Mudi to jedna z trzech węgierskich ras psów pasterskich średniej wielkości: puli, pumi i mudi. Różnice pomiędzy nimi są nieduże, dlatego mylone są między sobą nawet przez Węgrów. Spełnia świetnie swe zadanie jako pomocnik pasterza i pies stróżujący. Jest bardzo inteligentny i posiada żywy temperament.
Mudi to pies o ciekawym wyglądzie, którego nazwa pochodzi od imienia psa. Rasa ta znana jest przede wszystkim na Węgrzech. Mudi to idealny towarzysz dla ludzi aktywnych, którzy mają czas i chęci na długie spacery, zabawy i treningi. Polecany jest również rodzinom z dziećmi ze względu na jego łagodny i cierpliwy charakter.
Krótka historia rasy
Mudi od dawna występował na rozległych, nizinnych terenach węgierskich, pomagając pasterzom w wypasaniu owiec. Wraz z upływem czasu jego zadania rozszerzyły się na stróżowanie, polowanie na drobną zwierzynę, a nawet tępienie gryzoni. Pochodził prawdopodobnie z przełomu XVIII i XIX wieku.
Wywodzi się z krzyżówek różnych ras owczarków węgierskich, szpiców i innych psów pasterskich. Jednak pierwsza wzmianka o tej rasie pojawiła się w 1935 roku. Dyrektor muzeum folklorystycznego Dezsö Fényes opisał wówczas rasę, zwracając uwagę na różnicę między mudi a puli i pumi. Fényes odkupił psy tej rasy od rdzennej ludności Węgier i rozpoczął ich hodowlę.
Po raz pierwszy psy te zostały zaprezentowane na wystawie w 1936 roku i oficjalnie uznane w swojej ojczyźnie. Chociaż historia mudi sięga daleko w przeszłość, oficjalnie uznany został dopiero w 1966 roku. Mudi został wpisany do rejestru pod liczbą 238 przez Międzynarodową Federację Kynologiczną (FCI).
Wygląd
Mudi jest średniego wzrostu o kwadratowej sylwetce i smukłym wyglądzie. Wielkość psa w kłębie mieści się w przedziale 41-47 cm, a suki wynosi w granicach 38-44 cm. Natomiast masa ciała psa waha się w granicach 11-13 kg, a suki 8-11 kg. Idealna waga to 12-13 kg. Sylwetka trochę wydłużona. Wysokość w kłębie prawie równa długości ciała.
Grzbiet prosty z wyraźne zaznaczonym kłębem i łagodnie opadający w kierunku zadu. Zebra są dobrze wysklepione. Głowa proporcjonalna do całości. Zgryz nożycowy, szczęka i żuchwa o pełnym uzębieniu. Nos o prostym grzbiecie, koloru czarnego. Wargi o czarnej barwie ściśle przylegają do zębów.
Ciemne i bystre oczy o żywym i mądrym spojrzeniu mają migdałowy kształt i są trochę skośnie osadzone. U czworonogów marmurkowych mogą być niebieskie lub porcelanowe. Uszy są stojące i spiczaste w kształcie odwróconej litery V, które nadają mu trochę wilkowatego wyglądu.
Mudi mocno owłosiony ogon nosi nisko, ale podczas podniecenia noszony jest szablasto ponad grzbietem. Niektóre szczenięta przychodzą na świat z ogonem szczątkowym, co nie jest uznane za wadę. Mudi posiada dwuwarstwową grubą i gęstą szatę, falisty lub skręcony czyli kędzierzawy włos okrywowy i puszyste podszycie.
Na łopatkach, udach i ogonie widoczny jest trochę dłuższy włos. Mudi nie posiada sierści drutowanej, spilśnionej w sznury czy gładkiej. Dopuszczalne jest umaszczenie białe, płowe, czekoladowe, czarne i niebieskie marmurkowe. Przy tym ostatnim występują czarne łatki, pręgi i cętki na niebieskim tle.
Mudi dożywa do 15 roku życia, a nawet dłużej, jeżeli ma zapewnioną odpowiednią opiekę. Wiele czynników może wpłynąć na długość życia psiego towarzysza. Regularne posiłki i dobrze zbilansowana dieta są kluczowe dla zdrowia psychicznego i fizycznego psa, a także warunki jego bytowania.
