ŻYWIENIE I ZDROWIE NIEPARZYSTOKOPYTNYCH

Żywienie i zdrowie nieparzystokopytnych w dużym stopniu zależy od ludzkiej pomocy. Nie wszystkie zwierzęta żyjące na wolności są w stanie same zadbać o swoje pożywienie. Poza tym chore czy okaleczone są często bezradne i zagraża to ich bezpieczeństwu. Niejednokrotnie dzikim nieparzystokopytnym potrzebne jest ludzkie wsparcie.

Żywienie i zdrowie nieparzystokopytnych dotyczy trzech rodzin i osiemnastu gatunków. Niektóre zwierzęta żyją na wolności na terenach pustynnych i półpustynnych czy leśnych, nizinnych i górzystych. Część z nich przystosowała się do warunków panujących w rezerwatach, parkach narodowych czy w ogrodach zoologicznych. Zwierzęta te w większości są pod szczególną ochroną ze względu na grożące im wyginięcie.

Pożywienie

Żywienie i zdrowie nieparzystokopytnych przekłada się również na ich rozmnażanie i stan zdrowia potomstwa. Gatunki żyjące na wolności w stanie dzikim same muszą zadbać o swoje pożywienie. Niektóre nieparzystokopytne można podziwiać w ogrodach zoologicznych na całym świecie, również w Polsce. Takim przykładem jest zebra stepowa, nosorożec indyjski, kucyk czy osioł domowy.

Nieparzystokopytne to zwierzęta typowo roślinożerne. W środowisku naturalnym niektóre gatunki tych ssaków żywią się głównie trawami. Większość tych stworzeń preferują również: gałęzie drzew, korę, krzewy, owoce, liście, korzenie, porosty czy zioła. Część z nich spożywa również rośliny wodne.

Nosacizna

Żywienie i zdrowie nieparzystokopytnych to również profilaktyka. Trzeba zapobiegać groźnym chorobom dla życia i zdrowia zwierzęcia. Zaraźliwą i przeważnie śmiertelną chorobą rodziny koniowatych jest nosacizna. W przebiegu tego schorzenia występują guzki i owrzodzenia. Najczęściej umiejscawiają się one na błonie śluzowej jamy nosowej, w płucach i skórze.

Najbardziej narażone są osły, trochę mniej podatne na chorobę muły, a najmniej konie. Niedożywione konie i hodowane w złych warunkach zoohigienicznych są bardziej wrażliwe na zachorowanie na nosaciznę. Jest to przewlekła i zaraźliwa choroba, która znana już była w starożytości. Zarazki nosacizny można użyć, jako broni biologicznej.

Dzięki metodom zapobiegania i leczeniu tej groźnej choroby ostatni przypadek zachorowania na nią w Polsce zanotowano w 1975 roku.

Rezerwaty i Parki Narodowe

Żywienie i zdrowie nieparzystokopytnych to ważne aspekty w ich życiu. Decydują o prawidłowym rozwoju i kondycji zwierzęcia. Większość tych gatunków zagrożona jest wyginięciem. Z tego względu zwierzęta te wzięte są pod ochronę. Prawie wszystkie gatunki wpisane są do Czerwonej Księgi Gatunków Zagrożonych.

Do zagrożonych gatunków należy zaliczyć: 6 gatunków z rodziny koniowatych i wszystkie z nosorożcowatych i tapirowatych. Na przykład nosorożec indyjski występuje na terenach podmokłych i trawiastych. Żyje on w kilku rezerwatach w Indiach i w Parku Narodowym Chitwan w Neapolu

Krytyczne zagrożone wymarciem są trzy gatunki z pośród pięciu nosorożcowatych i jeden z rodziny koniowatych. Przykładem jest żyjący na Wyspie Jawie w Azji Południowo – Wschodniej nosorożec jawajski z rodziny nosorożcowatych.

Przyczyniło się do tego:

kłusownictwo,
nielegalny handel rogiem nosorożca,
utrata i degradacja siedlisk,
zmniejszenie różnorodności genetycznej.

Nieparzystokopytne w ZOO

Żywienie i zdrowie nieparzystokopytnych w ogrodach zoologicznych ma wpływ na ich długość życia. W swojej diecie powinny mieć zapewniony pokarm roślinny. Rodzaj pokarmu uzależniony jest od gatunku. Wielkość dziennej racji żywieniowej zależy od masy ciała nieparzystokopytnych. Nosorożce z rzędu nieparzystokopytnych ważące około 2 ton potrzebują dziennie otrzymywać 25 kg pożywienia.

Podawanie posiłku w odpowiedniej formie i o kreślonej porze jest bardzo ważne dla właściwego funkcjonowania nieparzystokopytnych. Pracownicy ogrodów zoologicznych są odpowiednio pod tym względem przeszkoleni. Często mają ukończone studia wyższe na kierunku weterynaryjnym i odpowiednią specjalizację.

Popularnym zwierzęciem w ogrodzie zoologicznym jest zebra stepowa z rodziny koniowatych, której pożywieniem są głównie trawy. W Afryce zamieszkuje ona stepy i sawanny. Podziwianymi również w ZOO są kuce, które są rasą konia domowego z rodziny koniowatych. Zwierzęta te nie są trudne do oswojenia.

W ogrodach zoologicznych zwierzęta oprócz regularnie podawanego posiłku roślinnego i wody mają zapewnioną opiekę medyczną i odpowiednie warunki bytowania. Potomstwo przychodzące na świat otrzymuje potrzebne szczepienia. Nieparzystokopytne żyją na całym świeci.

W naturze najwięcej gatunków zamieszkuje Afrykę i Azję.

Żywienie i zdrowie nieparzystokopytnych ma wpływ na ich kondycję, samopoczucie i długość życia. Większość tych zwierząt należy do gatunków zagrożonych. Kula ziemska traci bezpowrotnie bogactwo gatunków nieparzystokopytnych w skutek niepożądanej działalności człowieka. Ludzie naruszają równowagę środowiska, w którym żyją i dopuszczają do wymarcia wielu gatunków ze świata fauny.