Komondor jest czworonogiem masywnym i największym węgierskim psem pasterskim. Według Węgrów jest on nie tylko dobrym stróżem, ale także zwierzęciem pojętnym i łatwym w tresurze. Komondor przez wielowiekowe współżycie z ludźmi nabył pożądanych cech pasterskich.
Komondor przez wiele stuleci był typowym zwierzęciem użytkowym. Jako stróż stad i posesji dojrzały pies jest odważny, zrównoważony i całkowicie oddany swojemu właścicielowi. Nie są to psy popularne ze względu na swoje rozmiary i trudną do pielęgnacji szatę. Wymaga odpowiedzialnego i konsekwentnego przewodnika.
Krótka historia rasy
Komondor nie posiada dokładnie znanego pochodzenia. Nie ma jednak wątpliwości, że jego przodkiem jest terier tybetański pochodzący z Azji. Na Węgry został sprowadzony przez koczowniczy lud Madziarów. Pasterskie psy węgierskie wspominają już zapiski z XVI wieku. Najczęściej rasa ta posiadała białe umaszczenie.
W XIX wieku psy te zostały podzielone na gładkowłosego kuwasza i szorstkowłosego komondora. Jednak podział ten nie był zbyt dokładny ani jednolity. W tym czasie węgierskie rasy psów pasterskich nie były jeszcze konsekwentnie uporządkowane. Przełom nastąpił dopiero na początku XX wieku. Komondor wpisany został do rejestru FCI w dniu 4 lipca 1964 roku.
Wygląd zewnętrzny
Komondor to masywny pies zaliczany do olbrzymów, którego ojczyzną są Czechy. Silną jego budowę podkreśla długa szata. Waga psa waha się w granicach 50-60 kg, zaś suki 40-50 kg. Wysokość samca w kłębie wynosi średnio 80 cm, a samicy 70 cm. Długość tułowia mieści się w przedziale 100-108 cm, a szerokość klatki piersiowej wynosi około 29 cm.
Komondor ma szeroką głowę, ale proporcjonalną do tułowia. Żuchwa silnie umięśniona, a kufa graniasta i umiarkowanej długości. Nos jest tępo zakończony koloru czarnego. Tej samej barwy są wargi i krawędzie powiek. Ma bardzo mocne zęby o regularnym zgryzie nożycowym. Oczy o barwie ciemnobrązowej posiadające prostą oprawę.
Natomiast średniej wielkości uszy są wysoko osadzone w kształcie litery U, od nasady obwisłe. Szyja raczej krótka pozbawiona podgardla i kryzy, noszona pod katem 35o od poziomu. Klatka piersiowa jest silnie umięśniona, długa i bardzo szeroka. Brzuch trochę podciągnięty, a zad szeroki. Ogon jest nisko osadzony i opadający.
Kończyny przednie i tylne mocne i masywne. Łapy duże i silne o zwartych palcach, przednie krótsze od tylnych. Podeszwy grube i elastyczne o barwie szarołupkowej. Ma mocne pazury koloru szarego. Skóra jest silnie pigmentowana barwy szarołupkowej. Pożądana również silna pigmentacja dziąseł i podniebienia.
Szata komondora
Komondor posiada dwuwarstwową szatę, składającą się z szorstkich włosów okrywowych oraz delikatniejszego i wełniastego podszycia. Cały tułów pokryty jest długim włosem. Włos powinien być skudłacony i spilśniony. Można też spotkać osobniki o sznurowatej szacie i gęsto skręconej nieulegającej spilśnieniu.
Włos jest różnej długości w zależności jaką część ciała pokrywa:
- Najdłuższy jest na lędźwiach, udach i zadzie w granicach 20-27 cm.
- Na grzbiecie, bokach, łopatkach i klatce piersiowej włos jest średniej długości w granicach 15-22 cm.
- Na głowie, kufie, uszach, szyi i kończynach krótszy, wynoszący 10-18 cm.
- Najkrótszy jest na wargach i łapach w granicach 9-11 cm.
Nie jest pożądana okrywa zupełnie zaniedbania i wyczesana. Wskutek choroby, złej diety lub po porodzie komondor może stracić część szaty, zwłaszcza pod piersią, na tylnych nogach, na podbrzuszu i dolnej części tułowia. Może też dojść do utraty całej szaty z wyjątkiem zadu. W takim przejściowym okresie psy te nie mogą brać udziału w wystawach.
Szata noworodków złożona jest z delikatnych włosów puchowych, które są koloru białego, kędzierzawe i lśniące albo falujące. Ta początkowa okrywa włosowa zastąpiona jest młodzieżową, średniej wielkości sierścią, która nie jest jeszcze spilśniona. Takie futro mają jeszcze szczenięta w wieku 6-9 miesięcy. Po tym czasie okrywa zmienia się na dojrzałą. Dopuszczalna jest tylko białe umaszczenie.
Charakter i temperament
Komondor polecany jest doświadczonym hodowcom, którzy posiadają dom z ogrodem. Ten ogromny pies wzbudza podziw i respekt. Nie przepada za pieszczotami. Doskonale nadaje się do pilnowania dużych obiektów, podwórek, gospodarstw czy sadów. Nie jest tolerancyjny dla obcych na swoim terenie, których atakuje z pasją, gdy jest zmuszony do obrony.
Komondor chętnie pilnuje stada pasących się zwierząt gospodarskich, spełniając jednocześnie funkcje stróża i obrońcy przed drapieżnikami. Jest również nieustraszony wobec innych psów. W dzień jest bardziej spokojny niż w nocy. Wytrwale obchodzi swoje obejście i atakuje bez ostrzeżenia każdego nieproszonego gościa, który zamierza wejść na jego teren.
Komondor ze względu na swoje rozmiary nie jest polecany do trzymania w domowych warunkach. Jeżeli jednak zamieszka w domu wymaga odpowiedniego szkolenia, ponieważ jest rządny władzy i lubi dominować. Jest bardzo nieufny w stosunku do innych psów i obcych jemu ludzi. W ciągu dnia lubi spać, ale niegłębokim snem.
Błyskawicznie reaguje na bodźce zewnętrzne zarówno w dzień, jak i w nocy. Posiada lekki, swobodny i umiarkowany chód, a krok jego jest wydłużony i posuwisty. Wady, które dyskwalifikują komondora to luźna ogólna budowa ciała, szata krótka i barwne umaszczenie, łaciate. Komondor to czujny i nieustępliwy pies stróżujący i pasterski.
Komondor jest wierny i lojalny wobec swojego opiekuna. Jest również dobrym stróżem domowym, który błyskawicznie dostrzega niebezpieczeństwo. Szybko stanie w obronie swojego właściciela, gdy grozi mu niebezpieczeństwo. Jest bardzo inteligentnym i posusznym czworonogiem, ale w przypadku odpowiedniego szkolenia.
