Opieka nad piżmakiem amerykańskim w dużym stopniu zależy od ludzkiej pomocy i wiedzy. Nie wszystkie zwierzęta żyjące na wolności są w stanie same zadbać o swoje bezpieczeństwo. Poza tym chore czy okaleczone są często bezradne i trudno im jest przetrwać bez pomocy człowieka. Ludzkie wsparcie może uratować życie piżmakom żyjącym w środowisku naturalnym.
Opieka nad piżmakiem amerykańskim żyjącym w Polsce jest niezbędna, gdy zwierzątko jest osłabione, chore czy ranne. Piżmakiem zajmie się wówczas najczęściej ośrodek rehabilitacji zwierząt. Przez pewien czas personel karmi zwierzęta, opatruje rany i daje im schronienie na czas powrotu do zdrowia. Później zdrowe piżmaki wracają do swojego środowiska naturalnego. Zwierzęta te nazywane są również szczurami piżmowymi.
Rozmnażanie piżmaków
Opieka nad piżmakiem amerykańskim polega również na poznaniu ich zwyczajów i potrzeb. W wysokich brzegach zbiornika wodnego gryzoń ten kopie głębokie nory z izbą lęgową i wieloma korytarzami. Takie podwodne korytarze mogą osiągać długość około 12 metrów. Dom piżmaka zbudowany jest z roślin wodnych, trzciny i mułu. Chatka wodna może mieć średnicę 1 metra. Wysokość domu piżmaka nad poziomem wody wynosi 1-1,5 m.
Piżmaki amerykańskie bytują w norach całymi rodzinami, tworząc często kolonie. Okres godowy przebiega od kwietnia do października. W okresie tym samiec odbywa taniec godowy. Ciąża samicy trwa 25 dni. Na świat przychodzi 2-14 osobników. Noworodki karmione są przez samicę trzy tygodnie. W ciągu roku może być do trzech miotów. Potomstwo piżmaków rodzi się ślepe i nagie.
Po 11 dniach maluchy zaczynają otwierać oczy, a po 21 dniach opuszczają gniazdo. Dojrzałość płciową osiągają w granicach 4-8 miesiącach życia. W Polsce jest to gatunek łowny z okresem ochronnym. Na piżmaki można polować od 11 sierpnia do 15 kwietnia. Na terenach hodowli rybackich nie polegają one ochronie.
Hodowla piżmaków
Opiekę nad piżmakiem amerykańskim określa ustawa z dnia 10 marca 1932 roku o zapobieganiu rozpowszechniania się szczurów piżmowych na wolności. Osoba zajmująca się hodowlą ma obowiązek zabezpieczyć klatkę przed ucieczką gryzoni. Hodowla szczurów piżmowych jest ściśle ograniczona.
Może być zakładana i prowadzona jedynie przy ścisłym przestrzeganiu ustalonych przez Ministra Rolnictwa środków ostrożności. Starosta jest upoważniony do nadzorowania hodowli. Minister Rolnictwa może również wydać przepisy o tępieniu tych gryzoni.
Piżmaki należy trzymać w zamkniętych żelaznych klatkach bądź żelaznych skrzyniach.
Klatki muszą być umieszczone w ogrodzeniu z betonu lub cegieł o wysokości minimum 2 metrów. Ogrodzenie powinno być wpuszczone w ziemię na głębokość co najmniej ¾ metra i gładko wykończone od wewnątrz. Klatki albo skrzynie zamiast w ogrodzeniu mogą być wstawione do wnętrza dużej klatki z siatki żelaznej.
Ściany boczne tej większej klatki powinny być podmurowane i podobnie, jak w przypadku ogrodzenia wpuszczone w ziemię na głębokość ¾ metra. Skrzynia powinna zostać zmontowana z blachy o grubości co najmniej 0,5mm. Siatka musi być nierdzewna o grubości minimum 1mm. Największa przekątna siatki nie może przekroczyć 2,5 cm.
Hodowla może być wyłącznie prowadzona na dużych ogrodzonych terenach bądź metodą klatkową. Piżmaki amerykańskie można również utrzymywać w celach naukowych i oświatowych. Musi być jednak spełniony warunek, że nie wydostaną się na wolność, ponieważ mogą stanowić zagrożenie dla środowiska naturalnego
Transportowanie piżmaków
Opieka nad piżmakiem amerykańskim dotyczy również bezpiecznego transportu. Przewożenie i przenoszenie tych zwierząt określa Rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych z dnia 14 sierpnia 1934 roku o warunkach hodowli szczurów piżmowych. Na hodowcy spoczywa obowiązek zabezpieczenia klatki przed ucieczką zwierząt.
Podczas transportu skrzynka z piżmakami powinna zostać zamknięta na klucz i w czasie przejazdu nie wolno jest jej otwierać. Zwierzęta podczas podróży należy karmić i poić, ale bez potrzeby otwierania skrzynki. Piżmaki amerykańskie nie należą do gatunków zagrożonych.
Opieka nad piżmakiem amerykańskim przekłada się na ich kondycję, samopoczucie i długość życia. Wymaga ona od opiekuna odpowiedniej wiedzy i zaangażowania. Nie są to gryzonie wymagające pod względem spożywanego pokarmu. Jednak muszą mieć właściwe warunki bytowania zgodne z polskim prawem.
ZOBACZ TAKŻE
[pt_view id=”6f01e38f2y”]
