ŻYWIENIE I ZDROWIE GOŁĘBI

Żywienie i zdrowie gołębi to bardzo ważne elementy w ich życiu. Nie przestrzeganie warunków chowu i hodowli tych ptaków może być przyczyną wielu ptasich chorób. Często nietypowy wygląd gołębia jest oznaką schorzenia, co nie należy bagatelizować.

Żywienie i zdrowie gołębi w hodowli ma bardzo duże znaczenie. Przekłada się na ich prawidłowy rozwój i wygląd. Obserwowanie zachowań ptaków jest jedną z wielu przyjemności, jakich dostarcza hodowla gołębi. Pozwala ona szybko wyłonić chore i osłabione osobniki. Prawidłowe rozpoznanie schorzenia często wymaga od hodowcy specjalistycznej wiedzy i doświadczenia.

Zasada żywienia

Żywienie i zdrowie gołębi uzależnione jest od zaangażowania hodowcy, który powinien być miłośnikiem tych ptaków. Regularna obserwacja gołębi pozwala dostrzec, w jaki sposób ptaki te budują wzajemne stosunki społeczne, pobierają pokarm, odpoczywają czy rozmnażają się. Zdolności lotne gołębi i ich wielkość mają wpływ na różnice w temperamencie między rasami.

Organizm gołębia potrzebuje odpowiednich składników pokarmowych do istotnych funkcji życiowych. Na przykład do wymiany piór, latania, produkowanie mleczka dla piskląt czy znoszenia jaj. Gołębie ras dużych mają większe zapotrzebowanie na pasze, niż ras małych.

Można przyjąć, że przeciętnie spożywają ilość karmy odpowiadającej 1/10 własnej masy ciała.

Żywienie gołębi nie należy do łatwych dziedzin, ponieważ wymaga od hodowcy dobrej znajomości potrzeb pokarmowych ptaków i wartości pokarmowych pasz. Z biegiem czasu po poszerzeniu wiedzy w tym zakresie i zdobytym doświadczeniu hodowca jest w stanie sam w sposób umiejętny komponować skład paszowych mieszanek, wymyślając własną recepturę.

Do prawidłowego funkcjonowania gołębia potrzebne są odpowiednie składniki odżywcze, do których należą: woda, biała, węglowodany, tłuszcze, składniki mineralne i witaminy. Ze względów żywieniowych najważniejsze z nich to: białka, tłuszcze i węglowodany.

Zapotrzebowanie na te składniki ulegają zmianie w zależności od pory roku czy stanu fizjologicznego osobnika.

Rola hodowcy polega na poznaniu tajników żywienia i odpowiednim ich zastosowaniu. Żywienie gołębi nie uległo zmianom prawie od wieków i nadal są ziarnojadami. Gołębie chętnie jedzą karmę w formie ziaren czy granulatu.

Do podstawowego pożywienia, jakie należy podawać tym skrzydlakom zaliczamy:

Ziarna zbóż, jak np. pszenica zwyczajna czy jęczmień.
Nasiona różnych roślin strączkowych i oleistych.
Warzywa w formie tartej marchwi czy buraków.
Drożdże pastewne i drobno cięte rośliny zielone, które dostarczają cennych witamin potrzebnych dla organizmu gołębia.
Glina, która jest wskazana do podawania gołębiom, ponieważ jest w niej dużo minerałów potrzebnych do upierzenia i rozwoju kośćca gołębia. Glina powinna być wydobyta spod wierzchniej warstwy uprawnej ziemi.
Zielonka drobno pokrojona, która jest uzupełnieniem pokarmu szczególnie zimą lub niezbędna dla gołębi trzymanych w wolierze.

Niedobory składników odżywczych mogą gołębie wyrównywać same, jeżeli posiadają możliwość opuszczania gołębnika i lotów na wolności. W naturze ptaki te szukają nie tylko witamin, ale także składników mineralnych, które pobierają wraz z małymi kamykami. W gorszej sytuacji znajdują się gołębie w niewoli, o które powinien zadbać należycie hodowca.

Zdrowy tryb życia

Żywienie i zdrowie gołębi zminimalizuje możliwość zachorowania tych ptaków. Należy zapobiegać chorobom, żeby nie trzeba było leczyć. Najczęstszym objawem schorzenia jest opuszczona szyja osobnika, zaciśnięte powieki i szarpanie własnego upierzenia.Wszelkie nieprawidłowości należy skonsultować z weterynarzem. Chore ptaki trzeba odizolować od innych i nie wolno ich leczyć samodzielnie.

Rola hodowcy to codzienna obserwacja gołębi.

Do najczęstszych chorób tych ptaków należą:

Zakażenie chorobami wirusowymi. Nie ma jeszcze skutecznego lekarstwa wirusobójczego, ale stwierdzono korzystne działania szczepień ochronnych. Do tych zakaźnych chorób, które wywołane są wirusami zaliczane są: paramyksowiroza i ospa, która występuje przeważnie pod koniec lata.
Zakaźne choroby bakteryjne. W ich leczeniu stosowane są najczęściej antybiotyki. Choroby te wywołują rozmaite bakterie. Do najgroźniejszych chorób o podłożu bakteryjnym należy salmoneloza inaczej paratyfus. Jest ona szczególnie niebezpieczna dla gołębi ras ozdobnych.
Choroby grzybicze, które są trudne do leczenia i wywołują je grzyby. Przyczyną tych chorób są: wcześniej podawane antybiotyki, złe warunki panujące w gołębniku czy podawanie spleśniałej paszy. Do grzybic zalicza się: aspergilozę, kandydiazę, którą wywołują drożdżaki.
Pasożyty wewnętrzne. Choroby te wywołane są przez rozmaite organizmy. Od jednokomórkowych pierwotniaków do wielokomórkowych robaków, jakimi są, np. glisty i inne nicienie.
Pasożyty zewnętrzne, których oznakami mogą być częste przeczesywanie piór przez ptaki, drapią się, są niespokojne w nocy. W ich upierzeniu często pojawiają się ubytki.

Żywienie i zdrowie gołębi wpływa na ich wygląd, zachowanie, układ odpornościowy i wyniki hodowlane, a także samopoczucie. Menu tych skrzydlaków powinno zawierać wszystkie niezbędne składniki żywieniowe potrzebne do ich prawidłowego rozwoju. Należy przestrzegać warunków chowu i hodowli.