Zmysły szynszyli

26/05/2021 Wyłączono przez AKS

Podziel się

Zmysły szynszyli potrzebne są do jej prawidłowego funkcjonowania. Zwierzątko to jest bardzo towarzyskie i inteligentne. Odczuwa podobnie, jak ludzie: radość, złość i smutek czy podniecenie. Szynszyla coraz częściej gości w domku Polaków. Należy ona do kręgowców z rodziny szynszylowatych.

Zmysły szynszyli reagują podobnie, jak u człowieka. Gryzoń ten jest ciekawy otaczającego go świata, w czym pomagają narządy zmysłów. Jedne są lepiej rozwinięte, drugie trochę słabiej. Zmysły szynszyli dostosowane są do jej życia w środowisku naturalnym. Gryzoń ten pozyskuje rzesze zwolenników na całym świecie. Jest pięknym i przykuwającym uwagę stworzeniem.

Podstawowe narządy zmysłów

Zmysły szynszyli to priorytety w jej codziennym bytowaniu. Pomagają wytropić jej zagrożenie i w odpowiednim czasie zareagować. Fenomenalnie rozwinięte są dwa zmysły: słuchu i węchu.

U szynszyli wyróżnia się pięć podstawowych narządów zmysłów, do których należą:

słuch,
węch,
wzrok,
dotyk,
smak.

Słuch

Słuch to jeden ze zmysłów szynszyli, który jest bardzo dobrze rozwinięty. Badania dowiodły, że ich słuch jest na wyższym poziomie, niż u innych gryzoni. Słyszą one podobnie, jak ludzie. Gryzoń ten ma charakterystyczne uszy, które są duże i sterczące oraz bardzo mało owłosione. Uszy posiadają specjalny kształt, który potrzebny jest do jak najlepszego odbioru dźwięków w środowisku naturalnym.

Zwierzątko bardzo dobrze reaguje na wyższe dźwięki, z niższymi jest trochę gorzej. Słuch szynszyli jest w jej życiu bardzo ważny, ponieważ dzięki niemu osobniki ostrzegają się przed drapieżnikami. Szynszyla odbiera dźwięki o częstotliwości w granicach 90 – 22.800 Hz. Odczuwa nagłe i głośne dźwięki, które nie są przyjemne. Zwierzęta te prowadzą społeczny styl życia dysponując szerokim repertuarem dźwięków alarmowych.

Szynszyle boją się głośnych fajerwerków i muzyki oraz grzmotu piorunów.

Mają własny system porozumiewania się. Komunikują się pomiędzy sobą za pomocą dźwięków i pisków. W ten sposób nie tylko ostrzegają przed niebezpieczeństwem, ale również wyrażają swoje stany emocjonalne. Na przykład rozmaite wydawane odgłosy wyrażają strach, zdenerwowanie, radość czy podekscytowanie.

Węch

Węch jest obok słuchu również bardzo ważnym zmysłem w życiu szynszyli. Nos jest znacznie czulszy, niż u człowieka. Jest w ten sposób ukształtowana przez naturę, że potrafi rozróżniać rozmaite zapachy, które do niej docierają. Potrafi węchem rozpoznać swoich bliskich krewnych. Szynszyle wykorzystują węch również przy oznaczaniu ścieżek i zakładania terytoriów.

Wzrok

Wzrok to ważny narząd zmysłu w życiu szynszyli w porze nocnej, gdyż są one w naturze ofiarami. Szynszyla może rozróżniać niektóre kolory. Odbiera ona światło niebieskie o krótkiej fali i zielone o fali średniej. Posiada duże i ciemne oczy, które wyraźnie obserwują otoczenie. Zwierzęta te ze względu na nocną aktywność lepiej widzą w ciemnościach, słabiej w dzień.

Dotyk

Dotyk pomaga szynszyli poruszać się w środowisku naturalnym i orientować się w terenie. Włosy czuciowe tego gryzonia są długie, co dodaje mu uroku. Umiejscowione są po obu stronach pyszczka. Wąsy ostrzegają szynszylę przed niebezpieczeństwem, wyczuwają przeszkodę i ułatwiają poruszanie się w ciemnościach. Wibrysy są odpowiednikiem dotyku.

Smak

Smak to piąty narząd zmysłów szynszyli i jest słabo rozwinięty. Gryzoń ten jedząc rozmaite rośliny potrafi je rozróżnić, ale tylko w znikomym stopniu. Nie smakuje gryzoniom pokarm bardzo słodki lub bardzo gorzki. Szynszyle przepadają za rodzynkami i orzechami. Te przysmaki należy podawać rzadko. Poza tym lubią różne owoce i warzywa.

Podsumowując zmysły szynszyli pomagają jej w codziennym życiu w środowisku naturalnym i w niewoli. Dlatego najlepiej rozwinięte ma dwa zmysły: słuchu i węchu. Słabiej rozwinięty jest narząd wzroku i dotyku. Na wysokim poziomie nie stoi również zmysł smaku. Współcześnie szynszyle są jednym z najczęściej hodowanych zwierząt domowych na świecie. Słyną one z tego, że są bardzo czujne i płochliwe.