ŻYWIENIE I ZDROWIE SSAKÓW DRAPIEŻNYCH

Żywienie i zdrowie ssaków drapieżnych leży w gestii człowieka. Nie wszystkie zwierzęta żyjące na wolności są w stanie same zadbać o swoje pożywienie. Poza tym chore czy okaleczone są często bezradne i zagraża to ich bezpieczeństwu. Niejednokrotnie dzikim stworzeniom drapieżnym potrzebna jest ludzka pomoc.

Żywienie i zdrowie ssaków drapieżnych dotyczy różnych zwierząt. Niektóre drapieżniki żyją na wolności w lasach czy puszczach. Pod specjalną ochroną znajdują się w Parkach Narodowych. Żyją tam często ssaki drapieżne. Na przykład wilki, niedźwiedzie, żbiki, tchórze zwyczajne czy rysie. Wiele zwierząt drapieżnych można podziwiać w ogrodach zoologicznych.

Drapieżne zwierzęta domowe

Żywienie i zdrowie ssaków drapieżnych dotyczy również psa i kota, które są zwierzętami domowymi. Te oswojone zwierzęta towarzyszą człowiekowi, który dba o ich dietę i zdrowie. Opiekun przeważnie regularnie odrobacza i szczepi czworonogi. Zapobiega chorobom, a w razie zmian w ich wyglądzie lub zachowaniu korzysta z porady weterynarza.

Dzikie koty trzymają się blisko ludzkich osiedli, magazynów, schronisk czy stołówek. Żywią się najczęściej ptakami i myszami. Polują z ukrycia na swoją ofiarę. Często dokarmiane są przez życzliwych ludzi, którzy również dbają o ich nocleg w domowych piwnicach.

Oswojone koty domowe przeważnie mieszkają z człowiekiem.

Psy i koty lubią towarzystwo człowieka, który dba o ich zdrowie i pożywienie. Większą część ich pokarmu stanowi mięso i produkty pochodzenia zwierzęcego. Jednak w diecie tych domowych drapieżników powinien znaleźć się również pokarm roślinny. Zarówno psy, jak i koty uwielbiają niektóre warzywa i owoce. W ich diecie nie powinno zabraknąć białego i żółtego sera oraz mięsnych podrobów.

Żywienie i zdrowie ssaków drapieżnych: Wilk wychodzący z lasu.

Ssaki drapieżne żyjące w Parkach Narodowych

Żywienie i zdrowie ssaków drapieżnych ma wpływ na ich wygląd i zachowanie. Ssaki drapieżne wywodzą się z rozmaitych rodzin i przeważnie żywią się mięsem. W Parkach Narodowych w Polsce i innych krajach mieszkają dzikie ssaki drapieżne. Polują one na drobną zwierzynę, płazy, owady czy gady.

Najbardziej roślinożerny jest niedźwiedź, który jest drapieżnikiem z przymusu. Jego zdobyczą najczęściej są mrówki i larwy os oraz padlina. Większością jego diety są świeże zioła i trawy oraz różne owoce. Spośród niedźwiedzi typowym roślinożercom jest Panda wielka, która zamieszkuje lasy bambusowe. Żyje zwykle samotnie, a jej głównym pożywieniem jest bambus.

Wyspecjalizowanym drapieżcą w przeciwieństwie do niedźwiedzia jest wilk. Poluje on na kozice, sarny czy zające. Niekiedy tylko spożywa pokarm roślinny. Lis również jest mięsożerny. Jego menu stanowią gryzonie, pisklęta czy jaja ptaków. Nie gardzi owocami i pokarmem pozostawionym przez człowieka. Poluje często na kury w wiejskich zagrodach lub łabędzie żyjące w stawach.

Kuna leśna żyje w lasach w całej Polsce. Jej zasięg występowania często pokrywa się z obecnością kuny domowej. Jest to nieduży ssak drapieżny. Porusza się ona zwinnie w konarach drzew i poluje na wiewiórki, ptaki, węże, żaby i ślimaki. Jest ona zwierzęciem wszystkożernym. Pożywieniem jej są także owady i nasiona buka. Jest ona najbardziej aktywna nocą, a także wieczorem.

