Opieka nad wiewiórką pospolitą

28/12/2022 Wyłączono przez AKS

Podziel się

Opieka nad wiewiórką pospolitą żyjącą w środowisku naturalnym uzależniona jest niekiedy od ludzkiego wsparcia. Zwierzęta osłabione, chore czy okaleczone, które żyją w środowisku naturalnym często są bezradne. W takiej sytuacji narażone są na niebezpieczeństwo ze strony drapieżników.

Opieka nad wiewiórką pospolitą dotyczy zwierząt żyjących na wolności, jak i w niewoli. Gryzonie te zamieszkują Europę i Azję. Wiewiórki pospolite występują w całej Polsce, w lasach liściastych, mieszanych i parkach, a także można je spotkać w ogrodach. Jednak ulubionym środowiskiem wiewiórek są lasy iglaste.

Rekonwalescencja wiewiórek

Opieka nad wiewiórką pospolitą może być potrzebna z wielu względów. Wiewiórkom w ich środowisku naturalnym zagrażają niektóre rasy psów, koty, kuny czy inne drapieżniki. Na skutek złapania przez te zwierzęta wiewiórki mogą doznać licznych urazów. Może dojść do zaburzenia koordynacji ruchu, porażenia, a także stresu.

Chorym czy rannym wiewiórkom należy:

zaopatrzyć rany,
podać witaminy z grupy „B”,
podłączyć do kroplówki,
podać środki przeciwbólowe,
podać antybiotyk przepisany przez weterynarza.

Po tych czynnościach wiewiórka pospolita zostaje umieszczona w ciemnej klatce. Dopiero po 4-7 dniach można sprawdzić czy leczenie było prawidłowo przeprowadzone. W przypadku odwodnionej i wyziębionej wiewiórki należy położyć ją w kartonowym pudełku oraz owinąć ręcznikiem i ligniną.

U niektórych silniejszych osobników może być zastosowane naświetlenie podczerwieni. Znalezioną wiewiórkę nie wolno jest leczyć samodzielnie. O przeprowadzeniu badań i zastosowaniu leczenia musi zadecydować lekarz weterynarii.

Pomoc weterynaryjna

Opieka nad wiewiórką pospolitą żyjącą na wolności może okazać się niezbędna nawet do końca jej życia. Wiewiórki po urazach i osłabione przedłużającymi się mrozami oraz młode, które wypadły z gniazda bez pomocy człowieka nie przetrwają. Znaleziona okaleczona wiewiórka ma przeprowadzanych szereg potrzebnych badań weterynaryjnych.

W pierwszej kolejności oceniane jest:

zachowanie chorego osobnika,
oddech,
krwawienie z nozdrzy,
zdolności poruszania się,
temperatura ciała,
napięcie skóry,
stan i barwa śluzówek.

Po tych zabiegach szukane są złamania i otwarte rany. Zaropiałe i zanieczyszczone zranione miejsca zostają oczyszczone i zaopatrzone chirurgicznie. W razie potrzeby stosowane są antybiotyki. U wiewiórek, które znajdują się w stanie wstrząsu lub są odwodnione w pierwszej kolejności podtrzymywane jest krążenie.

W przypadku licznych złamań wiewiórka najczęściej do końca życia trzymana jest w obszernej wolierze, ponieważ nie będzie już sprawna ruchowo. Oznacza to, że nie poradzi sobie w przyrodzie. Podczas rehabilitacji wiewiórki otrzymują odpowiedni i pełnowartościowy pokarm. Po rekonwalescencji wypuszczane są do swojego naturalnego środowiska.

Opieka nad wiewiórką pospolitą przekłada się na funkcjonowanie tego gryzonia i jego potomstwa. Wpływa również na stan zdrowia psychicznego i fizycznego tych zwierząt. Niekiedy może uratować okaleczonej, osłabionej czy niedożywionej wiewiórce życie. W Polsce od roku 2014 wiewiórka pospolita podlega częściowej ochronie.