Konura kaktusowa to królestwo: zwierząt, gromada: ptaków i rząd: papugowych. Należy do rodziny papugowatych i podrodziny papug neotropikalnych. To średniej wielkości ptak z plemienia Arini. Konura zamieszkuje Amerykę Południową, a jej ojczyzną jest północno-wschodnia i środkowa Brazylia.
Konura kaktusowa nie przysparza w chowie ani w hodowli problemów. Jednak trzeba posiadać pewien zasób wiedzy w zakresie stylu życia tych egzotycznych ptaków. Konura kaktusowa nie jest zagrożona wyginięciem, uznana została za gatunek najmniejszej troski. Nie zanotowano spadku liczebności tych ptaków. Konury kaktusowe są pospolitymi ptakami i jest to gatunek endemiczny Brazylii.
Zasięg występowania
Konura kaktusowa zajmuje sawanny, półpustynne tereny oraz stepy porośnięte krzewami i kaktusami. Poza okresem rozrodczym można spotkać te ptaki na plantacjach drzew owocowych i kukurydzy. W 1862 konury zostały sprowadzone do Europy. Jednak do powiększenia ich populacji doszło dopiero w 1883 roku.
Zostały wyróżnione dwa podgatunki tych papug:
- Konura kaktusowa – Eupsittula cactorum caixana, występujący w północno-wschodniej Brazylii.
- Konura kaktusowa – Eupsittula cactorum cactorum, zamieszkująca środkowo-wschodnią Brazylię.
Charakterystyka ogólna
Konura kaktusowa to śliczna i interesująca papuga. Masa jej ciała wynosi 9 dag, a długość dochodzi do 25 cm. U samicy tęczówka oka jest żółtobrunatna, a u samca czerwonawa. Oczy tych ptaków otoczone są czarną obwódką. Konury posiadają jasnoszary dziób i szarożółte skoki. Ptaki te są spokojnego usposobienia i mogą być trzymane z innymi gatunkami przyjaznych papug.
Konura kaktusowa powinna otrzymywać w hodowli różnorodny pokarm, zgodnie z jej potrzebami. W środowisku naturalnym pożywieniem tych papug są: nasiona, pędy drzew oraz owoce i kwiaty drzew, a także kaktusów. W warunkach hodowlanych należy przestrzegać właściwej diety. Nie można dopuścić do otyłości ani do niedowagi ptaka.
Menu konury kaktusowej w niewoli powinno składać się:
- w 50% z nasion, takich jak proso, owies, gryka czy trochę namoczonej lub kiełkującej konopi,
- w 30% z owoców, takich jak jabłka, gruszki, banany, brzoskwinie, morele, bez awokado,
- w 20% z warzyw, takich jak marchew, groch w strąkach, seler, a także gwiazdnica i mniszek lekarski.
Konura kaktusowa spożywa chętnie żółty ser i kukurydzę, które powinny być podawane w małych ilościach. Nie wolno również zapominać o regularnym podawaniu świeżych gałązek jabłoni i gruszy oraz wierzby i topoli. Natomiast matka karmiąca powinna otrzymywać ugotowane na twarde jajo kurze i zmieszane z tartą bułką bądź sucharem.
Ptasie upierzenie
Konura kaktusowa jest ptakiem ozdobnym i często utrzymywanym w domowych warunkach. Głowa papugi jest barwy oliwkowozielonej, a szyja koloru szarozielonego. Przednia część szyi, pierś i brzuch ma zółtopomarańczową barwę. Kolory u samca na piersi i brzuchu mogą być intensywniejsze.
Pozostała część ciała konury kaktusowej pokryta jest zielonymi piórami o różnym odcieniu. Natomiast lotki są trochę ciemniejsze. Mają one lekki niebieskawy połysk. Samiec posiada nieco intensywniejsze ubarwienie niż samica. Obie płcie posiadają podobne ubarwienie. Te egzotyczne ptaki można w Polsce podziwiać w ogrodach zoologicznych.
Rozmnażanie konur kaktusowych
Konura kaktusowa gniazduje przeważnie w drzewach i pustych kaktusach. W wolierze należy umieścić kilka budek lęgowych, ponieważ nie wszystkie są przez samicę akceptowane. Na dnie budki należy włożyć trochę torfu i wilgotnych trocin. Samica znosi w gnieździe 3-6 jaj, które wysiaduje przez 3 tygodnie i 4 dni.
Młode opuszczają gniazdo po 55 dniach, gdy są już opierzone. Jednak nadal potomstwo karmione jest przez rodziców. Młodym w hodowli należy podawać pełnowartościowy i urozmaicony pokarm. Niekiedy zdarza się, że jedna para przystępuje do lęgów dwukrotnie. W okresie lęgowym pary odłączają się od stada, liczącego około 20 osobników.
Konura kaktusowa to bardzo ciekawy okaz ptaka ozdobnego. W chowie domowym powinna mieć zapewnioną dobrze wyważoną dietę i odpowiednie warunki bytowania. Troskliwą opiekę powinien zapewnić konurze jej właściciel, a specjalistyczną lekarz weterynarii. Wszelkie zaniedbania ze strony opiekuna wpływają niekorzystnie na zdrowie utrzymywanych ptaków.
