Ptak chodzący głową w dół to kowalik. Jest on jedynym ptakiem w Europie i Polsce posiadającym takie umiejętności i jednym z nielicznych na świecie. Jest to mały ptaszek, wielkości wróbla. Należy on do rzędu wróblowatych i rodziny kowalików. Zaliczany jest do ptaków śpiewających.
Ptak chodzący głową w dół zamieszkuje Europę poza północnym skrajem i Azję Mniejszą. Występuje również w znacznej części Azji, bez części centralnej i na północno-zachodnich terenach Afryki. Kowalik jest słodkim ptaszkiem i niezwykłym akrobatą. Kowalik prowadzi osiadły tryb życia i zwykle trzyma się jednego miejsca. Pokarm wyciąga ze szczelin w korze. Długość życia tych ptaków w środowisku naturalnym wynosi około 10 lat.
Styl życia
Ptak chodzący głową w dół zamieszkuje liczne lasy. Preferuje młode lasy liściaste i mieszane, zwłaszcza parki, i rozległe śródpolne zadrzewienia. Poza tym można go spotkać na cmentarzach i w dużych miastach. Jego ożywieniem są: owady i ich larwy, jajeczka, a także jagody i nasiona. Te ostatnie często chowa w szczelinach drzew, szykując sobie zapasy na okres zimowy.
Według Międzynarodowego Komitetu Omitologicznego, która zrzesza około 200 omitologów obejmuje 21 podgatunków. Najbardziej znane to:
- Kowalik białogardły, którego można spotkać w południowej części Japonii.
- Kowalich chiński, który zamieszkuje w Azji, na obszarze północno-środkowo-wschodnich Chin.
- Kowalik skandynawski, który bytuje w północno-wschodniej części Europy.
- Kowalik syberyjski, który występuje w Północnej i Południowo-Wschodniej Azji, na terenach Syberii. Można go również podziwiać w zachodniej części Mongolii i północnym Kazachstanie.
- Kowalik zwyczajny, który żyje na terenach zachodnich, środkowych i południowo wschodnich Europy, a w tym również w Polsce.
Ptak chodzący głową w dół ma słaby dziób, dlatego korzysta z dziupli innych ptaków. W przypadku zbyt dużego otworu wlotowego, zmniejsza go przez obmurowanie wilgotną gliną. Gniazdo buduje w szczelinie drzew, w budce lęgowej albo w dziupli. Gniazdo złożone jest z: suchych liści i łodyg roślin oraz łusek kory sosnowej. Z białych jajeczek, pokrytych rdzawo-czerwonymi plamkami wylęga się od 5 do 8 piskląt.
Wygląd zewnętrzny
Ptak chodzący głową w dół jest niedużym i ślicznym ptaszkiem. Masa jego ciała waha się w granicach 17-28 g. Rozpiętość skrzydeł dochodzi do 29 cm, a długość ciała wynosi około 14 cm. Posiada on dosyć długi dziób, przypominający dziób dzięcioła o barwie szaroniebieskiej. Oczy ma koloru brązowego, a nogi żółtobrązowe i zakończone silnymi palcami .
Ptak chodzący głową w dół wyróżnia się krępą sylwetką i dużą głową. Posiada on białe policzki i podbródek. Wierzchnia część sylwetki jest koloru szaroniebieskiego. Przez oko tego ptaka we wszystkich podgatunkach przechodzi czarny pasek. Spodnia część ciała zróżnicowana jest w zależności od podgatunku.
U kowalika zwyczajnego ma ona różne odcienie koloru pomarańczowego. Natomiast u kowalika skandynawskiego spód ciała jest biały. Obie płcie posiadają takie samo ubarwienie. Ogon jest krótki koloru czarnobiałego. Rozróżnić je można głównie na podstawie śpiewu. Wyjątkowe zdolności wokalne posiada tylko samiec.
Charakter i temperament
Ptak chodzący głową w dół chodzi po drzewach lub skałach. Porusza się bardzo zwinnie. Wykonuje swobodne ruchy po wilgotnych pniach drzew. Bardzo szybko wspina się i potrafi doskonale chodzić po spodniej części gałęzi. Poruszając się nie podpiera się ogonem, a jedynie zaczepia się pazurami o nierówności. Kowalik wydaje piękne i głośne dźwięki. Jego repertuar wokalny jest niezwykle bogaty.
Śpiew kowalika można usłyszeć cieplejszą porą, zimą odzywa się rzadko. Kiedy czuje się zagrożony słychać jest głośne dźwięki: „trek trek”. Głos kontaktowy samca to podwójne głośne sylaby. Śpiew jego można usłyszeć wiosną. Wydaje on szybkie, miękkie i donośne oraz wibrujące dźwięki. Samica wydaje pojedyncze tępe odgłosy. Ptak ten lata bardzo szybko falistym torem. Bez problemu porusza się między gałęziami.
Podsumowując ptak chodzący głową w dół jest szeroko rozpowszechniony w Polsce i nie jest zagrożony wyginięciem. Dodatkowo jest bardzo bystrym i ciekawskim ptakiem. Kowaliki są zwierzętami monogamicznymi. Spędzają życie tylko z jedną wybraną partnerką. Kowaliki rozmnażają się raz w roku. Lęgnie się przeważnie od maj a do czerwca. Jest on pożytecznym ptakiem, ponieważ ogranicza populację owadów.
ZOBACZ TAKŻE
[pt_view id=”6f01e38f2y”]
