Karolinka to królestwo: zwierząt, gromada: ptaków i rząd: blaszkodziobych. Należy ona do rodziny kaczkowatych i podrodziny kaczek. Jest to średniej wielkości ptak wodny. Zamieszkuje Amerykę Północną. Niektóre z nich prowadzą wędrowny tryb życia. Karolinki można spotkać w parkach dużych miast europejskich.
Karolinka w środowisku naturalnym unika ludzkich siedzib. Polska nazwa kaczki wywodzi się od Północnej Karoliny w Stanach Zjednoczonych, gdzie występuje jej największy zasięg. Europejska populacja karolinki, to celowo introdukowane osobniki lub zbiegłe z hodowli czy z ogrodów zoologicznych. W miastach można ją spotkać w parkowych stawach. Ptaki te często są mieszkańcami ogrodów zoologicznych.
Zajmowane stanowisko
Karolinka zamieszkuje słodkowodne zbiorniki wodne na bagnach i rozlewiskach oraz podmokłych terenach leśnych. Występują także w małych śródleśnych oczkach wodnych. Prowadzą dzienny styl życia, żerując na wodzie i w zaroślach. W ciągu dnia odpoczywają na skałach, a nocą na wodzie.
Karolinki z północnych obszarów bytowania wędrują na południe, od października do grudnia. Przenoszą się w tych miesiącach na Kubę, do Meksyku czy na Florydę. Kaczki żyjące w strefie bardziej umiarkowanej cały rok spędzają na lęgowiskach. Natomiast karolinki, które uciekły z hodowli żyją wśród kaczek krzyżówek.
Charakterystyka ogólna
Karolinka zaliczona jest do ptaków ozdobnych. Długość ciała tej kaczki mieści się w granicach 45-51 cm. Rozpiętość skrzydeł wynosi około 70 cm. Masa ciała kaczora mieści się w przedziale 60-80 dag, a kaczki wynosi 50-75 dag. Samiec i samica posiadają na głowie charakterystyczny czub, który opada wzdłuż szyi.
Kaczor posiada czerwone oczy z pomarańczowoczerwoną obwódką nagiej skóry. Dziob również ma kolor czerwony, ale jego górna część jest czarna. Od szpica do nozdrzy biegnie biała plama. Nogi samca są koloru żółtego. Kaczka ma brązowe oczy z żółtą obwódką oraz szary dziób i nogi. W dzisiejszych czasach istnieje kilka mutacji tych ptaków.
Do najbardziej znanych odmian karolinek należą:
- biała,
- srebrna,
- platynowa,
- kremowa,
- cynamonowa,
- płowoniebieska,
- niebieska,
- niebieskoskrzydła.
Karolinka wydaje unikatowe dźwięki, które są inne niż pozostałych kaczek. Odgłosy samicy są głośne i piszczące. Natomiast samiec wydaje niskie, szorstkie i głośne dźwięki. Na wolności pokarmem tych ptaków są: nasiona, owoce, żołędzie, delikatne rośliny, jagody krzewów i drzew oraz orzechy. Nie pogardzą także drobnymi rybami i bezkręgowcami.
Upierzenie kaczora
Karolinka posiada piękne, kolorowe upierzenie. W okresie godowym kaczor jest wyjątkowo jaskrawo ubarwiony. Wierzch głowy i jego czub jest ciemnozielony z metalicznym połyskiem. Nad oczami biegną wąskie, dwie białe linie. Pióra w okolicy oczu i dolna część głowy mają niebieskopurpurową barwę. Natomiast podgardle i policzki są białe.
Pierś wyróżnia się białymi cętkami na kasztanowopurpurowym tle. Pióra na bokach mają kolor płowożółty o pionowym pręgowaniu. Na grzbiecie są brązowo-zielono-błękitne z czarną końcówką na ogonie. Skrzydła kaczora są barwy szaroczarnej z zielonkawoniebieskim połyskiem. Poza okresem godowym ubarwienie samca upodabnia się do ubarwienia samicy.
Upierzenie kaczki
Karolinka to bardzo ciekawy gatunek z rodzaju Aix, w którym nie wyróżnia się podgatunków. Kaczka jest znacznie mniej ubarwiona od kaczora. Posiada szarobrązową głowę i szyję z ciemniejszym ciemieniem. Oczy otoczone są białą obwódką, która przechodzi w pas biegnący w kierunku karku.
Wokół nasady dzioba widoczny jest wąski, biały pas. Pióra na podgardlu są również białe. Boki i pierś mają kolor oliwkowobrązowy z białymi znaczeniami. Natomiast podbrzusze i brzuch posiadają białą barwę. Skrzydła mają taki sam kolor jak u samca, ale są bardziej matowe. Pióra na grzbiecie i sterówki są oliwkowobrązowe.
Rozmnażanie karolinek
Karolinka jest ptakiem wyjątkowo lęgowym. Kaczor w okresie rozrodczym zabiega o względy swojej wybranki. Przede wszystkim pływa wokół kaczki i prezentuje swoje piękne pióra. Eksponuje swoje upierzenie również na głowie i ogonie. Karolinka gniazduje na ziemi, w dziuplach drzew, nawet na wysokości 20 metrów nad ziemią, a także w zagłębieniach skalnych.
Niekiedy gniazduje w znacznej odległości od wody. Na przykład samica znosi 10-14 kremowych jaj i wysiaduje przez okres około 30 dni. Sezon lęgowy rozpoczyna się na przełomie lutego i marca. W hodowli dziupla może zostać zastąpiona budką lęgową z odpowiednio dużym otworem. Młode dojrzałość płciową osiągają w 2 roku życia.
Karolinki są zagniazdownikami, dlatego pisklęta zaraz po wykluciu wyskakują za kaczą mamą do wody. Opierzenie dostają po około 42 dniach. Ich puch jest gruby i lekki, co chroni je przy upadkach. Potomstwo karolinek rozwija się szybko. Na wolności ptaki te żyją w niedużych grupach.
Podsumowując karolinka jest często hodowaną kaczką na świecie. Ze względu na swój atrakcyjny wygląd ptaki te znalazły wielu zwolenników wśród hodowców. Przede wszystkim karolinki polecane są miłośnikom kaczek. Te interesujące ptaki są długowieczne, mogą dożyć nawet 20 lat. Karolinki zostały uznane za gatunek najmniejszej troski.