Kuna domowa jest z rodziny łasicowatych bardzo przypomina kunę leśną. Poluje ona na drobne zwierzęta, szczególnie myszy. Nie gardzi owadami i dżdżownicami. Przywiązana jest do ludzkich osiedli i stąd pochodzi jej nazwa. Trzyma się blisko osad i schronisk. Największym wrogiem kuny leśnej i domowej jest lis oraz wilk.

Tchórz zwyczajny jest typowym drapieżnikiem. Poluje zwykle na owady, jaszczurki, ryby, gryzonie i płazy. W porze jesiennej jego dodatkową przekąską są rozmaite owoce. Bytuje w zagajnikach, zaroślach i lasach. Niekiedy może pojawić się w gospodarstwie wiejskim. W dzień śpi w norach, które zostały opuszczone przez inne zwierzęta.

Żywienie i zdrowie ssaków drapieżnych: Dwa lwy odpoczywające w zoo.

Ssaki drapieżne żyjące w ZOO

Żywienie i zdrowie ssaków drapieżnych w ogrodach zoologicznych ma wpływ na ich długość życia. W swojej diecie powinny mieć myszy, szczury i króliki. Urozmaicony posiłek mięsny jest bardzo ważny dla mięsożerców. Dużym kotom drapieżnym, łasicowatym czy niedźwiedziom podawana jest również tusza w całości ze skórą i sierścią wraz z narządami wewnętrznymi.

Pożywienie w takiej formie jest bardzo ważne dla właściwego funkcjonowania ssaków drapieżnych. Żują one, ogryzają duże kawałki mięsa i spożywają kości. Wyrywanie sierści przypomina im ich naturalne środowisko, pozbawione ingerencji człowieka. Zarówno gryzienie, jak i żucie ma pozytywny wpływ na przyzębie i uzębienie zwierząt.

Taki rodzaj pokarmu jest znacznie bardziej zbilansowany, niż sam kawałek mięsa. Dostarcza on niezbędne egzogenne substancje biologiczne, liczne witaminy, kwasy tłuszczowe i aminokwasy biogenne. Te wszystkie substancje potrzebne są zwłaszcza kotowatym.

Zjadane kawałki mięsa wraz kawałkami kości i tkankami łącznymi to główne źródło odżywcze.

Ponadto pokarm dłużej przebywa w żołądku, co wymaga wydzielania większej ilości kwasu solnego i enzymów trawiennych. Posiłek spożywany w takiej formie eliminuje ryzyko choroby wrzodowej żołądka. Schorzenie to diagnozowane jest przeważnie u zwierząt karmionych granulatami, mięsem mielonym czy pasztetami.

Największe drapieżniki, takie jak lew, tygrys czy pumy powinny jeść dziennie kilkanaście kilogramów mięsa. W niektórych krajach ze względu na kryzys społeczno – ekonomiczny poświęca się kaczki i świnie na rzecz rzadkich okazów zwierząt drapieżnych.

Często drapieżniki mające duże zapotrzebowanie na mięso są w ogrodach zoologicznych niedożywiane.

Posiłek podawany jest drapieżnikom bez żołądka i jelit, ponieważ te narządy po śmierci zwierzęcia stanowią siedlisko bakteryjne. W ogrodach zoologicznych zwierzęta oprócz regularnie podawanego posiłku mięsnego mają zapewnioną opiekę medyczną. Potomstwo przychodzące na świat otrzymuje potrzebne szczepienia. Ssaki drapieżne żyją na wszystkich kontynentach.

Żywienie i zdrowie ssaków drapieżnych ma wpływ na ich kondycję i długość życia. Drapieżniki łączy jedynie uzębienie. Mają one dobrze rozwinięte kły. Do rozcierania pokarmu przystosowane są zredukowane siekacze i trzonowce, które wyposażone są w guzki. Należy pamiętać, że drapieżniki na wolności żyją krócej. Wiele ssaków drapieżnych należy do gatunków zagrożonych.