Bobroszczur złotobrzuchy to królestwo: zwierząt, gromada: ssaków, rząd: gryzoni. Należy do rodziny myszowatych, podrodziny myszy i rodzaju bobroszczura. Zamieszkuje w Australii i Nowej Gwinei. Bobroszczur złotobrzuchy to średniej wielkości stworzenie o interesującym wyglądzie.
Bobroszczur złotobrzuchy to miły gryzoń. Po raz pierwszy został opisany w 1804 roku. Dokonał tego francuski przyrodnik Etienne Geoffroy Saint-Hilaire. Nadał mu nazwę Hydromys chrysogaster. Zwierzęta te zasiedlają tereny otaczające naturalne i sztuczne zbiorniki. Jest ssakiem wodno-lądowym.
Wygląd bobroszczurów
Bobroszczur złotobrzuchy to sympatyczne zwierzątko futerkowe. Długość jego ciała wynosi 23-39 cm, a ogona 20-30 cm. Masa ciała mieści się w przedziale 30-128 dag. Samice są trochę cięższe i dłuższe niż samce. Gryzoń ten posiada szeroką i spłaszczoną głowę z wydłużonym i tępo zakończonym pyszczkiem.
Ma małe oczy i uszy oraz długi nos i wąsy. W szczęce i żuchwie znajdują się po dwa zęby trzonowe, podobnie jak u myszy wodnej. Wyróżnia się długim i grubym ogonem z białą końcówką. Dobrze jest przystosowany do życia w środowisku wodnym, ponieważ palce kończyn przednich i tylnych połączone są błoną pławną.
Bobroszczur złotobrzuchy ma gęste futro, które nie przepuszcza wody. W naturze poszczególne osobniki mogą różnić się kolorem umaszczenia. Futro tych gryzoni może być szare, ciemnobrązowe, a nawet czarne. Posiadają kremowy brzuch. Populacja górska w Nowej Gwinei jest znacznie mniejsza od bobroszczurów w Południowo-Wschodniej Australii, w której są jednakowo duże.
Styl życia
Bobroszczur złotobrzuchy prowadzi nocny styl życia. Zasiedla brzegi zbiorników wodnych w pustych pniach albo wydrążonych przez siebie tunelach. Mogą również bytować w półsłonych lub zanieczyszczonych zbiornikach wodnych.
Gryzoń ten kopie nory nad brzegiem zbiorników wodnych. Pożywieniem tych zwierząt są przede wszystkim ptaki wodne, owady, ryby, ślimaki i małże. Dietę swoją uzupełniają jajami i żabami. Nie pogardzą też nadbrzeżną roślinnością.
Rozmnażanie bobroszczurów złotobrzuchych
Bobroszczur złotobrzuchy rozmnaża się wiosną i latem. Ciąża trwa około 1 miesiąca. W ciągu roku może dochodzić do 5 miotów. Na świat przychodzi od 3 do 4 noworodków. Młode po urodzeniu są ślepe i nagie. Najczęściej po miesiącu młode bobroszczury stają się samodzielnie, a po roku są dojrzałe płciowo i zdolne do rozrodu. Potomstwo tych gryzoni rozwija się szybko.
Bobroszczur złotobrzuchy w środowisku naturalnym występuje również w parkach narodowych w Południowo-Zachodniej Australii i w Rezerwacie Przyrody Cecil Hoskins w Nowej Południowej Walii. Bobroszczur koryta i nory wykopuje samodzielnie nad brzegami jezior i rzek. W Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych posiada status najmniejszej troski.
