Kot nie jest zabawką o czym powinien pamiętać każdy koci opiekun. Koty to bardzo przyjazne i miłe zwierzęta, które należy właściwie traktować. Ważne są ich potrzeby, a zwłaszcza poczucie bezpieczeństwa. Trzeba zadbać o ich dobrostan przez cały koci żywot.
Kot nie jest zabawką, ale uczestnikiem wspólnej z człowiekiem dobrowolnej zabawy. Czerpie z tych igraszek przyjemność, a jednocześnie uczy się delikatności i ostrożności w operowaniu zębami i pazurami. Ta powściągliwość i samokontrola obowiązuje zarówno człowieka, jak i kota. Zabawa nie może polegać na agresji ani dręczeniu zwierzęcia.
Bezprawna przemoc i etyka
Kot nie jest zabawką z tego względu nie należy brać pod swój dach kota wyłącznie dla kaprysu dzieci. Jednak nadal jest stosowana taka praktyka, zwłaszcza na gwiazdkowy prezent. Po świętach czy w czasie wakacji takie zwierzątko jest czasami porzucane. Jest to bardzo prymitywne zachowanie, pozbawione wyobraźni i kultury.
Należy liczyć się z kota odczuciami i wrażliwością. Jest to istota żyjąca, która powinna być godnie traktowana. Niektórzy nadal uważają, że posiadając zwierzę mogą z nim robić, co im się podoba. Jest to mylne i niezgodne z obowiązującym prawem i etyką. Wiele regulacji wprowadza ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 roku o ochronie zwierząt.
Prawo moralne powinno powstrzymywać ludzi przed znieczulicą i dręczycielstwem. Musi uczyć poszanowania dla innych istot o odmiennych formach życia i odczuwania. Współczesna etyka bierze pod uwagę także zwierzęta, bez których nie byłaby pełna. Podkreślał to szczególnie polski etyk Tadeusz Kotarbiński, który żył w XX wieku.
Kontakt głosowy i umiarkowana czułość
Kot nie jest zabawką, dlatego ważny jest dla niego odpowiedni kontakt głosowy z człowiekiem i umiarkowana czułość. Przyjazną więź z kocim towarzyszem można nawiązać i podtrzymywać, jeżeli będziemy mówili do niego łagodnym i spokojnym głosem, a nawet szeptem. Należy reagować na sygnały wysyłane przez pupila i wypowiadać jego imię przyjaznym tonem.
Trzeba także pamiętać, aby nie przedawkować z czułościami. Kot jest zwierzęciem niezwykle wrażliwym, które nie lubi natręctwa. Jest to normalny i powszechny objaw neurofizjologiczny. Z tego względu nie powinniśmy zwierząt tych posądzać o fałszywość. Bardzo ważna jest jakość współżycia kota z ludźmi.
Wysoka wrażliwość na dźwięki
Kot nie jest zabawką, dlatego należy liczyć się z jego osobowością i stylem życia. Na tej podstawie sprawdza się powiedzenie: „Pokaż mi swoje zwierzę, a powiem Ci kim jesteś”. Koty nie znoszą ostrych, głośnych i przeraźliwych dźwięków. Przeszkadzają im krzyki, hałasy, zwłaszcza nagłe. Często nie lubią głosu odkurzacza czy głośnej muzyki.
Należy nie zapominać, że zwierzęta te mają znacznie lepszy słuch i wielokrotnie więcej nerwowych zakończeń czuciowych w skórze niż ludzie. Najróżniejsze bodźce zewnętrzne są przez koty odczuwalne bardziej intensywniej niż u nas. Oznacza to, że koty są bardziej wrażliwe nie tylko od człowieka, ale też od psów i wielu innych zwierząt.
Dziecko i kot
Kot nie jest zabawką, co każdy człowiek powinien uświadomić to dziecku. Małe dzieci niekiedy potrafią brutalnie obchodzić się ze zwierzętami. Należy je odpowiednio wychować, co spoczywa przede wszystkim na rodzicach. Dziecka nie należy straszyć kotem, gdyż wzbudza to w nim wpierw obawy, a w konsekwencji agresywność i wrogość.
Trzeba w stosunku do małego dziecka wprowadzić inną taktykę, która nie wypaczy jego psychiki i nie będzie krzywdząca dla kota. Należy wyjaśnić, że pieszczoty nie mogą być natrętne i niedelikatne. Trzeba liczyć się z kocią osobowością, aby kot nie przestraszył się i nie uciekł. Natręctwo może być dla kota nieznośne i wtedy zacznie unikać kontaktu z najmłodszym członkiem rodziny.
Nie należy patrzeć kotu prosto w oczy, ani zbliżać do jego oblicza otwartej dłoni. Takie zachowanie może kot potraktować, jak wstęp do ataku. Nie lubi on również, żeby chwytać go za ogon, wąsy, uszy czy łapy. Dokuczliwe jest też głaskanie pod włos. Zabawa dziecka z kotem nie powinna być złośliwa ani agresywna i całkowicie pozbawiona przemocy.
Kot nie jest zabawką dla człowieka. Nie wolno kota siłą gonić i chwytać, kiedy ucieka od ludzkiego natrętnego zachowania. Człowiek powinien dostosować się do swoistych właściwości kota, żeby współżycie układało się bezproblemowo. Całkowita odpowiedzialność za jakość życia kota spoczywa na jego opiekunie.
