Rozwolnienie u psa to inaczej biegunka. Jest to nadmierna objętość kału albo schorzenie polegające na zwiększeniu zawartości wody w kale. Jeden i drugi objaw może występować jednocześnie. Rozwolnienie wynika z zaburzeń w wydzielaniu, we wchłanianiu lub aktywności motorycznej jelit.
Rozwolnienie u psa o ostrym przebiegu nie ma podłoża genetycznego. Każde stworzenie może mieć ostrą biegunkę. Jednak najczęściej schorzenie to dotyczy szczeniąt i kociąt. Niektóre przyczyny zakaźne mogą występować regionalne i mieć uwarunkowanie geograficzne. Rozwolnienie u psa najczęściej wskazuje na pokarmową nietolerancję.
Psie biegunki
Rozwolnienie u psa jednorazowe nie jest groźne. Natomiast długotrwała biegunka może być związana z psią chorobą. Na podrażnienie błony śluzowej jelit może wskazywać nawracająca biegunka.
Rozwolnienie u psa podobnie jak u kota dzieli się na następujące mechanizmy:
- Biegunka wydzielnicza polegająca na pobudzaniu czynności wydzielniczej jelit w stopniu wyższym niż zdolność wchłaniania.
- Biegunka wysiękowa to zwiększenie pszepuszczalności ściany jelita z powodu wydostawania się płynu białek surowicy, krwi, płynu tkankowego lub śluzu z miejscu nacieku czy owrzodzenia.
- Biegunka osmotyczna, która oznacza nadmiar w jelicie osmotycznie czynnych cząsteczek. Ściągają one do jelita zbyt dużo wody przekraczającej nadmiar jej wchłaniania. Może być to spowodowane: przekarmieniem, zaburzeniem wchłaniania czy nagłą zmianą diety.
- Zaburzenia motoryki jelit. Wzmożenie motoryki występuje rzadziej niż niedrożność jelit. To pierwsze zaburzenie może być przyczyną osłabienia motoryki jelitowej. Przykładem może być niedrożność lub zaburzenia wchłaniania, a także zespół jelita drażliwego.
- Biegunka mieszana.
Przewlekłe rozwolnienie u psa
Rozwolnienie u psa może mieć przewlekły charakter. Są to zmiany w częstotliwości oddawania kału, jego objętości i konsystencji. Taka biegunka trwa powyżej trzech tygodni i może charakteryzować się nawrotami. Przewlekłe rozwolnienie u psa może dotyczyć jelita cienkiego i jelita grubego.
Czynnikami przewlekłego rozwolnienia są:
- zaburzenia motoryki przewodu pokarmowego,
- zwiększona przepuszczalność ściany jelit,
- biegunka osmotyczna, która charakteryzuje się ograniczeniem wchłaniania wody i elektrolitów,
- biegunka sekrecyjna, charakteryzującą się wydzieleniem dużej ilości wody i elektrolitów,
- Mogą występować wszystkie powyższe mechanizmy.
Procesem chorobowym objęte są: przewód pokarmowy, układ wydzielania wewnętrznego i chłonny i wydzielania zewnętrznego W zależności od przyczyny chorobowej mogą być różne objawy.
Ostra biegunka u psa
Rozwolnienie u psa o ostrym przebiegu polega najczęściej na zaburzeniach samoograniczających. Często jest to pojedyncze krótkotrwałe zdarzenie. U większości zwierząt z ostrym przebiegiem biegunki nie występują objawy choroby ogólnej. Wyjątek stanowi zespół ostrej biegunki krwotocznej.
Może to doprowadzić do zaawansowanego odwodnienia i nawet wstrząsu hipowolemicznego. Niekiedy przebiega ostro albo nadostro. Występują również objawy poważniejsze choroby. Przykładem mogą być: bolesność jamy brzusznej, krew w kale, ospałość, występujące wymioty czy zaawansowane odwodnienie.
