Ptasi dotyk

19/12/2021 Wyłączono przez AKS

Podziel się

Ptasi dotyk odgrywa w życiu ptaków znaczącą rolę. Wchodzi on w skład układu nerwowego i jest doskonałym narządem zmysłu. Większość ptasich gatunków odznacza się dużą ruchliwością i aktywnością. Z tego względu ptaki posiadają wyostrzone zmysły i szybki refleks.

Ptasi dotyk to jeden z narządów zmysłów, który pomaga ptakom w codziennym bytowaniu. Wszystkie narządy zmysłów połączone są z korą mózgu. Oznacza to, że ptaki świadome są tego, co one rejestrują. Dzięki zmysłom pozostają w stałym kontakcie ze środowiskiem wewnętrznym własnego organizmu. Większość bodźców odbierają przez skórę. Należy do nich czucie: dotyku, uścisku, bólu, ciepła i zimna.

Powłoka skórna

Ptasi dotyk reprezentują występujące w skórze wolne zakończenia nerwowe w formie ciałek bólowych, dotykowych, temperaturowych oraz czucia głębokiego. Skóra złożona jest z naskórka, skóry właściwej i tkanki podskórnej. Naskórek posiada dwie podstawowe warstwy: rozrodczą i rogową. W miejscu upierzenia jest cienki w pozostałych grubszy.

Skóra właściwa ma słabo wykształconą warstwę brodawkową. Lepiej jest rozwinięta w skórze poduszkowej palców. Skóra jest słabo unaczyniona. Tkanka podskórna stanowi miejsce odkładania tkanki tłuszczowej i warunkuje przesuwalność skóry w stosunku do podłoża. Wytworem naskórka są pióra z udziałem skóry właściwej.

Pióra są niezbędne podczas lotu i mają bardzo duże znaczenie dla utrzymania stałej temperatury ciała. Podzielone są na pióra konturowe i puchowe. Do piór konturowych zaliczane są: pióra pokrywowe, lotki i sterówki. Pióra u ptaków nie są równomiernie rozmieszczone. Są miejsca upierzone nazywane opierzkami i pozbawione piór określane bezpierzkami.

Rola dotyku w życiu ptaków

Ptasi dotyk odpowiedzialny jest za odbieranie impulsów ze środowiska zewnętrznego i wewnętrznego organizmu zwierzęcia. Ptaki poprzez skórę mają kontakt z otoczeniem. Odbierają i reagują na bodźce dotykowe, ból i temperaturę. Narząd dotyku jest szeroko rozproszony, szczególnie w skórze, gdzie pośredniczy w czuciu skórnym.

Ptasi dotyk pomaga odbierać słabe bodźce. Receptory czuciowe skóry podzielone są na zakończenia wolne nerwów i ciałka nerwowe końcowe. Zakończenia wolne nerwów występują przeważnie w naskórku i pełnią funkcję receptorów bólowych. Głównie w skórze właściwej zlokalizowane są ciałka buławkowate, odpowiadające za czucie ciepła i zimna.

Czucia głębokie czyli propriocepcja to liczne zakończenia nerwowe umiejscowione w mięśniach szkieletowych, ścięgnach, torebkach stawowych i więzadłach. Informują ptaka o skurczu mięśnia, zgięciu stawu, napięciu ścięgna i o zmianach tych parametrów. Komórki czuciowe w zwojach rdzeniowych uruchamiają odruch w celu utrzymywania właściwej postawy i skuteczności ruchów.

Czucie głębokie pozwala określić położenie kończyn bez patrzenia na nie. W narządach zmysłu najważniejszą rolę odgrywają receptory. Dotyk jest dobrze rozwiniętym zmysłem. Dzięki temu narządowi skrzydlaki wyszukują pożywienie, układają sobie pióra czy czerpią przyjemność z kopulowania w okresie godowym.

Ptasie pióra nie mogą przepuszczać wiatru, wody ani mrozu.

Ptasi dotyk pełni ważną rolę w ich życiu. Ma wpływ na rozwój, kondycję, zdrowie ptaków i ich rozmnażanie. Pozwala również wychować zdrowe potomstwo. Podczas wysiadywania jaj pojawiają się zwykle na ptasim brzuchu miejsca nieopierzone. Zwane one są plamami lęgowymi. Naga skóra ptaków dostarcza wysiadywanym jajom niezbędnego ciepła. Ptasie zmysły wzajemnie się uzupełniają.