GeoZoo » Zoologia » Żywienie i zdrowie jeża
Żywienie i zdrowie jeża

Żywienie i zdrowie jeża

Żywienie i zdrowie jeża w dużym stopniu zależy od ludzkiej pomocy. Nie wszystkie zwierzęta żyjące na wolności są w stanie same zadbać o swój pokarm. Poza tym chore lub okaleczone są często bezradne i zagraża to ich bezpieczeństwu. Niekiedy dzikim jeżom potrzebne jest ludzkie wsparcie. 

Żywienie i zdrowie jeża dotyczy gatunków żyjących na wolności, w ogrodach zoologicznych i w hodowlach. Jeże bytujące w naturze zasiedlają lasy, parki i ogrody. Pożywienie znajdują na obszarach miast i wsi. Zwierzęta te prowadzą nocny tryb życia. Niektóre gatunki jeży są pod szczególną ochroną ze względu na ich wyginięcie.  

Stołówka jeża

Żywienie i zdrowie jeża przekłada się również na ich rozmnażanie i stan zdrowia potomstwa. Gatunki żyjące na wolności w stanie dzikim same muszą zadbać o swoje pożywienie. Niektóre jeże można podziwiać w ogrodach zoologicznych na całym świecie, również w Polsce. Jeże to zwierzęta owadożerne.

W środowisku naturalnym jeże europejskie żywią się głównie: dżdżownicami, żukami, larwami motyli, a także jajami i pisklętami ptaków, które gniazdują na ziemi. Zwierzęta te nie spożywają karmy gorzkiej, kwaśnej i słonej, natomiast uwielbiają słodkie posiłki. Jeżom pod opieką człowieka nie wolno podawać dżdżownic, ślimaków czy owadów za wyjątkiem mączniaków.

Karma powinna być dla jeża hodowlanego wielostronna, taka jak:

  • drobno pokrojona świeża wołowina,
  • gotowany drób,
  • karma dla psów bądź kotów,
  • ryby surowe albo gotowane po usunięciu ości,
  • jaja kurze bądź jajecznica.

Do ubogiej w tłuszcze karmy trzeba dodać od kilku kropli do ¼ łyżeczki do herbaty oleju roślinnego. Jeż powinien najadać się do syta. Rosnące osobniki muszą otrzymywać witaminy i substancje mineralne, gdyż tylko w taki sposób mogą osiągnąć wagę snu zimowego. Młode o wadze 600-700 g i dorosłe jeże  o wadze 1000-1200 g są gotowe hibernować.

Żywienie i zdrowie jeża ma bardzo duże znaczenie po ich wybudzeniu, gdzie trzeba te zwierzęta dokarmiać i przesadzać z korzyścią na okres aklimatyzacji. Jeże potrafią doskonale żuć podany pokarm. Z tego względu powinny dostawać większe kości do obgryzania.

Wpływa to korzystnie na stan uzębienia i zapobiega tworzeniu się kamienia nazębnego. Jeże niejadki powinny mieć do pokarmu dodane troszkę miodu, po którym z pewnością odzyskają apetyt. Zwierzęta te lubią ugotowaną marchew, którą należy drobno pokroić.

Warto jest również zapamiętać, że kał zdrowych osobników jest walcowaty i w zależności od spożywanego pokarmu przybiera kolor brązowy do zielonobrązowego.

Żywienie i zdrowie jeża

Jeże w ZOO

Żywienie i zdrowie jeża w ogrodach zoologicznych ma wpływ na ich długość życia. Podawanie posiłku w odpowiedniej formie i o kreślonej porze jest bardzo ważne dla właściwego funkcjonowania tych zwierząt. Pracownicy ogrodów zoologicznych są odpowiednio pod tym względem przeszkoleni. Często mają ukończone studia wyższe na kierunku weterynaryjnym i odpowiednią specjalizację.

W ogrodach zoologicznych zwierzęta oprócz regularnie podawanego posiłku i wody mają zapewnioną opiekę medyczną i odpowiednie warunki  do życia. Potomstwo przychodzące na świat otrzymuje potrzebne szczepienia. W naturze jeże zamieszkują Afrykę, Azję, natomiast jeż wschodni i zachodni żyją w Europie.

Stan zdrowia

Żywienie i zdrowie jeża to również profilaktyka. Trzeba zapobiegać groźnym chorobom dla życia i zdrowia zwierzęcia. Właściwa dieta i troskliwa opieka zminimalizuje lub wykluczy niedomagania i choroby. Jeże podobnie, jak inne zwierzęta mogą także zachorować.

Rzadkie i częste schorzenia jeży:

  • Wścieklizna, która u jeży występuje bardzo rzadko. Mylona jest często z nadmiernym ślinieniem się podczas spożywania niektórego pokarmu. Nie znany jest ani jeden przypadek zarażenia człowieka przez jeża wścieklizną.
  • Grzybice skóry. Jeże bywają czasami nosicielami dermatofitów. W pojedynczych przypadkach można stwierdzić bezobjawowe grzybice skóry.
  • Uszkodzenia pazurów występują przy nieodpowiedniej opiece.
  • Choroby oczu również zdarzają się u jeży.
  • Zapalenie płuc spowodowane inwazją pasożytów.
  • Katar, kaszel, kichanie, wyciek z nosa i trudności w oddychaniu to schorzenia układu oddechowego, zwłaszcza spowodowane przeciągami.
  • Zapalenie nerek, które przy niewłaściwej opiece występuje często.
  • Pasożyty wewnętrzne takie, jak:
  • Tasiemiec, którym jeże nie zarażają się często. Żywicielami pośrednimi tasiemca są owady, które stanowią w naturze pokarm jeży. Zjadając skażone owady jeż staje się żywicielem tasiemca. Z tego względu w hodowli nie należy tym zwierzętom podawać owadów.
  • Nicienie, które są pasożytami układu oddechowego. To najczęstsza choroba pasożytnicza tych zwierząt. Główną przyczyną zachorowania to robaki płucne, których ciężka inwazja kończy się śmiercią zwierzęcia.
  • Pasożyty zewnętrzne czyli ektopasożyty, do których należą:
  • pchły,
  • muchówki,
  • kleszcze występujące najczęściej w kwietniu i maju oraz późnym latem,
  • roztocza, które często atakują jeże.
  • Utrata kolców czyli patologiczne ich wypadanie, które jest spowodowane nieodpowiednim żywieniem i złymi warunkami utrzymania. Powodem może być brak witamin i minerałów oraz tłuszczów.

Żywienie i zdrowie jeża w niewoli wpływa na jego samopoczucie, rozwój, kondycję i długość życia. Wiele tych zwierząt należy do gatunków zagrożonych. Kula ziemska traci bezpowrotnie bogactwo gatunków jeży w skutek niepożądanej działalności człowieka. Ludzie naruszają równowagę środowiska, w którym żyją i dopuszczają do wymarcia wielu gatunków ze świata zwierząt.


ZOBACZ TAKŻE

[pt_view id=”6f01e38f2y”]

Scroll to Top