Kot i dziecko

05/11/2022 Wyłączono przez AKS

Podziel się

Kot i dziecko często razem sypiają. Zadowolenie płynie z obu stron. Jednak trzeba uzyskać pewność, że koty nie są nosicielami pasożytów wewnętrznych i zarazków niebezpiecznych dla organizmu ludzkiego. Decydując się na kociego towarzysza trzeba zwrócić uwagę na rasę kota, aby nie powodował on reakcji alergicznych u dziecka.

Kot i dziecko to bardzo częsty widok w polskich rodzinach. W większości przypadków koci przyjaciel nie atakuje dzieci. Tam, gdzie jest w domu koci przyjaciel należy obserwować jego zachowanie w stosunku do małego dziecka. Ważne jest rozpoznawanie sygnałów wysyłanych przez kota. Każdy futrzak nawet najbardziej łagodny może nie mieć ochoty na zabawę, co należy uszanować.

Koty nienadające się do rodzin z małymi dziećmi

Kot i dziecko nie w każdym przypadku mogą przebywać razem. Należy zaobserwować sytuację, kiedy kot ukrywa się lub wycofuje.

Koty, które nie nadają się do rodzin z małymi dziećmi to:

Słabo zsocjalizowane, które unikają i nie lubią kontaktu z dziećmi. Trudno jest wówczas przewidzieć reakcję kota w kontakcie z dzieckiem.
Nie przygotowane do narodzin dziecka. Osoby, które mają kota powinny przygotować swojego podopiecznego do przyjścia na świat nowego członka rodziny, jakim jest dziecko.

Kot i niemowlę

Kot i dziecko niejednokrotnie wspaniale się ze sobą komunikują. Często zdarza się, że koty są pozytywnie zainteresowane malutkim dzieckiem. Odnoszą się do niego przyjaźnie i opiekuńczo. Chętnie kładą się przy nim w łóżeczku. W takim przypadku dorosłe osoby muszą uważać, żeby kot nie ułożył się w sposób utrudniający niemowlęciu oddychanie.

Koci przyjaciel nie może przyciskach malutkiemu dziecku nosa, szyi ani klatki piersiowej. Zwrócić należy także uwagę czy chęć zabawy kota nie naraża niemowlęcia na nieprzyjemne doznania. Niebezpieczne dla niemowlęcia może być także drapanie kota przednimi łapkami. Pazury kota powinny być regularnie przycinane.

Kot i małe dziecko

Kot i dziecko niejednokrotnie uczestniczą we wspólnych zabawach. Rodzice powinni uczyć swoje dzieci właściwego zachowania w stosunku do kociego przyjaciela. Dzieci nie powinny zwierzęciu niczego zabierać czy zbytnio zbliżać się do jego miski.

Zachowania dzieci można kształtować w taki sam sposób, jak zachowanie kociego towarzysza. Rodzice czy opiekunowie powinni zapobiegać niepożądanym reakcjom dzieci i wzmacniać ich pozytywne zachowanie.

Dzieci poniżej 7 roku życia przebywające z kotami powinny być nadzorowane.

Należy je integrować z futrzakami, ale koty zawsze powinny mieć możliwość ucieczki. Jak wiadomo, koty uwielbiają zasypiać z zaprzyjaźnionym człowiekiem. Prawidłowo budowane relacje pomiędzy dzieckiem, a kotem polegają na przygotowaniu do tego zarówno kota, jak i dziecka.

Kot i starsze dziecko

Kot i dziecko starsze łatwiej się ze sobą porozumiewają. Starsze dziecko zaprzyjaźnione z kotem nie wywołuje w nim dzięki temu reakcji obronnych. Dzieci lubią i mogą mieć kociego przyjaciela przy sobie w łóżku. Stwarza to dla obojga klimat intymnego zaprzyjaźnienia i bezpieczeństwa.

Bardzo jest to pożyteczne i wskazane dla psychicznego rozwoju dziecka i przywiązania kota. Żadną zabawkę zabraną do łóżka nie można porównać do żywego stworzenia. Żywotny, spokojny i mruczący kot doskonale spełnia wychowawczo-emocjonalne zadanie.

Kot i dziecko to często prawdziwi i nierozłączni przyjaciele. Potrzebny jest stały i kontrolowany nadzór we wzajemnych relacjach dziecka z kotem oraz szybka interwencja w razie potrzeby. Kot powinien być dobrze nam znany i sprawdzony pod względem zdrowotnym. Pomimo złowrogich plotek, koty nie wykazują drapieżnych napędów w stosunku do ludzi.