Urson to występujący współcześnie rodzaj należący do podrodziny ursonów, która obejmuje ssaki z rodziny ursonowatych. Jedynym przedstawicielem tego rodzaju jest urson amerykański. Występuje on na terenach Ameryki Północnej. Zwane są one również jeżozwierzami drzewnymi.
Urson amerykański zasiedla tereny między Oceanem Arktycznym, a północnym Meksykiem. Zamieszkuje przede wszystkim w północno-wschodnich rejonach Stanów Zjednoczonych oraz na obszarze Kanady i Alaski. Bytuje w różnym środowiskach. Można go spotkać w gęstych lasach, tundrach, a także na obszarach pustynnych, które porośnięte są lasami.
Urson jest igłozwierzem północnoamerykańskim. Jest to duży gryzoń z podrzędu jeżozwierzowców i infrarzędu jeżozwierzokształtnych. W Ameryce Północnej jest drugim, co do wielkości gryzoniem po bobrze północnoamerykańskim. Zwany jest także jeżozwierzem północnoamerykańskim lub jeżozwierzem kanadyjskim.
Wygląd ursona
Urson amerykański to sympatyczny gryzoń z podrzędu jeżozwierzowców. Jego nazwa łacińska to Erethizon dorsatum. Ciało jego może osiągnąć długość powyżej 1 metra, a waga wahać się w granicach 3-7 kg. W niektórych przypadkach masa ciała może wynieść nawet 14 kg. Długość jego ogona wynosi od 14 do 30 cm.
Posiada dwie pary kończyn. Na grzbiecie dorosłego ursona znajduje się około 30 tysięcy kolców. Wypełnione są gąbczastą substancją, dlatego są bardzo lekkie i sztywne. Kolce służą ursonom do odstraszania drapieżników i chronią je przed niską temperaturą. Na wolności zwierzęta te dożywają 10 lat. W ogrodach zoologicznych mogą żyć znacznie dużej.
Zachowanie i temperament
Urson jest gryzoniem nadrzewnym. Prowadzi nocny i samotny styl życia. W pary łączy się w okresie godowym. Nie tylko wspina się po wysokich drzewach, ale również potrafi świetnie pływać. Niekiedy porą zimową dzielą miejsce w skalnych norach z innymi osobnikami. Zwierzęta te nie hibernują.
Mają chwytne przednie łapki, którymi przytrzymują jedzenie. Urson posiada wiele wrogów. Zagrożeniem dla tego gryzonia są: wilki, pumy, rysie, kojoty, kuny rybożerne, lisy czy niedźwiedzie. Pożywieniem ursonów w naturze są: liście, trawa, nasiona, pączki, łyko, jagody, korzenie. Natomiast zimą jedzą głównie korę.
Urson jest zwierzęciem roślinożernym. Przysmakiem ich są gałązki wierzby i dębu oraz orzechy. Często obgryzają korę z drzew, która ściera im rosnące przez całe życie siekacze. Ursony amerykańskie bez problemu zaaklimatyzują się w nowych warunkach.
W przypadku ataku drapieżnika kolce ich wypadają i wbijają się w ciało napastnika. W miejscu wypadniętych kolców odrastają nowe.
Rozmnażanie
Urson może rozmnażać się od września do grudnia. W tym okresie samica ma cieczkę. Ciąża trwa siedem miesięcy. Na świat przychodzi jeden potomek, którym nie zajmuje się ojciec. Młody urson znajduje się pod opieką matki przez około cztery miesiące. Samodzielny staje się dopiero po pięciu miesiącach życia.
Podsumowując urson to jeden z dwóch rodzajów podrodziny ursonów. Drugi rodzaj nosi nazwę koendu i obejmuje 14 gatunków. Ssaki z podrodziny ursonów zasiedlają tereny Ameryki Północnej i Południowej. Na przykład występują od Argentyny przez Amerykę Środkową, aż po Alaskę i Kanadę. Wszystkie ursony należą do rodziny ursonowatych i są ssakami nadrzewnymi, które prowadzą nocny tryb życia.
ZOBACZ TAKŻE
[pt_view id=”6f01e38f2y”]
