Biegunka u kota

Biegunka u kota to schorzenie polegające na zwiększeniu zawartości wody w kale lub nadmierna objętość kału. Może występować jeden i drugi objaw jednocześnie. Biegunka wynika z zaburzeń we wchłanianiu, wydzielaniu bądź aktywności motorycznej jelit.

Biegunka u kota o ostrym przebiegu nie ma podłoża genetycznego. Każde stworzenie może mieć ostrą biegunkę. Jednak najczęściej schorzenie to dotyczy kociąt i szczeniąt. Niektóre przyczyny zakaźne mogą mieć uwarunkowanie geograficzne i występować regionalne.

Znane mechanizmy kociej biegunki

Biegunka u kota podobnie jak u psa dzieli się na następujące mechanizmy:

Biegunka osmotyczna, która oznacza nadmiar w jelicie osmotycznie czynnych cząsteczek, które ściągają do niego nadmiar wody przekraczającej nadmiar jej wchłaniania. Przykładem może być przekarmianie, zaburzenia wchłaniania czy raptowna zmiana diety.
Biegunka wydzielnicza polegająca na pobudzaniu czynności wydzielniczej jelit w stopniu wyższym niż zdolność wchłaniania. Przyczyną pobudzonego wydzielania w jelitach może być stymulacja układu przywspółczulnego.
Biegunka wysiękowa to zwiększenie pszepuszczalności ściany jelita z powodu wydostawania się płynu białek surowicy, krwi, płynu tkankowego lub śluzu z miejscu nacieku czy owrzodzenia.
Zaburzenia motoryki jelit. Wzmożenie motoryki występuje rzadziej niż niedrożność jelit. To pierwsze zaburzenie może być przyczyną osłabienia motoryki jelitowej. Przykładem może być zespół jelita drażliwego, niedrożność lub zaburzenia wchłaniania, co prowadzi do rozszerzenia jelit.
Biegunka mieszana.

Procesem chorobowym mogą być objęte:

Układ sercowo-naczyniowy, częstoskurcz, hipowolemia, która może być przyczyną zaburzenia rytmu serca.
Przewód pokarmowy, gdzie objawy mogą dotyczyć bólu brzucha. Powodem choroby może być zmniejszenie ruchów perystaltycznych.
Gospodarka elektrolitowa i kwasowo-zasadowa, w których zachodzą zaburzenia wydzielania wewnętrznego. Objawy to odwodnienie i azotemia przednerkowa czyli ostra niewydolność nerek.
Układ kostno-szkieletowy czyli hipokalemia, która może spowodować zmniejszenie siły mięśniowej.

Biegunka ostra u kota

Biegunka u kota o ostrym przebiegu polega najczęściej na zaburzeniach samoograniczających. Często stanowią pojedynczy krótkotrwałe zdarzenie. Większość zwierząt z ostrym przebiegiem biegunki nie posiada objawów choroby ogólnej. Wyjątek stanowi zespół ostrej biegunki krwotocznej.

Może to doprowadzić do zaawansowanego odwodnienia i nawet wstrząsu hipowolemicznego. Niekiedy przebiega ostro albo nadostro. Występują również objawy poważniejsze choroby. Przykładem mogą być: występujące wymioty, krew w kale, bolesność jamy brzusznej, ospałość czy zaawansowane odwodnienie.

Przyczynami choroby mogą być również:

schorzenia ogólne prowadzące do wtórnego wystąpienia biegunki,
nietolerancja pokarmowa czyli zaburzenia wchłaniania i trawienia oraz nadwrażliwość pokarmowa,
błędy dietetyczne,
nagłe zmiany żywieniowe,
schorzenia metaboliczne, np. choroby nerek, wątroby czy trzustki, co nierzadko powoduje ostrą lub przewlekłą biegunkę,
niedoczynność kory nadnerczy czyli choroby Addisona.

Bardzo ważne w przebiegu ostrej biegunki jest baczna obserwacja kociego przyjaciela.

Objawy chorobowe ostrej biegunki to:

zwiększona zawartość wody w kale,
zwiększona objętość kału,
częste wypróżnianie, które pojawia się w krótkich odstępach czasowych,
możliwość wystąpienia krwi lub śluzu w kale bądź trudności w jego oddawaniu.

Biegunka przewlekła u kota

Biegunka u kota mająca przewlekły charakter to zmiany w częstotliwości oddawania kału, jego konsystencji i objętości, trwającej dłużej niż trzy tygodnie bądź charakteryzuje się nawrotami. Przewlekła biegunka może dotyczyć jelita cienkiego, jak i jelita grubego.

Mechanizmami przewlekłej biegunki są:

biegunka osmotyczna, która charakteryzuje się ograniczeniem wchłaniania wody i elektrolitów,
biegunka sekrecyjna, charakteryzującą się wydzieleniem dużej ilości wody i elektrolitów,
zaburzenia motoryki przewodu pokarmowego,
zwiększona przepuszczalność ściany jelit,
niejednokrotnie mogą występować wszystkie powyższe czynniki.

Procesem chorobowym objęte są: przewód pokarmowy, układ wydzielania wewnętrznego i chłonny, a także wydzielania zewnętrznego. W zależności od przyczyn chorobowych mogą być różne objawy.

Objawy chorobowe biegunki przewlekłej związane z jelitem cienkim :

nieznaczenie zwiększona częstotliwość wypróżniania,
zwiększona objętość stolca,
apetyt prawidłowy lub zwiększony,
zmniejszona masa ciała,
brak parcia na kał i trudności z jego wydalaniem,
występują wzdęcia i kruczenia w jelicie,
mogą występować smoliste stolce,
mogą występować wymioty.

Objawy chorobowe spowodowane schorzeniem jelita grubego:

zwiększona częstotliwość wypróżniania powyżej czterech razy na dobę,
zmniejszona objętość stolca oddawanego jednorazowo,
nieduża utrata masy ciała lub w ogóle nie występująca,
nierzadko świeża krew i śluz w kale,
duże parcie na kał, co prowadzi do pilnej potrzeby wypróżniania, problemy w oddawaniu kału,
wzdęcia i przelewania w jelitach,
sporadycznie występują wymioty.

Przyczyny przewlekłych biegunek może być wiele, najczęściej to:

Pierwotne choroby jelita cienkiego i grubego. Przykładem mogą być: grzyby, pasożyty, zapalenie jelit czy nowotwory.
Zaburzenia metaboliczne. Na przykład choroba nerek, nadczynność tarczycy czy niedobór kobalaminy.
Popełniane błędy żywieniowe. Na przykład nagłe zmiany dietetyczne, alergie pokarmowe.
Podłoże psychologiczne, stres.
Wady wrodzone czyli zespolenie wrotno-układowe, skrócenie okrężnicy oraz przetrwałe więzadło trzustkowo-kreskowo-kręte.
Czynniki ryzyka to raptowne zmiany żywieniowe bądź podawany pokarm słabo przyswajalny albo bogaty w tłuszcz.

Biegunka u kota ma różny przebieg w zależności o czynników ją wywołujących. W każdym przypadku należy udać się do lekarza weterynarii, który zbada kociego pacjenta i zastosuje odpowiednie leczenie. W przypadku ostrej biegunki krwotocznej powinno być podjęte niezwłoczne leczenie w przychodni dla zwierząt.