Rekin z szorstką skórą i kolczastymi łuskami to rekin kolczasty. Należy on do królestwa: zwierząt, gromady: chrzęstnoszkieletowych i rządu: koleniokształtnych z rodziny Echinorhinidae. Jest to rodzina głębokowodnych ryb z rodzaju Echinorhinus. Rzadki gatunek zamieszkujący przeważnie wody oceaniczne.
Rekin z szorstką skórą i kolczastymi łuskami to Echinorhinus brucus, którego polska nazwa brzmi rekin kolczasty. Znany jest też jako żarłacz jeżynowy. Gatunek ten czasami bytuje w morzach strefy umiarkowanej. Przebywa na głębokościach mieszczących się w przedziale 400-900 m p.p.m. Można go spotkać prawie we wszystkich tropikalnych wodach morskich.
Niekiedy rekin kolczasty występuje w płytkich wodach, na głębokości poniżej 50 m. Dużą liczebność tych zwierząt zanotowano w Oceanie Atlantyckim i Oceanie Indyjskim. W XIX wieku łowiono te rekiny z powodu mięsa, oleju i wątroby. Został opisany w 1788 roku przez francuskiego przyrodnika Pierre’a Josepha Bonnaterre.
Wygląd zewnętrzny
Rekin z szorstką skórą i kolczastymi łuskami jest zwierzęciem dużych rozmiarów. Długość jego ciała dochodzi do 3 metrów, a waga wynosi do 230 kg. Samice są mniejsze i osiągają długość do 1,5 metra. Ma mocny korpus i krótki pysk. Rozproszone zęby przypominają kleszcze, których liczba w obu szczękach wynosi 20-26. Zwierzę to posiada bardzo krótkie bruzdy wargowe.
Rekin z szorstką skórą i kolczastymi łuskami posiada dwie płetwy grzbietowe, bez kręgosłupa. Na płetwie ogonowej widoczne jest wcięcie i nie ma płetwy odbytowej. Rekin kolczasty posiada na ciele bardzo duże ząbki, które nie są regularnie rozmieszczone. Przypominają ciernie z gładkimi brzegami u podstawy.
Ząbki na ciele są różnej wielkości, a niektóre z nich są zrośnięte w grupy. Powierzchnia grzbietowa rekina ma ciemnofioletowo-szary kolor do barwy brązowej z białymi ząbkami. Ciemne plamy mogą występować na bokach i w tylnej części, natomiast brzuch jest jaśniejszy.
Styl życia
Rekin z szorstką skórą i kolczastymi łuskami jest powolnym zwierzęciem, zdolnym do krótkich ataków w celu upolowania ofiary. Prowadzi drapieżny styl życia. W skład diety rekina kolczastego wchodzą: mniejsze rekiny, ryby kościste, kraby i skorupiaki. Wykazuje niską odporność na antropogeniczne czynniki stresogenne, takie jak utrata siedlisk, zmiany klimatyczne i wysiłki połowowe.
Rekin z szorstką skórą i kolczastymi łuskami nie jest gatunkiem liczebnym. Całkowita liczba tych wielorybich okazów wynosi około 9 tysięcy osobników. W ciągu ostatnich dziesięcioleci nastąpił spadek populacji Północno-Wschodniego Atlantyku. Na przykład w Australii nie jest zwierzęciem komercyjnym, gdzie łowy tego rekina są sporadyczne.
W 2012 roku na karaibskich wodach została schwytana samica, która wykazywała szczególny wzór zębów skórnych. Połowy tych zwierząt odbywają się z powodu mączki rybnej i oleju z wątroby, który stosowany jest w lecznictwie w Republice Południowej Afryki. Prawdopodobnie gatunek ten wymiera lokalnie w wodach Morza Północnego i Morza Śródziemnego.
Rozmnażanie
Rekin z szorstką skórą i kolczastymi łuskami jest gatunkiem jajożyworodnym i niemigrującym. W miocie zwykle jest 15-26 młodych. Po przyjściu na świat rozmiar noworodków waha się w granicach 40-50 cm. Jest prawdopodobnie późno dojrzewającym gatunkiem. Wiedza w zakresie tych zwierząt jest ograniczona. Jednak ciągle przeprowadzane są badania w celu dokładnego zbadania stylu życia tych zwierząt.
Podsumowując rekin z szorstką skórą i kolczastymi łuskami uznano za gatunek nieszkodliwy w stosunku do ludzi. Został umieszczony na liście gatunków zagrożonych wyginięciem. Nie jest obecny na Wschodnim Pacyfiku. Dlatego rekin kolczasty jest rzadko i okazjonalnie łowiony. Może być stosowany w medycynie tradycyjnej. Jest głębinowym rekinem bentosowym.
