Bezwłosy pies z Meksyku to nagi pies meksykański czyli Xolotlzcuintle albo Xolo. Jest to rasa egzotyczna rzadko spotykana. Nie jest w Polsce popularnym pupilem domowym. Należy do jednej z kilku ras czworonożnych przyjaciół bez owłosienia. Może też występować w wersji pokrytej sierścią.
Bezwłosy pies z Meksyku nazywany jest też bezwłosym psem Azteków. Był on uważany za reprezentanta boga Xolotla, który według wierzeń prowadził dusze zmarłych według ich przeznaczenia. Wzorzec został wpisany do rejestru Międzynarodowej Federacji Kynologicznej (FCI) w dniu 6 listopada 1964 roku pod liczbą 234. W Polsce bardziej popularne z bezwłosych ras są chińskie grzywacze. Dożywa do 15 lat, a nawet dłużej.
Krótka historia rasy
Bezwłosy pies z Meksyku posiada bogatą historię. Dawniej indiańskie plemiona uważały mięso tych psów za smakołyk i z tego powodu te czworonogi hodowano. Tubylcy, którzy mieszkają na terenach wiejskich w Meksyku nadal wierzą, że trzymanie w domu bezwłosego psa chroni ich przed wieloma chorobami i stanowi świetne lekarstwo na różne przypadłości.
Niektórzy mieszkańcy Meksyku ze starszego pokolenia biorą te czworonogi do łózka. Wierzenia te tłumaczone są wysoką temperaturą psa, która może ulżyć w niektórych schorzeniach. W stanie Colima położonym w zachodniej części Meksyku nad Oceanem Spokojnym odkryto w grobach ceramiczne figurki tych czworonogów.
Bezwłosy pies z Meksyku w starożytności składany był w ofierze i pochowany razem ze swoim właścicielem. Aztekowie nie spożywali dużo zwierząt domowych. Wcześniej czworonogi te hodowane były w Meksyku w celu ogrzania stóp właściciela podczas snu. Pod koniec lat 40 XX wieku rasa ta zaczęła pojawiać się na meksykańskich wystawach.
Wygląd zewnętrzny
Bezwłosy pies z Meksyku występuje w trzech rozmiarach: mały, średni i duży. Wysokość w kłębie osiąga około 25-65 cm, a waga jego mieści się w przedziale 5-23 kg. Posiada głęboką klatkę piersiową, prosty grzbiet i umięśniony brzuch, który jest równomiernie podciągnięty. Głowa raczej szeroka z długą i zwężającą się kufą.
Oczy
Oczy średniej wielkości są rozstawione umiarkowanie względem siebie o lekko migdałowym kształcie. Obydwa mają taką samą barwę od żółtej do czarnej. Pożądane są ciemne oczy. Spojrzenie inteligentne i bystre wyraża czujność i usposobienie psa. Oprawa oczu przeważnie ciemna. U osobników o słabej pigmentacji części twarzowej oprawa oczu może być różowa.
Uszy
Bezwłosy pies z Meksyku posiada wyraziste i duże uszy, które mierzą do 4 cm oraz są delikatnej i cienkiej budowy. Osadzone są raczej na bokach głowy i przypominają uszy nietoperza. Wargi przylegają do dziąseł i zębów. Zgryz jest nożycowy. Może brakować wszystkich przedtrzonowców albo jednego czy więcej siekaczy.
Nos
U osobników z mniejszą pigmentacją nos jest różowy lub brązowy, a z ciemnym umaszczeniem posiada ciemną barwę. Szyja proporcjonalnie długa i giętka, wysoko noszona bez nadmiaru skóry i fałdów. Jest łagodnie wygięta jak u antylopy. Kończyny proste i o dobrych proporcjach. Są wystarczająco długie do wielkości psa.
Łapy
Ma zajęcze łapy o zwartych palcach z czarnymi pazurami u ciemnych osobników, natomiast jasne u okazów z niepigmentowaną skórą. Nisko osadzony ogon zwęża się ku końcowi. Jeżeli jest opuszczony to sięga do stawu skokowego. Chód jest elegancki i posuwisty. Skóra w dotyku jest delikatna i gładka oraz ciepła.
Psy te wyróżniają się temperaturą ciała wynoszącą 40 stopni, co jest najbardziej charakterystyczną cechą tej rasy. Rzadziej wywiesza język i dyszy niż inne czworonogi, ponieważ ciało jego zwłaszcza w dolnych partiach ulega poceniu. Kępka rzadkich włosów widoczna jest jedynie na głowie i na końcu ogona.
Nie jest wadą całkowity brak włosów. Większość bezwłosych psów z Meksyku posiada kolor niebieskoszary lub czarny. Umaszczenie jednolite szare, ciemno brązowe, szaroczarne lub czarne. Szczenięta nie są jeszcze tak ukształtowane jak dojrzałe osobniki. Maluchy posiadają małe nosy i krótkie kończyny.
Charakter i temperament
Bezwłosy pies z Meksyku ma raczej spokojny i powściągliwy charakter. Szczeka i warczy, jeżeli zostanie sprowokowany. Ma zrównoważony temperament. Nie przejawia agresji ani tchórzostwa. Jest czworonogiem przyjaznym, wesołym i bystrym. Natomiast szczenięta przez pewien czas bywają hałaśliwe i są nieufne w porównaniu z osobnikami dorosłymi.
Bezwłosy pies z Meksyku ze względu na swoje nagie ciało nie jest odporny na wysokie ani niskie temperatury. Stworzenie to jest inteligentne, wrażliwe i czujne. Uwielbia towarzystwo człowieka. Powinien mieć codziennie zagwarantowaną odpowiednią dawkę ruchu, żeby mógł spożytkować nadmiar swojej energii.
Ten czworonożny przyjaciel raczej jest nieufny wobec obcych mu ludzi. Toleruje w domu inne zwierzęta i dobrze dogaduje się z kotami. Jest niezależny i uparty, dlatego nie zawsze bywa posłuszny. Na spacerze nie jest konfliktowy. Bezwłosy pies z Meksyku łączy w sobie siłę, zwinność i elegancję.
Pielęgnacja bezwłosego psa
Bezwłosy pies z Meksyku jest raczej zwierzęciem odpornym na choroby. Jednak ze względu na brak sierści najlepiej prowadzić go w zimę w ubranku, a latem unikać upałów. Nie wymaga szczotkowania, ale wskazana jest kąpieli raz w miesiącu albo w zależności o zabrudzenia skóry. Trzeba jednak systematycznie przemywać mu oczy letnią i przegotowaną wodą.
Należy także kontrolować stan uszu, skóry i pazurów. Większość problemów może wynikać z niewłaściwej pielęgnacji, zaniedbań lub nadmiernego stosowania balsamów i zbyt częstych kąpieli. Takie nieodpowiednie zabiegi pielęgnacyjne bezwłosego psa usuwają naturalną barierę skórną i zatykają pory.
Bezwłosy pies z Meksyku to wspaniały towarzysz człowieka, który wymaga regularnych ćwiczeń i stymulacji umysłowej. W Meksyku rasa ta nadal cieszy się popularnością, zwłaszcza pośród wiejskiej społeczności. Bezwłosy pies z Meksyku staje się coraz bardziej znanym czworonogiem w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie i Australii. W Europie rasa ta nie ma zbyt wielu miłośników.
