Żywienie i zdrowie szynszyloszczura szarego to ważne aspekty w jego życiu. Zwierzęta te w niewoli powinny mieć stworzone odpowiednie warunki do swojej egzystencji, przypominające ich naturalne środowisko. Szynszyloszczur szary jest niezwykle aktywny, zwłaszcza nocą. Gryzonie te nie są często hodowane w niewoli.
Żywienie i zdrowie szynszyloszczura szarego dotyczy gryzoni żyjących na wolności i w niewoli. Należy pamiętać, że chore zwierzęta rozpoznajemy po wyglądzie i zachowaniu. Szynszyloszczury szare zamieszkują tereny Ameryki Południowej. Występują w takich krajach, jak: Peru, Boliwia, Argentyna i Chile. Zwierzęta te żyją w niewoli około 2 lat.
Stołówka szynszszyloszczura szarego
Żywienie i zdrowie szynszyloszczura szarego w stanie dzikim wpływa na jej krótsze życie w porównaniu z gryzoniem bytującym w niewoli. Nie tylko narażona jest na niebezpieczeństwo ze strony innych zwierząt, ale również słabe i chore osobniki nie mają szans przetrwania. W niewoli z powodu ograniczonej aktywności, szynszyloszczury szare należy karmić bardzo ostrożnie.
Dieta tych gryzoni na wolności to przede wszystkim: liście, kwiaty, gałęzie, a także trawa. W niewoli pokarm nie powinna zawierać dużej zawartości tłuszczów i białka. Ponadto nie jest wskazane podawanie siana z bogatej w białko lucerny, gdyż łatwo można przetłuścić gryzonia, a nawet doprowadzić do schorzeń wątroby. Szynszyloszczur powinien mieć dostęp do czystej i świeżej wody.
Szynszyloszczur szary przekarmiony ma często biegunki i choruje na cukrzycę, o czym należy pamiętać. Nie wolno również zapominać o umieszczeniu w klatce patyczków do gryzienia oraz specjalnych gryzaków, które umożliwiają ścieranie stale rosnących siekaczy. Pożywienie najlepiej podawać wieczorem, kiedy gryzoń jest najbardziej aktywny.
Zdrowy tryb życia
Żywienie i zdrowie szynszyloszczura szarego mają istotne znaczenie w życiu tych zwierząt. Gryzoń ten nie choruje często, jeżeli ma w niewoli odpowiednią opiekę. Trzeba jednak obserwować zachowanie i wygląd tych gryzoni, aby nie odbiegał od ich normy.
Do najczęściej występujących przypadłości u szynszyloszczurów szarych należą:
- Problemy z wątrobą, gdy dieta bogata jest w tłuszcze i cukry. Konieczny jest kontakt z lekarzem weterynarii i zmiana diety na uboższą w cukry i tłuszcze.
- Choroby grzybicze, których przyczyną jest zarażenie grzybem od innego zwierzęcia.
- Problemy z zębami, które dotyczą zbyt długich siekaczy, gdzie na dolne zęby zachodzą górne. Należy zapewnić możliwość ścierania siekaczy, które rosną w ciągu całego życia gryzonia. Objawy to ślinienie się zwierzęcia, które ma trudności z jedzeniem, a w rezultacie przestaje przyjmować pokarm.
- Gryzienie futra, które ma miejsce najczęściej z powodu przeżytego stresu lub z nudów z wiązanych z samotnością. Objawy choroby to łyse miejsca na ciele zwierzęcia. Z tego względu dobrze jest utrzymywać minimum 2 osobniki.
- Biegunka, która jest schorzeniem spowodowanym wieloma czynnikami. Na przykład zjedzeniem przez szynszloszczura pokrytego pleśnią posiłku, wypicie nieświeżej wody czy przeżycie stresu. Trzeba w takim przypadku zmienić dietę gryzonia, a w razie potrzeby zasięgnąć porady lekarza weterynarii. Objawami są luźne stolce.
- Występujące zaparcie, gdy zwierzątko ma mało ruchu lub z powodu źle zbilansowanej diety. W przypadku tej przypadłości trzeba zwiększyć aktywność szynszyloszczura, dopilnować aby wypił dużo świeżej wody. Można też podać jedną rodzynkę, która działa przeczyszczająco na jelito. Objawami są twarde i suche stolce, z których wydalaniem gryzoń ma problemy.
Żywienie i zdrowie szynszyloszczura szarego wpływają na wygląd i zachowanie tych zwierząt. Przekłada się to również na ich rozmnażanie. Na wolności gatunek ten żyje krócej. Gryzonie te mogą nie przetrwać nawet roku, ponieważ same muszą zadbać o swoją stołówkę i mieszkanie. Szynszyloszczury szare na razie nie są zagrożone wyginięciem.
