ŻYWIENIE I ZDROWIE PIESKA PRERIOWEGO

Żywienie i zdrowie pieska preriowego przekłada się na jego długość życia. Gryzoń utrzymywany we właściwych warunkach zoohigienicznych i otrzymujący zbilansowaną paszę bardzo rzadko choruje oraz jest pełen energii i sił do życia.

Żywienie i zdrowie pieska preriowego to podstawa prawidłowego rozwoju tego gryzonia z rodziny wiewiórkowatych. Bardzo duży wpływ na kondycję zwierzęcia ma regularny ruch i wysoki stopień aktywności. Nie należy dopuszczać do otyłości zwierzęcia, co ma negatywny wpływ na zdrowie i samopoczucie stworzenia. Dobrym rozwiązaniem jest regularna kontrola zdrowia podopiecznego w gabinecie weterynaryjnym.

Zbilansowana dieta

Żywienie i zdrowie pieska preriowego ma wpływ na jego kondycję i wygląd. Nieprawidłowe odżywianie powoduje u tego gryzonia otyłość i kłopoty z sercem, co znacznie skraca długość jego życia. Koniecznie trzeba naśladować dietę naturalną, która bogata jest we włókno i w niedużą ilość tłuszczy.

Przekarmianie zwierzęcia żywnością wysokotłuszczową może również doprowadzić do schorzeń pęcherza żółciowego. Do podstawowej diety należy zaliczyć pokarmy roślinne.

Do głównych produktów, jakie należy dostarczyć pieskowi preriowemu należą:

Mieszanki ziaren i orzechów specjalnie przegotowane dla piesków preriowych, które można kupić w sklepach zoologicznych.
Świeża trawa, liście, bulwy roślinne czy korzonki. Rośliny powinny zostać dokładnie umyte i wysuszone. Trawy można hodować samodzielnie w doniczkach.
Siano, które powinno być dobrej jakości i niepylące.
Susze rośliny i gałązki, które dostępne są w specjalistycznych sklepach.
Ciastka, które są specjalnie przeznaczone dla gryzoni.
Owoce i warzywa, które należy drobno pokroić. Na przykład można podawać: brzoskwinię, melona, śliwkę, marchew czy buraki.
Gotowane jajo na twardo, kiełki pszenicy czy larwy mącznika młynarka w ilości od 3 do 5 dziennie.
Kostki mineralne i witaminy dla gryzoni.
Kostka solna potrzebna do lizania.
Psie ciasteczka czy kawałki suchej bułki niezbędne do ścierania siekaczy u gryzoni.
Woda, która zawsze powinna być świeża.

Pokarm ciężarnych samic powinien być dodatkowo wzbogacony w mleko dla kociąt. W żadnym wypadku pieskom nie wolno podawać: warzyw, które powodują wzdęcia, awokado, czekolady czy cukierków. Gryzoń ten powinien być karmiony rano i wieczorem. Niedojedzone jedzenie należy usunąć. Dobrym rozwiązaniem jest kupowania ziarna w zamkniętych pojemnikach i w sprawdzonych miejscach.

Kłopoty żywieniowe

Żywienie i zdrowie pieska preriowego leży w gestii jego opiekuna. Niektóre składniki pokarmowe, które zostały podane zwierzęciu w nadmiernej ilości mogą spowodować u gryzonia problemy zdrowotne. Na przykład płatki kukurydziane podane w dużej ilości mogą być przyczyną przegrzania i świądu. Natomiast nadmiar nasion słonecznika prowadzi do otyłości i w rezultacie może sprzyjać łamliwości kości.

Dietę pieska preriowego należy uzupełnić twardym pokarmem. Przykładem mogą być ciasteczka dla psów, tosty, niesłodkie krakersy, gałązki drzew owocowych czy kawałki drewna. Pokarm ten potrzebny jest do ścierania zębów, co zapobiega ich przerostowi.

Dobrym rozwiązaniem jest podawanie pieskowi preriowemu szyszek w celu ścierania siekaczy, które rosną przez całe jego życie.

Problemy zdrowotne

Żywienie i zdrowie pieska preriowego mają wpływ na jego żywotność i długość życia. Najczęstszymi schorzeniami u tych gryzoni jest przerost siekaczy, spowodowany spożywaniem tylko miękkiego pokarmu i urazy. Gryzoń ten ma problemy z właściwą oceną wysokości, a ponadto są to bardzo ruchliwe stworzenia.

Najczęstszymi przyczynami urazów są: wystające pręty w klatce i brak środków bezpieczeństwa podczas swobodnego biegania pupila w mieszkaniu. Niewielkie zadrapania mogą zagoić się same. Rany mogą być przemywane roztworem soli. Przy zwichnięciach i złamaniach trzeba skorzystać z pomocy weterynarza. Zbyt częste piłowanie prętów w klatce przez pupila może zakończyć się zwichnięciem żuchwy.

Najczęstszymi chorobami piesków preriowych to:

Tularemia, którą gryzoń zarażony jest poprzez ukłucie much, kleszczy czy komarów oraz przez kontakt ze skażonym środowiskiem, np. wodą czy sianem. U człowieka najczęściej dochodzi do powiększenia węzłów chłonnych i mogą pojawić się objawy grypopodobne.
Nieżyty jelit, co może być spowodowane nagłą zmianą diety czy nadmierną ilością owoców w pożywieniu. W przypadku znalezienia śladów krwi w odchodach koniecznie należy skontaktować się z weterynarzem.
Wyłysienie i towarzyszący mu świąd, które spowodowane są niewłaściwą dietą. Nadmiar płatków kukurydzianych w diecie może być przyczyną schorzeń alergicznych u pupila.
Gruźlica rzekoma jest przenoszona z kałem. Typowymi objawami choroby są: osowiałość, spadek wagi ciała, częste biegunki, brak apetytu. Chorobę może zdiagnozować lekarz weterynarii poprzez pobranie próbek: tkanek, krwi i kału. Leczenie polega na podawaniu antybiotyku.
Problemy z układem oddechowym, któremu towarzyszy podrażnienie nosa i jego zablokowanie. Podrażnienia mogą być związane ze zniekształceniem żuchwy i kości nosowej. Alergie mogą również wywoływać olejki eteryczne lub dym z papierosa.
Ropnie, które są powikłaniem zadrapań i urazów. Niejednokrotnie powstają w okolicy pyszczka. Leczenie polega na oczyszczeniu rany czy wyłuskania ropnia oraz podawaniu antybiotyku.
Pasożyty zewnętrzne, do których najczęściej należą: pchły, roztocza drążące czy larwy wolno żyjące. Do objawów należy zaliczyć: świąt, wyłysienie. Poza tym gryzoń jest niespokojny.

Pieski preriowe z chorobami oczu czy skóry powinny być umieszczone w klatkach miękko wyściełanych. Trzeba pupilowi ograniczyć czynniki stresowe. Podczas leczenia antybiotykami czy przy dłużej trwających problemach jelitowych, bakterie jelitowe powinny być systematyczne uzupełnione w wyjałowionym przewodzie pokarmowym.

Żywienie i zdrowie pieska preriowego to istotne czynniki w jego prawidłowym bytowaniu. Nie należy podawać zwierzętom lekarstw przeznaczonych dla ludzi i leczyć je samodzielnie.

Korzystając z porady lekarza weterynarii trzeba zastosować się do jego zaleceń. Prawidłowa dieta i higiena zminimalizuje ryzyko wystąpienia różnych niepożądanych dolegliwości.