Kot nubijski to średniej wielkości ssak z rzędu drapieżnych, podrzędu kotokształtnych i rodziny kotowatych. Należy on do podrodziny kotów i rodzaju kota. Zamieszkuje tereny Południowej Europy, Azji i Afryki. Jest dostojnym i szybkim dziko żyjącym kotem. Kot nubijski to przodek kota domowego, który często mylony z kotem abisyńskim.
Kot nubijski zamieszkuje lasy i półpustynie w zależności od podgatunku. Znany jest również jako kot afrykański, żbik balearski, żbik korsykański i żbik kreteński. Gatunek ten po raz pierwszy został opisany przez niemieckiego przyrodnika Johanna Reinholda Forstera w roku 1780. Kot nubijski w naturze dożywa 12 lat.
Znane są trzy podgatunki kota nubijskiego:
- Felis lybica lybica – kot nubijski, który zamieszkuje obszary we wschodniej, zachodniej i północnej części Afryki, Półwysep Arabski, Bliski Wschód, Korsykę , Kretę i Sardynię.
- Felis lybica cafra – kot kafryjski, który żyje w Południowej Afryce.
- Felis lybica ornata – kot stepowy, który występuje w Środkowej i Południowo-Zachodniej Azji. Można go spotkać w Afganistanie, Chińskiej Republice Ludowej, Indiach, Mongolii i Pakistanie.
Wygląd zewnętrzny
Kot nubijski wyróżnia się eleganckim chodem, porównywanym do geparda. Długość ciała tego dostojnego kota wynosi w granicach 40-74 cm, a ogon dodatkowo mierzy 24-36 cm. Masa ciała mieści się w przedziale 2,5-6,5 kg. Osobniki z Azji są trochę lżejsze. Waga ich waha się w granicach 2-6 kg. Kot ten wyróżnia się smukłą i dobrze umięśnioną sylwetką.
Głowa jest dość długa w kształcie klina. Oczy są skośne w kształcie migdałów, zwykle o żółtej barwie z czarnym obramowaniem. Duże uszy kota nubijskiego są wysoko osadzone. Długi ogon kota zwęża się ku końcowi. Szata może być krótka albo półdługa. Zewnętrzna strona uszu ma rdzawo-brązowy lub czerwony kolor.
Ciemne prążki widoczne są na pyszczku i nogach. Posiada ciemną końcówkę ogona i dwie wyraźne obrączki, a pozostałe są rozmazane. Kot nubijski ma ubarwienie od żółtoszarego do ciemnoszarego. Na nogach kota nubijskiego znajdują się wyraziste obrączki.
Tryb życia i rozmnażanie
Kot nubijski to inteligentne stworzenie, które jest chętne do nauki. Jednak ze względu na swoją dziką naturę nie jest łatwy do oswojenia. W swoim naturalnym środowisku prowadzi samotny i nocny styl życia. W dzień przebywa w norach, szczelinach skalnych i dziuplach. Może również ukrywać się w zaroślach.
Kotka chodzi w ciąży 50-60 dni. Przeważnie w porze wiosennej na świat przychodzą kocięta. W miocie zwykle rodzą się 2-3 młode. W wieku 11 miesięcy młode osiągają dojrzałość płciową. Pożywieniem kota nubijskiego są zwykle drobne gryzonie, małe ptaki, pajęczaki, owady i jaszczurki, a także płazy.
Kot nubijski w swoim środowisku naturalnym jest samotnikiem i typowym drapieżnikiem. Te piękne koty o magicznym spojrzeniu można podziwiać w ogrodach zoologicznych. W naturze gatunkowi temu najbardziej zagraża krzyżowanie z kotami domowymi, przenoszone przez nie choroby i utrata siedlisk. Istnieją programy ochrony tych zwierząt w celu zwiększenia ich liczebności.