Przyczynami choroby mogą być również:
- błędy dietetyczne,
- nietolerancja pokarmowa czyli zaburzenia wchłaniania i trawienia oraz nadwrażliwość pokarmowa,
- nagłe zmiany żywieniowe,
- niedoczynność kory nadnerczy czyli choroby Addisona,
- schorzenia metaboliczne, np. choroby nerek, wątroby czy trzustki, co nierzadko powoduje ostrą lub przewlekłą biegunkę,
- schorzenia ogólne prowadzące do wtórnego wystąpienia biegunki.
Przyczyny psiego rozwolnienia
Rozwolnienie u psa może wywołać wiele czynników, zarówno błahych, jak również poważnych. Przyczyną u dorosłego czworonoga może być podawane psu mleko bądź surowe mięso. W takim przypadku należy odstawić mleko i pokarm. Czysta woda pitna powinna być pozostawiona psu w dowolnej ilości.
Nie wolno dopuścić do odwodnienie organizmu, co jest bardzo niebezpieczne. Po kilku godzinach, gdy rozwolnienie uspokoi się, można podawać małe kawałki chudego i gotowanego mięsa. Dobrze jest wymieszać je z ugotowanym do miękkości ryżem. Stopniowo można powracać do normalnego jadłospisu.
W przypadku utrzymywania się biegunki przez dłuższy czas należy koniecznie udać się z psim pacjentem do lekarza weterynarii. Utrzymująca się biegunka może być początkiem jakieś poważniejszej choroby. Z tego powodu nie można tego schorzenia bagatelizować. Rozwolnienie u psa utrzymujące się przez dłuższy czas może mieć wiele podłoży.
Częstymi przyczynami przewlekłej biegunki u psa są:
- Popełniane błędy żywieniowe. Na przykład nagłe zmiany dietetyczne, alergie pokarmowe.
- Podłoże psychologiczne i stres.
- Czynniki ryzyka czyli nagłe zmiany żywieniowe bądź podawany pokarm słabo przyswajalny albo bogaty w tłuszcze.
- Zaburzenia metaboliczne. Na przykład choroba nerek, nadczynność tarczycy czy niedobór kobalaminy.
- Pierwotne choroby jelita cienkiego i grubego. Przykładem mogą być: grzyby, pasożyty, zapalenie jelit czy nowotwory.
- Wady wrodzone czyli zespolenie wrotno-układowe, skrócenie okrężnicy oraz przetrwałe więzadło trzustkowo-kreskowo-kręte.
Procesy chorobowe spowodowane biegunką
Rozwolnienie u psa w największym stopniu zależy od jego odżywiania. Najwięcej zalet i najbardziej korzystny dla czworonoga jest świeży pokarm przygotowany w domu.
Rozwolnienie u psa podobnie jak u kota może procesem chorobowym objąć:
- Układ sercowo-naczyniowy, częstoskurcz, hipowolemia, która może być przyczyną zaburzenia rytmu serca.
- Układ kostno-szkieletowy czyli hipokalemia, która może spowodować zmniejszenie siły mięśniowej.
- Przewód pokarmowy, gdzie objawy mogą dotyczyć bólu brzucha. Powodem choroby może być zmniejszenie ruchów perystaltycznych.
- Gospodarkę elektrolitową i kwasowo-zasadową, w których zachodzą zaburzenia wydzielania wewnętrznego. Objawy to odwodnienie i azotemia przednerkowa czyli ostra niewydolność nerek.
Podsumowując rozwolnienie u psa ma różny przebieg w zależności o czynników je wywołujących. W każdym poważniejszym przypadku należy udać się z pupilem do lecznicy dla zwierząt. Weterynarz zbada psiego pacjenta, zdiagnozuje przyczynę i zastosuje odpowiednie leczenie. W przypadku ostrej biegunki krwotocznej powinno być niezwłoczne podjęte leczenie w klinice dla zwierząt.
ZOBACZ TAKŻE
[pt_view id=”6f01e38f2y”]