne zachowanie wobec innych zwierząt i ludzi.

Lęki u psa należy umiejętnie redukować. Odczytując prawidłowo mowę ciała i sygnały czworonoga możemy okazać jemu wsparcie, gdy zwróci się do nas o pomoc. W sytuacjach lękowych trzeba pupilowi okazać wyrozumiałość i dać mu prawo decydowania o kontakcie z nami. Należy też pamiętać, że lęki mogą wynikać z negatywnego nastroju.

Lęk przed rozłąką

Lęki u psa przed rozłąką określane są jako zespół zachowań występujących u niektórych czworonogów. Dzieje się to wówczas, gdy psy pozostaną same w mieszkaniu bądź rozstają się z jednym z członków rodziny. W tym przypadku najczęstszymi objawami są: wycie lub szczekanie po opuszczeniu domu przez opiekuna. Szczekanie czy wycie trwa często aż do powrotu właściciela.

Pies może również szarpać zasłony, gryźć dywan, a także niszczyć meble. Niektóre czworonogi wydalają odchody w domu. Do takich zachowań psy mogą mieć wrodzone predyspozycje. Nadmierne lękliwe psy wymagają niekiedy programu redukującego niepożądane zachowania i w ostateczności terapii farmakologicznej.

Warto podejmować działania zapobiegawcze, które skorygują lęki. Do takich podstawowych zadań należy zaliczyć:

Stopniowe przyzwyczajanie malucha do spędzania czasu samotnie czyli od kilku minut czy nawet sekund, do kilku godzin.
Zmienianie kolejności porannych czynności przy wychodzeniu z domu. Unikać należy codziennych rytuałów.
Nie przeciąganie pożegnań z psem i nie witanie się za bardzo wylewnie po powrocie.
Zapewnienie pupilowi towarzystwa różnych osób i sprawdzenie czy akceptuje on ich towarzystwo.
Wskazany jest spacer z psem przed pozostawieniem go samego w domu.

Lękowa agresja czworonoga

Lęki u psa o podłożu agresywnym niekiedy mają charakter wrodzony. Bardzo często występuje u czworonogów ze schroniska i wynika to ze złych doświadczeń zwierząt. Pierwsze zachowanie lękowe może pojawić się już u szczeniąt w wieku trzech miesięcy. Maluch okazuje wówczas strach bez specjalnego powodu. Będąc na spacerze może przestraszyć się pojazdu, przedmiotu czy przechodnia.

Psiak jeży wtedy sierść na grzbiecie i reaguje warczeniem, drżeniem czy podwija ogon. Niekiedy może ze strachu załatwiać swoje potrzeby. W takim przypadku należy szukać pomocy w lecznicy dla zwierząt. Zanim trafimy do lekarza weterynarii warto jest znać przyczyny strachu i ograniczyć sytuacje lękowe. Nie wolno nagradzać zachowań lękowych głaskaniem. Podopiecznego należy pochwalić, gdy będzie już odprężony.

Podsumowując lęki u psa opisywane są przez ich opiekunów subiektywnie. Oceniają swojego psa według własnej perspektywy. Nie należy zapominać, że lęki mogą mieć różne podłoże. W pierwszej kolejności trzeba wykluczyć stan chorobowy i ból. Najwięcej problemów mogą stanowić zaburzenia pochodzenia genetycznego. Warto w takich sytuacjach poradzić się lekarza weterynarii.