Bóbr kanadyjski to królestwo: zwierząt, typ: strunowce, gromada: ssaki, rząd gryzonie. Należy on do rodziny: bobrowatych i rodzaju bobrów. Jest to największy gryzoń w Ameryce Północnej. Bóbr kanadyjski jest blisko spokrewniony z bobrem europejskim. Jest on symbolem Kandy. Wizerunek bobra znajduje się na pięciocentowej monecie.
Bóbr kanadyjski uważany był dawnej za podgatunek bobra europejskiego. Współczesne badania genetyczne dowiodły, że nie można zwierzęta te ze sobą krzyżować. Te dwa gatunki różnią się między sobą materiałem genetycznym wewnątrz komórki. Bóbr europejski ma 48 chromosomów, a bóbr kanadyjski 40. Różnią się także wyglądem. Bóbr europejski posiada bardziej smukłą sylwetkę oraz węższą klatkę piersiową i węższy ogon. Natomiast krótszy jest jego przewód pokarmowy niż u bobra kanadyjskiego.
Krótka historia
Bóbr kanadyjski prowadzi ziemnowodny styl życia. Zamieszkuje zalesione tereny w pobliżu rzek. Przeważnie trzyma się rodzinami blisko wody. Gatunek ten został po raz pierwszy opisany przez niemieckiego przyrodnika Heinvicha Kuhla. Dawniej stosowany był podział na 24 podgatunki. Mieszano wówczas populacje i taki podział stał się bezsensowny. W dzisiejszych czasach nie ma dowodów na istnieje podgatunków.
Cechy zewnętrzne
Bóbr kanadyjski jest dużym ssakiem. Masa jego ciała wynosi w granicach 15-20 kg, a czasami nawet 30 kg. Długość ciała bez ogona mieści się w przedziale 80-90 cm. Posiada on spłaszczony ogon o szerokości do 15 cm. Długość ogona waha się w granicach 20-30 cm. Charakteryzuje się on krótką głową z małymi i wypukłymi oczami, które położone są blisko siebie.
Gryzoń ten ma na tylnych kończynach, pomiędzy palcami błonę pławną służącą do pływania. Posiada nieprzemakalne futro dzięki produkowanej wydzielinie, którą przenosi na całe ciało. Futro bobra przystosowane jest do pływania i nurkowania. Wyposażony jest również w trzecią powiekę, która chroni oczy zwierzęcia. Z tego powodu świetnie widzi pod wodą.
Bóbr kanadyjski posiada ciemne i nieduże uszy. Na pysku widoczne są włosy czuciowe. Ma pokaźne i nieustannie rosnące siekacze, jak wszystkie gryzonie. U nasady ogona u samicy i samca umiejscowiony jest gruczoł zapachowy. Jego wydzielina służy do oznaczania terenu. Posiada czarno- bądź czerwonobrązowe umaszczenie. Zwierzęta te dożywają do 19 roku życia.
Charakter bobra kanadyjskiego
Bóbr kanadyjski aktywny jest nocą. Niekiedy pojawia się w ciągu dnia. Wspaniale pływa i nurkuje. Potrafi wstrzymać powietrze i przebywać pod wodą aż do 15 minut. Gryzonie te są zwierzętami terytorialnymi, broniącymi swojego rewiru. Odpędzają nieproszonych gości swojego gatunku.
Bóbr kanadyjski porusza się ociężale. Gryzonie te żyją w rodzinach do ośmiu osobników. Rodzina składa się z samca i samicy oraz potomstwa do drugiego roku życia. Zagrożone wysyłają sygnały ostrzegawcze poprzez uderzenie ogona o wodę. Zwierzęta te żyją w konstrukcjach ochronno-lęgowych, zbudowanych przez siebie z traw, błota, gałęzi i gliny. Najczęściej prowadzą do nich dwa wejścia. Podłożem jest trawa i kora.
Bobry kanadyjskie w celu zapewnienia stałego poziomu wody i szybkiego przepływu przez rzekę budują tamy. Zbudowane one są z gałęzi, kamieni, pni drzew, gliny i błota. Bóbr kanadyjski to gatunek monogamiczny. Zwierzęta te dopiero po śmierci partnera znajdują nowego. Charakterystyczną cechą jest to, że w czasie nurkowania zamyka nozdrza i uszy.
Rozmnażanie bobrów
Bóbr kanadyjski nazywany jest również bobrem amerykańskim. Dojrzałość płciową osiąga w wieku trzech lat. Zwierzęta te rozmnażają się raz w ciągu roku. Ciąża trwa od 105 do 107 dni. Potomstwo przychodzi na świat pomiędzy kwietniem, a czerwcem. W miocie rodzi się do czterech młodych. Noworodki przychodzące na świat nie są ślepe.
Samica karmi młode przez 3 miesiące. Potomstwo poszukuje swojego terytorium po ukończeniu drugiego roku życia. Najczęściej na młode bobry polują: kojoty, niedźwiedź czarny i gryzli, wilki, rysie czy wydry. Drapieżniki sporadycznie atakują dorosłe osobniki. W Kanadzie gryzoń ten nie jest chroniony.
W XIX wieku intensywnie polowano na bobry kanadyjskie w celu pozyskania futra i mięsa. Doprowadziło to do znacznego spadku populacji i ograniczenia zasięgu występowania gatunku. Po zmniejszeniu polowań liczebność bobra kanadyjskiego uległa zwiększeniu. W niektórych rejonach Kanady uważany jest za szkodnika.
ZOBACZ TAKŻE
[pt_view id=”6f01e38f2y”]
