Inteligencja kotów dorównuje często niejednemu psu. Ta właściwość psychiki kocich towarzyszy jest powszechnie niedoceniana. Przyczyną tego jest fakt, że koty w porównaniu z psami są bardziej niezależne od woli człowieka. Niejednokrotnie chodzą własnymi drogami.
Inteligencja kotów nie polega na posłuszeństwie, skłonności podporzadkowania się czy głośnym i burzliwym okazywaniu emocji. Nie musi w ogóle występować powiązanie z odczuwanymi emocjami. Trzeba nie zapominać, że niekiedy inteligencję mogą nawet przytłumić silne emocje. Kot podobnie jak pies potrafi odczytać ludzki nastrój.
Poziom kociej inteligencji
Inteligencja kotów polega na rozumieniu zależności jednych jej elementów od innych. To podejmowanie działań w sposób dokładny i celowy, które dopasowane są do poziomu inteligencji i skuteczne. Koty różnią się miedzy sobą nie tylko wyglądem i zachowaniem, ale także stopniem inteligencji.
Wiele kotów rozumie działanie prostych mechanizmów i potrafi:
- samodzielnie otworzyć zamknięte bądź zasunięte drzwi,
- pociągnąć za sznurek daleko znajdujący się przedmiot, żeby bezpośrednio go uchwycić,
- rozłączyć oszczędnymi i celowymi ruchami szczepione ze sobą tkaniny,
- wywnioskować szybko, że ulubione ich miejsce na słońcu jest w danej chwili wolne i trzeba je szybko zająć, ponieważ zbliża się rywal,
- nauczyć się nieczynienia krzywdy małym zwierzętom, takimi jak mysz domowa czy chomik syryjski,
- rozwiązać zadanie stanowiące część testu inteligencji dla dzieci.
Są to tylko niektóre przykłady z życia kotów, świadczące o ich poziomie inteligencji. Istnieje mnóstwo kocich zachowań, które w połączeniu z innymi świadczą o poziomie kota inteligencji. W niektórych dziedzinach przewyższa inteligencję psa.
Abstrakcyjne myślenie kotów
Inteligencja kotów obserwowana jest często wśród zwierząt żyjących na wolności, swobodnie w grupach psio-kocich oraz w warunkach domowych. Doświadczenia na kotach przeprowadzał w latach 60 i 70 ubiegłego stulecia niemiecki zoolog i etolog Paul Leyhausen. Badał on behawioralne zachowanie kotów w filii Instytutu Fizjologii Behawioralnej Maxa Plancka w Wuppertalu.
W instytucie tym hodowano różne rasy kotów, które wcześniej nigdy nie były trzymane w niewoli. Przykładem jest kot marmurkowy, afrykański złocisty czy czarnonogi. Ten światowej sławy naukowiec studiował psychologię zwierząt. Leyhausen stwierdził, że koty jedyne wśród ssaków, poza człowiekiem szczególnym odezwaniem się, potrafią sygnalizować jaką zdobycz przynoszą.
Przykładem takim może być upolowanie gryzonia, takiego jak mysz lub szczur, nawet wówczas, gdy jest to tylko fragment tej zdobyczy. Wskazuje to na zdolność tworzenia pojęć abstrakcyjnych. Można to również porównać do używania słów. Leyhausen wydał różne książki dotyczące hodowli kotów.
Wiedza w zakresie zachowań kotowatych nadal w dużej mierze opiera się na obserwacjach w Instytucie Fizjologii Behawioralnej. W rzeczywistości wszystkie koty są inteligentne na wiele różnych sposobów. Inteligencja zarówno u ludzi, jak i u kocich towarzyszy posiada wiele różnych wymiarów.
Inteligencja kotów często uzależniona jest od rasy i indywidualnych cech kociego przyjaciela. Kot potrafi działać przez wgląd. To znaczy w wyniku zrozumienia zależności pomiędzy elementami otoczenia. Doskonałym przykładem jest zrozumienie mechanizmu zamykającego klatkę. Tego rodzaju zachowanie możliwe jest wyłącznie u istot o wysokim poziomie inteligencji.
ZOBACZ TAKŻE
[pt_view id=”6f01e38f2y”]