Korzystne dla zachowania kondycji i zdrowia czworonoga są też regularne ćwiczenia. Jednak należy unikać nadmiernego wysiłku, szczególnie w przypadku szczeniąt i psich seniorów. Spokojne i bezpieczne środowisko przyczynia się do dobrego samopoczucia psa. Ważne jest też dbanie o higienę jamy ustnej, co pomaga zapobiec chorobom.
Charakter i temperament
Mudi jest bardzo aktywnym i żywotnym psem o dość pogodnym usposobieniu. Jest również bardzo inteligentny i posłuszny. Szybko uczy się nowych komend i uwielbia różnego rodzaju aktywności. Rasa niewybredna i odporna na niesprzyjające warunki atmosferyczne. Przyjaźnie nastawiony jest do innych zwierząt i dzieci.
Mudi uwielbia długie spacery i zabawy z innymi psami. Jest to towarzyska i przyjazna rasa o łagodnym usposobieniu i dużym temperamencie. Potrzebuje znacznej dawki ruchu i stymulacji umysłowej, żeby być szczęśliwym psem. Z natury jest odważny i pewny siebie. Nie boi się nowych wyzwań i chętnie eksploruje otoczenie.
Dzięki swojej budowie ciała i zwinności, jest doskonałym towarzyszem w różnych aktywnościach, takich jak agility czy frisbee. Mudi jest bardzo lojalny w stosunku do swojego właściciela, z którym chętnie spędza czas. To niekłopotliwy towarzysz o wesołym i sympatycznym charakterze. Pomimo, że jest psem aktywnym dobrze znosi warunki miejskie.
Lubi ruch i ćwiczenia w plenerze, ze względu na swój żywiołowy temperament. Wspaniale sprawdza się w swojej ojczyźnie przy pracy z trudnymi zwierzętami. Doskonale nadaje się także do osaczania dzika. Nadal jest rzadko spotykana rasą w innych krajach. Jednak znajduje swoich zwolenników dzięki przyjemnemu i zrównoważonemu charakterowi.
Mudi potrzebuje konsekwentnego szkolenia i socjalizacji od wieku szczenięcego. Dzięki temu stanie się posłusznym i dobrze wychowanym psem. Ważne, żeby miał kontakt z innymi psami i ludźmi od najmłodszych lat. Jednak, ze względu na swoją energię i potrzebę aktywności, może nie być idealnym wyborem dla osób starszych lub o bardziej spokojnym trybie życia.
Pielęgnacja mudi
Mudi ze swoją charakterystyczną, falowaną sierścią, wymaga nieco innej pielęgnacji niż psy o krótkim, gładkim włosie. Jednakże, regularne zabiegi pielęgnacyjne nie są skomplikowane i pozwolą utrzymać czworonożnego towarzysza w doskonałej kondycji. Ze względu na specyfikę sierści, mudi wymaga częstego szczotkowania.
Zaleca się szczotkować go co najmniej kilka razy w tygodniu, a w okresie linienia codziennie. To zapobiega kołtunom i pozwala usunąć martwe włosy. Mudi nie wymaga częstych kąpieli. Nadmierne mycie może przesuszyć skórę i zaburzyć naturalną równowagę bakteryjną. Kąpiel raz na kilka miesięcy lub w razie potrzeby powinna wystarczyć.
Regularne szczotkowanie zębów jest kluczowe dla zdrowia jamy ustnej psa. Można też podawać specjalne gryzaki stomatologiczne. Bardzo ważna jest też dobrze wyważona i zbilansowana dieta dla dobrej kondycji i zachowania zdrowia czworonoga. Trzeba także zapewnić psu nieprzerwany dostęp do czystej i świeżej wody.
Mudi to bardzo interesujący pies, którego należy otoczyć właściwą opieką. Jeżeli będzie miał jakiekolwiek problemy ze skórą czy sierścią, to trzeba zasięgnąć porady lekarza weterynarii. Jednak nie należy zapominać, że każdy czworonożny przyjaciel jest inny i może mieć własne indywidualne potrzeby i wymagania.
Mudi Posiada silny instynkt stróżujący, dlatego nadaje się na psa rodzinnego i pilnującego gospodarstwa. Nie jest polecany dla alergików. Jest to atrakcyjna rasa, ale w Polsce jeszcze mało popularna. Z pośród trzech węgierskich ras mudi jest najrzadszy i najmniej znany, a także najmłodszy. Na Węgrzech nadal jest psem pasterskim.
