Terier walijski to mały pies do towarzystwa i psich sportów. Jest również dobrym myśliwym, nadającym się do polowań. Pochodzi z XVIII wieku, a jego ojczyzną jest Walia. Nadaje się dla alergików, ponieważ nie gubi włosa. Oryginalne jego przeznaczenie to pies myśliwski oraz znany i podziwiany szczurołap.
Terier walijski jest psem rodzinnym i bliskim krewnym foksteriera szorstkowłosego. Różni się od niego w zasadzie jedynie umaszczeniem i mniej awanturniczym charakterem. Znany jest również pod nazwą welsh terrier. Polecany jest rodzinom ze starszymi dziećmi, sportowcom i osobom aktywnym.
Krótka historia rasy
Terier walijski pochodzi prawdopodobnie od szorstkowłosego black and tan teriera, który popularny był w Wielkiej Brytanii w XVIII i XIX wieku. W Północnej Walii został wyodrębniony interesujący szczep Ynysfor. Brał on udział w polowaniach na lisy, borsuki i wydry. W tym samym czasie pojawił się w Wielkiej Brytanii bardzo podobny szczep old english broken haired.
Po pokazaniu ich na wystawach uznano, że powinny uchodzić za jedną rasę. Ze względu na ich wygląd, podobnych przodków i wykorzystywanie do polowań, nazwano je terierami walijskimi. Rasa ta została uznana przez Angielski Kennel Club w 1886 roku. Nie stanowiły one konkurencji w stosunku do innych terierów. Z biegiem czasu hodowcy dodali domieszkę foksteriera o drutowatym włosie.
Wygląd zewnętrzny
Terier walijski to nieduży pies o prawie kwadratowej sylwetce. Posiada zwartą i harmonijną budowę o głębokiej klatce piersiowej. Waga jego waha się w granicach 9-9,5 kg. Maksymalna jego wysokość wynosi 39 cm. Posiada płaską głowę z kufą średniej długości. Wyróżnia się małymi, wyrazistymi i ciemnymi oczami. Oczy okrągłe i wypukłe są wadliwe. Szyja jest umiarkowanej grubości i długości.
Równie małe są uszy, które przybierają kształt litery „V”. Są one dosyć wysoko osadzone i ściśle przylegają do boków głowy. Nie wskazane są uszy stojące i tulipanowe. Trufla nosowa powinna być czarna. Wadą jest nos jasny, czerwony bądź nakrapiany. Ogon jest dobrze osadzony i prosty oraz noszony wysoko.
Posiada długie i muskularne kończyny oraz małe okrągłe łapy, tzw. kocie. Charakteryzuje się podwójną szatą z obfitym podszerstkiem oraz krótkim, zwartym i drutowatym włosem okrywowym. Umaszczenie jest szaro-czarno lub czarno podpalane. Pies ten nie gubi włosa gdy jest regularnie trymowany.
Trymowanie teriera walijskiego można wykonywać samodzielnie, gdyż nie jest zbyt skomplikowane. Do trymowania potrzebna jest specjalna maszynka oraz szeroki metalowy grzebień. Jednak nie posiadając odpowiednich umiejętności, warto jest skorzystać z salonu groomerskiego. Długość życia teriera walijskiego wynosi 12-14 lat, a nawet dłużej.
Charakter i temperament
Terier walijski wyróżnia się wesołym i żywotnym usposobieniem. Szybko przywiązuje się do człowieka i łatwy jest do prowadzenia. Sporadycznie bywa zwierzęciem nieśmiałym. Jako pies myśliwski nie ustępuje innym terierom w polowaniu. Szybko biega na długich dystansach. Powszechnie psy te uznane są za wspaniałe czworonogi przy polowaniu na wodzie.
Terier walijski jest bardzo praktycznym stworzeniem w warunkach miejskich. Ze względu na swoje nieduże rozmiary nadaje się do małych mieszkań. Jest psem przyjaznym, nie mającym skłonności do bójek. Przede wszystkim odznacza się dużą odpornością na niesprzyjające warunki atmosferyczne. Jest bardzo inteligentny i chętny do nauki.
Jednocześnie jest czworonogiem niezależnym, który potrzebuje motywacji do wykonywania ćwiczeń. Wyróżnia się dużym poziomem energii, którą musi wydatkować. Jest to pies przyjazny dla ludzi, który nie nadaje się na stróża.
Szkolenie teriera walijskiego należy rozpocząć stosunkowo wcześnie.
Porusza się swobodnie, prawie zupełnie bez wysiłku. Charakteryzuje się silnym instynktem łowieckim. Z tego względu może mieć tendencję do gonienia innych zwierząt. Jest również wspaniałym szczurołapem, dlatego gryzonie w domu nie są przy nim bezpieczne. Średnio toleruje upały i mrozy.
Jest to zdrowa rasa, która rzadko choruje. Niekiedy mogą wystąpić problemy z oczami, zwichnięcie rzepki albo schorzenia skórne. Zalecane jest badanie kolan i oczu. Pielęgnacja jego nie jest trudna. Należy go czesać co najmniej co drugi dzień i trymować raz na kwartał.
Podsumowując terier walijski jest zwierzęciem spokojnym i ułożonym. Przede wszystkim wymaga codziennych treningów i spacerów. Można z nim uprawiać sporty, takie jak: agility, frisbee czy flyball. Wskazana jest również sesja szkoleniowa z zabawą. Jest dosyć hałaśliwym zwierzęciem. Nie jest polecany rodzinom z młodszymi dziećmi i ludziom mało energicznym.
ZOBACZ TAKŻE
[pt_view id=”6f01e38f2y”]
