Berneński pies pasterski

Berneński pies pasterski jest potężnym czworonogiem o średnim instynkcie stróżowania. Dawniej wykorzystywany był, jako zwierzę pociągowe oraz stróż stad i obejścia. Polecany jest osobom średnio aktywnym, którzy lubią spokojne spacery i wędrówki. Jego ojczyzną jest Szwajcaria. Rasa ta nie nadaje się dla alergików.

Berneński pies pasterski to olbrzym o muskularnej postawie. Znany jest również pod nazwą bernese cattle dog, berner sennenhund, bernese mountain czy berneńczyk. Słabo toleruje upały, ale odznacza się wysoką odpornością na mrozy.W dzisiejszych czasach znalazł swoje miejsce w służbie jako pies stróżujący i rodzinny.Poza tym jest to pies pracujący, wykorzystywany w ratownictwie, do wydobywania ludzi spod lawin i gruzów.

Krótka historia

Berneński pies pasterski uważany jest za rasę, która powstała około 2000 lat temu. Było to w czasach, kiedy rzymskie mastify krzyżowały się z psami pasterskimi. Z tej krzyżówki narodziły się silne czworonogi, które bez trudu bytowały w górskim klimacie. Nie było problemu, żeby pełniły rolę psa pasterskiego oraz stróża stad i gospodarstw. Poza tym wykorzystywane były dawniej do ciągnięcia wózków z serem i mlekiem.

Berneński pies pasterski był psem wszechstronnym, ale nie przywiązywano wagi do utrzymania w czystości tej rasy. Z tego względu pod koniec XIX wieku berneńczyk zagrożony był wyginięciem. W tym okresie badaniem tych psów zajął się szwajcarski geolog Albert Heim. Był on ekspertem od tej rasy i zaczął zachęcać hodowców do zainteresowania się sennenhundem.

Zwierzęta te w 1909 roku zostały uznane przez Szwajcarski Związek Kynologiczny za odrębną rasę. Wpisano je pod nazwą „Grosser Schweizer Sennenhund” w 12 tomie Szwajcarskiej Księgi Stadnej. W celu promowania olbrzymiego psa pasterskiego powstał w 1912 roku pierwszy klub rasy.

Wygląd

Berneński pies pasterski jest atletycznym psem o dużej masie i grubych kościach. Waga psa wynosi w granicach: 40 – 60 kg. Długość życia tych zwierząt waha się w granicach 7 – 11 lat. Berneńczyk jest psem wysokim, posiadającym wyraźnie wykształtowane mięśnie i lekko kwadratową sylwetkę. Pies osiąga wysokość w granicach 64 – 70 cm, a suka 58 – 66 cm.

Berneński pies pasterski posiada proporcjonalną głowę z silną kufą. Jego ciemnobrązowe oczy są w kształcie migdałów, a powieki dobrze przylegające. Posiada średniej wielkości uszy, trójkątne i lekko zaokrąglone. Jego puszysty, mocno owłosiony ogon, noszony jest na wysokości grzbietu albo trochę powyżej.

Pies tej rasy ma dwuwarstwową i grubą szatę, która zapewnia dobrą izolację od niesprzyjających warunków atmosferycznych. Włos jest błyszczący i średniej długości. Sierść może być prosta lub lekko falista. Posiada bardzo charakterystyczne umaszczenie. Dominuje kruczoczarna szata.

Na głowie wyróżnia się symetryczna strzałka koloru białego. Rozszerza się ona w kierunku nosa i tworzy białe znaczenia na kufie. Na policzkach, nad oczami, na klatce piersiowej i wszystkich kończynach widoczne jest ciemnobrązowoczerwone podpalanie. Natomiast białe znaczenia berneński pies pasterski posiada na podgardlu, klatce piersiowej, na kończynach i końcówce ogona.

Temperament

Berneński pies pasterski jest również wspaniałym dogoterapeutą. Porusza się naturalnym oraz powolnym kłusem, zwinnie i elastycznie. Potrafi w razie potrzeby osiągać dużą prędkość. Jest psem odpornym i wysportowanym o średniej aktywności. Potrzebuje codziennie spacerów powyżej godziny i umiarkowanych ćwiczeń.

Jest on zwierzęciem inteligentnym, spokojnym i zrównoważonym. Jego szkolenie nie sprawia problemów, jeżeli zostanie odpowiednio zmotywowany. Berneńczyk chętnie uczy się i lubi spędzać czas z opiekunem. Pragnie dokonywać czegoś wyjątkowego, np. ciągnąć sanki.

Jest psem towarzyskim, który przepada za pieszczotami i lubi zabawy.

Stworzenie to uwielbia towarzystwo domowników. Może być wspaniałym kompanem dla starszych dzieci. Dobrze dogaduje się z psami i innymi zwierzętami, do których jest bardzo przyjazny. Nie znosi samotności i sporadycznie wykazuje rezerwę do nieznanych mu ludzi. Zostawiony sam w domu może narobić szkody. Jest psem wytrzymałym, zwinnym i szybkim.

Berneński pies pasterski jest raczej chorowitym psem, dlatego trzeba zapewnić mu odpowiednią opiekę. Najczęstszymi jego przypadłościami to: dysplazja stawów biodrowych i łokci oraz choroby serca i nerek. Zalecane badania: oczu, bioder i łokci. Zwierzęta te nie są trudne w pielęgnacji. Wystarczy je czesać dwa razy w tygodniu i kąpać w razie potrzeby.

Berneński pies pasterski jest wszechstronnym i wielkim zwierzęciem o harmonijnej sylwetce. Jest on czworonogiem krótkowiecznym, pochodzącym ze Szwajcarii. Jest to silny pies, który bez trudu może przewrócić dziecko czy osobę dorosłą. Z tego względu nie jest polecany osobom starszym ani rodzinom z małymi dziećmi. Sennenhund nie wymaga specjalnych warunków lokalowych.